Een traditie ontstaat pas als je ‘iets’ vaker doet, in dit geval het rijden van een fietstocht vlak voor de jaarwisseling. Nu is dat al jaren het domein van de Oliebollentocht maar die is eigenlijk alleen voor velomobielen. Omdat ik de lokale ligfietsers eigenlijk ook een goed uiteinde wil wensen, heb ik vorig jaar de eerste Appelflappentocht georganiseerd. Om er een traditie van te maken volgde dit jaar de tweede, en kondig ik nu maar vast aan dat we volgend jaar waarschijnlijk meteen al breken met deze traditie, en een nieuwjaarsrit gaan rijden. Hiermee voorkomen we dat we de Oliebollentocht (dan voor de tiende keer) te veel in de weg zitten.
Terug naar dit jaar. Er zijn een paar rijders minder dan verwacht: Martin en Koos zijn geveld door de griep, en trotseren de kou nu even niet. We zullen het dus zonder de gids die bekend is in Houten moeten stellen. Gelukkig hebben we een GPS track met de route, we weten in elk geval dat we Houten weer uit komen – denk hierbij aan Hotel California: ‘You can checkout any time you like, but you can never leave’ – alleen is Houten geen verslaving, maar een doolhof. Het doel van vandaag is uitzoeken waarom Houten is verkozen tot fietsstad van het jaar 2008. De meeste U-liggers komen niet uit Houten, en doen meestal hun best om Houten te vermijden. Wij vragen ons dan ook oprecht af wat de jury heeft bewogen om Houten te verkiezen: waren de andere kandidaten echt zo beroerd?
Utrecht laat in Lunetten nog even zien waarom zij de titel in elk geval
nooit
horen te krijgen. Dit hek verplicht tot afstappen.
(Foto: Oscar Roozen)
Bij het Amsterdam Rijn Kanaal eten we meegebrachte Appelflappen, en maken we de eerste groepsfoto. Van links naar rechts: Oscar Roozen, Theo van Soest, Peter Raadschelders, Maarten Sneep, Piet Haagsma (staand), en Mirjam van den Hout - van Vroonhoven.
(Foto: zelfontspanner)
Theo rijdt hier zijn Greenmachine door de ‘8888’ km heen, en we weten nu zeker dat alle segmenten het ook doen, tenminste van deze 4 cijfers.
Na de Appelflappen rijden we Houten binnen. Veel van de fietspaden zijn hier paden met de toevoeging ‘auto te gast’. De status van deze paden is mij onduidelijk: zijn dit een fietspaden waar auto’s gedoogd worden, en dus helemaal onderaan de pikorde staan. Of zijn dit normale wegen, waar een andere naam aan gehangen is om fietsers gerust te stellen? Kortom, heeft een auto van rechts voorrang op een fiets op een ‘auto te gast’ pad, of kan je als fietser werkelijk zorgeloos doorrijden?
Zoals al gemeld zijn we erg blij met onze GPS route. Houten is een planologisch rampgebied. In de wens om Houten (lokaal) kleinschalig te houden zodat het ‘dorpsgevoel’ behouden blijft, is er een doolhof ontstaan. Dankzij het gebrek aan fantasie bij huizenbouwers, -kopers, en opdrachtgevers is het nergens goed mogelijk om je te oriënteren – alles lijkt op elkaar. Er staan wel een paar richtingbordjes, maar aan de inrichting van de weg, noch aan de omgeving is duidelijk te zien waar je bent, en waar je naar toe zou willen. In Lelystad is er een hoop mis op fietsgebied, maar alle hoofdfietsroutes zijn voorzien van blauwe vlekken. Als je dat eenmaal doorhebt, wordt de orientatie al een stuk gemakkelijker. De fietspaden in Houten zijn wat dat betreft niet herkenbaar. Allemaal lekker breed, dat wel, maar welk pad je naar elders voert, en welk pad rechtstreeks een wijk in gaat is niet duidelijk.
Ondertussen zijn we weer bij het Amsterdam Rijn Kanaal aangekomen. Ik ben even bang dat ik de verkeerde route in mijn GPS heb zitten, maar het blijkt helemaal goed te komen. We rijden nu een stuk om Houten. Op deze buitenwegen verdienen veel automobilisten een opvoedcursus. Ze rijden vaak hard, en zonder rekening te houden met fietsers, uitzonderingen daar gelaten. We duiken Houten nu weer in, en raken op het Mijnspoor het spoor bijster, gelukkig niet voor lang, en we belanden al snel in het oude dorp, en houden een pauze op het Plein (we zijn nog naar binnen gegaan).
De tocht na de lunch is kort, en voort voornamelijk langs Houten. De onderstaande foto geeft volgens mij aardig aan wat er mis is met ‘Houten Fietsstad 2008’.
Als we weer in het buitengebied zijn aangekomen, komen we ook weer agressieve automobilisten tegen. Even een opmerking voor de ongeduldjes in auto’s: Als de weg te smal is om één fietser in te halen, dan helpt het niet om te toeteren als wij met z’n tweeën naast elkaar blijven rijden. Dat stukje is kort, we zijn zo weer weg, en als je daar rijdt ben je al bijna op je bestemming (of net vertrokken). Geduld alstublieft.
Laat ik proberen mijn gedachten puntsgewijs samen te vatten. Zodra de temperatuur het toelaat komen we nog wel terug om een en ander beter te documenteren.
- Veel van de fietsvoorzieningen in Houten zijn behoorlijk tot goed. Overal is prima te fietsen met velomobiel of kinderkar. Maar als je daar al de titel Fietsstad mee kunt winnen, is het eigenlijk nog heel droevig gesteld met de fietsvoorzieningen in Nederland.
- De status van de fietspaden waar ook auto’s gedoogd worden is onduidelijk.
- Het oriënteren in het planologisch rampgebied is lastig tot onmogelijk. Lang leve de fietsrouteplanner, maar er is hier nog veel te verbeteren.
- De (politieke) lef om auto’s helemaal uit (enkele) wijken te weren ontbreekt, vandaar ook het ‘auto te gast’ compromis.
- Een opvoedcursus voor automobilisten in het buitengebied is uitermate noodzakelijk, en ook uitleg hoe je je hoort te gedragen als je te gast bent op een fietspad.
Is het alleen maar negatief? Welnee. Houten heeft van die snelheidsremmende maatregelen in het fietspad aangebracht: twee kuilen achter elkaar, als een soort omgekeerde drempels. Op een ligfiets zijn die heel leuk met snelheden tussen de 30 en 35 km per uur. Vast niet de bedoeling, maar wel leuk vertier.
Overigens vallen veel van deze beperkingen niet op als je slecht één keer met gids wordt rondgeleid, òf als je er heel vaak komt (er woont, met andere woorden). Pas als je er net niet vaak genoeg komt, valt je op wat er mis is.
Terug op het Domplein maken we nog een groepsportret.
Rest mij nog iedereen een goede jaarwisseling te wensen, en veel fietsplezier in 2009. Als je deze berichten direct in Google Earth leest, moet je het GeoBlog opnieuw laden om de routes van 2009 ook te ontvangen.
Route is 48.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Dit is niet de oliebollentocht, dit is het stukje afzien tussen station en start/finish. Foto’s van de oliebollentocht zijn elders beschikbaar.
Ik heb erg genoten van de dag, nu nog een velomobiel voor volgend jaar zien te regelen.
Route is 5.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een rondje richting Amersfoort, met de bedoeling door het Bos te gaan. Theo heeft nieuwe wielen, met een beter hechtende laklaag, en zijn banden zijn heel bij vertrek. Marjon is er ook, en met z’n drieën rijden we richting Zeist/Amsersfoort, met de bedoeling er een dagje Bos van te maken. Dat mislukt vrij radicaal, voor ik het door heb zitten we al in Amersfoort, en hebben we de leukste afslag door het bos al gemist. Ik ben dan ook meet met het stuurgedrag van m’n fiets bezig. De Fuego stuurt vandaag niet lekker, hij zwabbert. Nee, het is gelukkig niets met he balhoofd, maar een gewone lekke voorband. Na reparatie stuur de fiets een stuk stakker.
We zijn dan al bijna in Amersfoort. We denken even na over de te volgen route. Uiteindelijk duiken naar beneden over de Daam Fockemalaan, trappen is hier in deze richting niet noodzakelijk. Omdat Theo op tijd de klok moet luiden, volgen we nu het spoor richting Den Dolder, maar hebben nog wel tijd om thee met vlaai in Soest te nuttigen. Hierna rijdt Theo door naar zijn lijdbeurt op Blauwkapel, en doen Marjon en ik het rustig aan naar Bilthoven en de Uithof.
Route is 46.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Keurig voor elven kwam ik aan op het Domplein, en daar stond Oscar al op me te wachten. Victor had aangekondigd te komen, en was er ook om 11 uur, op zijn M5 lowracer. Hij heeft zijn fiets voorzien van een achterspatbord – wel zo prettig op een fiets waarmee je wel heel makkelijk vóór iedereen rijdt. Op weg naar het Domplein viel mijn fietscomputer uit. Dit zal wel een lege batterij in de sensor zijn, tenminste, dat hoop ik maar. Wel snel, na ongeveer 4000 km, maar hij zit ook in het kleine wiel.
Via Fort Vechten rijden we naar Houten, en dan de bekende route langs Houten. Uiteindelijk komen we nog een klein stukje door Houten, maar daar zien we de bruggen over het ARK al, en is verdwalen niet meer mogelijk.
Brug op kan ik het niet laten, en maak even flink snelheid. Ik ben verbaasd over het gat dat ik in korte tijd sla. Kort voor Schalkwijk komen we Martin de Jong tegen, en praten even bij (verlichting, fototoestellen, het weer, de gebruikelijke ligfietsonderwerpen). Ik Schalkwijk kunnen we geen café vinden, dus rijden we door naar Culemborg.
Geld bijeenzoeken voor de veerpont naar Culemborg.
Na een prima appelpunt met warme chacolademelk in Culemborg rijden we door naar Vianen om daar de pont naar Nieuwegein te pakken. Over de Lekdijk rijdt Oscar even voorop, en laat zien dat hij ook aardig snelheid kan maken, op de GPS lees ik 37 km/uur af. De pont bij Culemborg zet ook auto’s over, en vaart dus (vrijwel) het hele jaar. De pont bij Vianen is alleen voor fietsers en voetgangers. Ik denk dat hij wel in het weekend vaart, maar van November tot eind Maart niet op zondag. Doorrijden naar de fietsstrook langs de Lekbrug van de A2. Nu kom ik in wat minder bekend terrein, en we rijden op de fietsbordjes naar Utrecht. Zodra ik weer herkenningspunten heb, gaat het al snel wat directer. Bij de Koningslaan ga ik via Fort Rijnauwen naar huis, Oscar en Victor rijden vanaf hier via de Uithof naar het noorden.
Eenmaal thuis duurt het wel even voor m’n tenen weer warm zijn.
Route is 60.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ik kwam net na elf uur aan bij de Dom, en daar was Theo inmiddels zijn band aan het plakken (alweer, andere fiets). Zijn wielen vertonen inmiddels wat gebreken, de verf springt er ondertussen wel heel hard vanaf.
Met z’n drieën besluiten we om uit te vissen hoe je het snelst van de nieuwe brug bij de Vleutense weg op het fietspad langs het Amsterdam-Rijn Kanaal kunt belanden. Het fietspad langs de spoorbrug (het spoor naar Amsterdam wel te verstaan) is met de haarspeldbocht niet heel prettig (maar wel echt de kortste route). Vanaf de Vleutense brug moeten we eerst om de havens van Utrecht heen – blij dat de havens van Utrecht wat kleiner zijn dan die un Amsterdam of Rotterdam. Uiteindelijk hadden we een route kunnen kiezen die dichter bij het kanaal was gebleven, maar omdat ik slechts één keer op de fietsrouteplanner naar de snelle route van Breukelen naar Utrecht heb gekeken, wist ik het ook niet precies. Oscar werkt hier, maar net aan der andere kant van het spoor, dus op de fietsracebaan komt hij ook niet vaak. Op het industrieterrein staan de verkeersborden zo scheef, dat je af en toe het gevoel hebt dat je illegaal bezig bent, maar dat blijkt iedere keer toch weer mee te vallen.
Over fietsracebaan gesproken:
Oh ja: ik heb een nieuw compact fototoestel aangeschaft. Vanaf nu zullen er vast meer foto's bij deze verslagen komen.
We fietsen door naar het pontje over het Amsterdam Rijn Kanaal, en eten de traditionele Appletaart met {Chcolademelk|Thee|Cappuccino} op het plein in Breukelen. Op het plein staat een auto met fietsenstalling op de bumper – een Bull-bar voor iedereen die de ligfietsmailinglijst niet uitgebreid volgt. Toch een keertje uitproberen zo'n (verboden) constructie te gebruiken om mijn fiets vast te zetten (als ik echt van m'n fiets af wil). De uiteindelijke route naar Blauwkapel is weer eens wat anders. Een beetje verwarring bij de rotonde met de Einsteindreef (sorry Oscar), maar Theo is op tijd om de klok te luiden op de kapel van het Fort. Ik kan ondertussen een lekke band gaan verzorgen. Na 2800 km heeft mijn Kojak een glassplinter opgepikt. Hierna haakt Theo af – ja, heel sportief na mij te hebben geholpen bij het herplaatsen van het achterwiel – en rijden Oscar en ik via Groenekan naar onze respectievelijke residenties.
Route is 48.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even papier wegbrengen. Doe ik dat altijd met een GPS? Nee, dit is ook een demonstratie van de GeoBlog software voor Wim Schermer.
Route is 2.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Wie durft? Er was sneeuw voorspeld, en die hebben we ook gekregen, maar pas op het eind. Laat ik wel bij het begin beginnen. Theo heeft een zachte voorband in de Quest. Oppompen: helpt niet. Andere binnenband band erin: helpt ook niet, Theo hoort hem leeglopen. Gelukkig heeft Marjon een reserveband in de juist maat, en kunnen we uiteindelijk vertrekken.
Theo moet voor overleg met Kees van Malssen naar Gouda. Om een deel gezamelijk met Jan Limburg te rijden eerst via De Meern. We weten een adres, en met de GPS van Marjon komt het helemaal goed: de straat is al oud genoeg om erin te staan. Het blijkt nu nog het uiterste randje van De Meern te zijn. Even opwarmen, en we rijden met z'n drieën weer verder (Marjon, Victor en ik).
Eerst uit die wijk in De Meern, weer terug naar de Leidsche Rijn. Om toch nog een tochtje te rijden via Vleuten gegaan. Auto vraagt de weg midden op het fietspad, maar even fluiten maakt de weg snel vrij. Marjon luistert ondertussen naar de radio, en vraagt dringend een snelle route terug. Gelukkig ben ik hier vorige week ook geweest, en de kortste route is snel gevonden. Kort na de waarschuwing begint het inderdaad te sneeuwen.
Bij het station met ik dat mijn rechtervoorband lek is. Er zit gelukkig veel lucht in een Big Apple, en door flink scheef te hangen kan ik het rekken tot we onder de Domtoren staan. Een klein steentje is de boosdoener. Het is m'n eerste echte lekke band op de Trice (anders dan een gescheurde binnenband op een te groot ventielgat). Uiteraard heb ik een binnenband bij me, en het verwisselen is snel gedaan. Ondertussen maakt Victor een paar foto’s, en neemt Marjon nog een kopje thee. De thermosfles doet het goed.
Ik rijd via de Uithof naar huis. Sneeuw en bril zijn niet ideaal, op het laatste stuk is mijn zicht nihil. Gelukkig allemaal gescheiden fietspad, en een bekende route. Auto's die nu geen licht op hebben kan ik wel schieten, al moet ik zeggen dat ik ook niet stop om batterijen in m’n lamp te doen, en licht op te steken. Victor heeft wel een geschikt houdertje voor de Ixon IQ meegenomen. Dit steuntje kan ditect op een klosje op een standaard lampsteun (de standaard houder heeft de klem op een verkeerde plaats). Binnenkort is de waardeloze Cat Eye verleden tijd, en hoef ik ook niet te stoppen om batterijen in die lamp te doen, de Ixon is altijd stand-by.
Route is 37.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ruim op tijd aanwezig, maar de vele afmeldingen hadden al een indicatie moeten zijn: om vijf over elf is er nog steeds niemand, en begin ik het koud te krijgen. Rijden dus, en wel langs het station, een kant die ik al een tijd niet meer heb gedaan. Via de nieuwe brug ga ik over het Amsterdam-Rijn Kanaal. Ik kom nu langs het “fietspad met hekjes” waar Theo zich druk over heeft gemaakt – eerste foto van 19 juni . De oplossing blijkt simpel: er staat nu een bordje “voetpad”, en de aanduiding “Lage Weide” is weggehaald. De afrit voor fietsers is minder stijl, en zit ongeveer 200 meter verder (vermoed ik, niet uitgeprobeerd).
Na wat slingeren en een overbodige lus – mijn topografische kaar is hier toch echt verouderd, zelfs Google houdt het hier niet helemaal bij – rijd ik via Haar Zuilens de weilanden in. Ik wil de fietsracebaan langs het Amsterdam-Rijn Kanaal uitproberen, en dan moet ik naar Breukelen. Ik volg min of meer de spoorlijn van Woerden naar Breukelen.
In Breukelen begint het ongegeneerde racen: tot Maarssen tussen de 36 en de 40 km/uur. Er zitten weer veel vissers, dus het blijft opletten. Er steekt er eentje over zonder te kijken. M'n fluit helpt uitstekend (hij bromt dat ik het wat rustiger aan moet doen, ieder zijn hobby). De adrenaline zorgt er wel voor dat ik even later 43 rijd. De brug bij Maarssen is een “interessante” constructie, maar ik weet nu wel hoe ik snel langs het kanaal uitkom. Handig naar Amstelveen. Wel een keer aan Theo vragen fo dat ook kan met een Quest.
Route is 51.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Naar Dronten om een Quest te proberen. NS werkt niet erg mee: trein heeft vertraging, dus bus gemist, bus gaat één maal in ’t uur, had dus net zo goed een uurtje langer kunnen slapen. Om verveling te drukken een blaadje gekocht in Harderwijk - leuk Loesje verhaal op de omslag, de rest was new-age prietpraat, ik heb het onkruid weggeflikkerd voor de bus er was. Met een gratis krant voel je tenminste niet bekocht, en "De Pers" is niet slecht, veel beter in elk geval dan Spits en Metro (Dag nooit gezien, maar schijnt beroerder te wezen dan Spits). Goed, iets later dan gepland in Dronten.
Eén van de Questen staat op mijn lengte - niet alle medewerkers van Velomobiel.nl zijn even lang als Ymte. Even omkleden, en na een korte instructie kan mijn gewenningsproces beginnen. Les één: zorg dat de Quest met de neus de goede kant op staat vóórdat je instapt. Ik heb in elk geval kunnen oefenen met de Flintstone drive .
Goed, een Quest is gemaakt om vooruit te gaan. Ymte had het al gezegd: een Trice stuurt heel anders dan een Quest. Dat is geen overdrijving: de smallere wielbasis, en de vering geven zijdelings meer schommeling dan ik gewend ben met de Trice, die blijft vlak, wat je ook uitptobeert. De eerste meters slingeren nog wat, even op de GPS kijken, en toch net weer op tijd omhoog: daar is de berm al… GPS aflezen en op de weg kijken gaat slecht samen. Is ook zinloos in Flevoland, ze bouwen hier nog steeds sneller dan zelfs Google de straten kan tekenen. Ook de Fietsrouteplanner kan het nog niet bijhouden, hij is hier nog echt in ontwikkeling, en mijn route lijkt al snel nergens meer op. Dat mijn topografische kaart al helemaal het spoor bijster is, verbaasd niet. Het kan, verdwalen met GPS.
De brug op over het kanaal laat duidelijk voelen dat ik nog niet warm ben, en dat 30 kg fiets toch best veel kan zijn. Naar beneden gaat daarintegen voortreffelijk, even snel spieken ok de meter laat 38 km uur zien, en ik deed niet eens m’n best.
Eerst richting Biddinghuizen. Dit gaat pal tegen de wind in. Heel vreemd: je hoofd voelt veel wind, je hoort ook een oorverdovende windruis (oordopjes, maar welke?), maar je lichaam vraagt zich af waar je hoofd zich druk over maakt. Ook met stevige tegenwind kom je makkelijk op snelheid, al merk je het gewicht van de Quest wel met optrekken. Het sturen is echt wennen, mijn correcties zijn wat heftig waardoor mijn koers er wat dronken uit ziet. Dat de boutjes op de kruiskoppeling wat speling lijken te hebben helpt dan ook niet mee.
Richting Swifterband. Nu de wind schuin in de rug, wat vlagerig, en dat voel je wel. Het fietspad is hier niet beschikbaar. De weg is volledig afgesloten voor auto's, fietsers moeten op de rijbaan. Voorzichtig slalommen waar ze bezig zijn, verder gaat het goed. Vlak voor Swifterband twee ruiters op het fietspad. Ik durf de toeter niet te gebruiken, en ben vergeten naar de bel te vragen. Gelukkig zien ze me, en maken ruimte voor me. Vlak voor Swifterbant een nieuw stukje fietspad genomen. Dat is kort, en sluit aan op het oude fietspad dat ongeveer even breed is als de Quest. Gelukkig geen tegenliggers, maar ook geen snelheid, en dit was mijn wind-mee stukje, weet ik nog niet of dat uitmaakt. Nu weer terug naar Dronten, wind van opzij. Ik kan hier aardig snelheid maken, 43 km/uur. Maar ik rij verder toch maar rustig, rukwinden van opzij zijn niet prettig.
Wat is het resultaat? Ik sta nu op plaats 238 in het orderboek. Ik heb drie jaar de tijd om een stalling te vinden.
Route is 27.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even bij Victor langsgeweest om van zijn draaibank gebruik te maken. Op mijn Trice heb ik Big Apples. Standaard zaten daar echter marathon 406-35 op, veel dunner dus. Jos heeft die dunne binnenband dus moeten vervangen door de vette jongens die wel in de Big Apple passen. Ice levert zijn fietsen echter af met auto-ventielen, terwijl Jos (terecht!) alleen Franse ventielen had. Dan hou je dus wat ruimte over. De binnenband kan scheuren op de rand van het te grote gat – en dat is me ook een keer overkomen. Na die ene keer is het me niet meer overkomen, maar ik heb toch altijd een iets nettere oplossing willen maken.
Dat zijn dus eenvoudige busjes met een flensje aan één kant. Binnendiameter 6 mm, buitendiameter 8 mm. Daarmee wordt het ventiel netjes gecentreerd, zonder dat het te strak zit en alsnog zou kunnen afbreken. De flens is wel netjes geschuurd om te voorkomen dat de band door het hulpstukje in stukken gesneden wordt.
Meteen ook een setje voor de Radical Cyclone gemaakt. Ik wil alles op Franse ventielen hebben…
Route is 46.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Goede opkomst: Koos en Mirjam, Wim (ging 's middags pas naar de natte kerk – het zwembad), Theo, Oscar en ikzelf. Een wat vreemde route dit keer. Eerst met een forse opkomst vanaf het Domplein een klein rondje gemaakt, om Marjon – vers uit Friesland – wat later op de Uithof op te halen.
Na de voorronde kreeg Koos een lekke band vlak voor we bij Marjon aankwamen. Theo heeft Marjon opgehaald, en Koos kon een nieuwe binnenband lenen van Oscar. Na dit akkefietje zijn we naar Zeist gereden, om daar een Café met jengelende jazz muziek zonder chocolademelk maar met Appeltaart te treffen. 't Was voor twee uur, maar het voelde daarbinnen wat asynchroon: de rosé werd al geschonken (let op de datum).
Na de versnapering snel Zeist weer uit, en richting Amersfoort, bij Soesterberg de heuvel over, en lekker hard weer naar beneden. Bij Den Dolder spreken we af om bij mij even de klik-pedalen die ik over heb op te halen: die gaan naar Koos - hij is nu nog de enige zonder, en had last met olie op de trapper. Daarna rijden we door om bij Koos en Mirjam alsnog chcolademelk te drinken, en de resultaten van de computer die Koos de hele tijd heeft meegezeuld te bekijken. Ja, Koos is een Wardriver, of eigenlijk een warcylist.
Koos heeft vandaag ongeveer 4000 wireless access points ‘gezien’, waarvan zo’n 1100 nog niet eerder. In mijn flat (en waarschijnlijk de flat tegenover mij) zijn er al 84, dat is op de 160 huishoudens in beide flats dus al meer dan 1 op 2. Geen van de gedetecteerde access poinst stond og in de fabrieks-settings, en het meeste is op één of andere manie beveiligd, met tenminste WEP (dat is eigenlijk ook open), of sterker. Toch nog eens vragen of mijn netwerkje afdoende dichtzit. Een indrukwekkend overzicht kan je vinden op http://www.wigle.net .
Maandag nog even gekeken naar de netwerken die ik zelf kan zien. Dat zijn er 8 (inclusief mijn eigen netwerk). Vooral het netwerk met de naam “Kutverbinding” laat weten hoe goed het allemaal werkt. Zelf weinig last van interferentie, maar ik kan me voorstellen dat dat nog leuk gaat worden. Ook leuk: de volgende generatie draadloze netwerkapparatuur lijkt te gaan werken op dezelfde frequentie als de wolkenradar van het KNMI (en andere meteorologische instituten).
Route is 65.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even naar een verjaardag. Terug was de koplamp op volle sterkte erg prettig.
Route is 29.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Nee, ik heb de LEL zelf niet gereden, wel naar de start, omdat dat ook best leuk is, en omdat de tocht mooi langs de Oostvaardersplassen komt. De wind was zuid-west, en dat maakt uit in deze regio.
Met Theo van Soest had ik in Groenekan afgesproken, en keurig op tijd konden we daar vertrekken. Al snel ging het met een vaartje van 30 tot 35 km/uur. In Hilversum (of eigenlijk aan de rand van Hilversum bij de N201) stond Oscar Roozen al klaar, en met z’n drieën reden we verder. In eerste instantie wat te hard, maar later in een voor iedereen prima tempo. Helaas nog wel een steen met volle snelheid meegepakt, morgen maar kijken of er echt schade is, de band bleef in elk geval hard. De weg langs het Naardermeer is mooi verzakt: alle binnenbochten kan je lekker hard nemen. Op zondagochtend rijdt er toch geen hond.
De toerit naar de Hollandse brug een een fraai knoopje. Aan de brug werd nog gewerkt, maar fietsers kunnen er ondertussen wel weer over. Zo te zien zijn er nog wel rijstroken afgesloten. Onderaan de Hollandse burg haaks naar links, en vanaf daar is verdwalen naar Lelystad onmogelijk: langs het water blijven rijden. Met de wind recht achter als je de bocht om bent, reden we al gauw 40 km/uur. Welke onverlaat ooit heeft verzonnen dat het fietspad de weg een paar keer (zonder voorrang) moet oversteken weet ik niet. Een prijs voor verkeers on veiligheid behoort hem zeker toe te komen. De Oostvaardersplassen zijn mooi, veel valkjes gezien.
In Lelystad is het nog even zoeken: de weg bij de Batavia-werf is al tijden afgesloten, en Batavia-Stad (“Shoppen als entertainment”) maakt het niet overzichtelijker. Gelukkig is er een duidelijk herkenningspunt bij de start, dus we koemen er uiteindelijk wel.
Na het gelijkzetten van de klokjes rijdt Theo naar Enkhuizen om de tussentijden te noteren. Het grote wachten, blijkletsen, etc. is begonnen.
Ymte is als eerste weg, en het zal niemand verbazen, ook weer als eerste terug. Uiteindelijk in wat een nieuw parcours record is: 53 minuten en nog wat. Guus van Schoot remt zijn band naar de filistijnen, en verbreekt het record kilometers berm omploegen met een velg. De volledige uitslagenlijst komt op Ligfiets.net .
Op de terugweg proberen we een erg slechte weg te vermijden, maar helaas houdt het fietspad al snel op, en komen we uiteindelijk weer op hetzelfde pad uit. Dit stuk van Lelystad is de laatste jaren nogal op de schop gegaan, mijn GPS kan er geen kaas van bakken.
Wel leuk, en eentje voor “Wat ze zeggen”: uit een auto, op het moment dat we zoeken waar we naar toe moeten: “Oh, was de LEL vandaag? Jammer, gemist, Ymte heeft zeker weer gewonnen?” Kijk, dat is nog eens een reactie…
De terug weg is kort samen te vatten, al duurde die langer dan heen: Tegenwind, ploeteren, Knardijk heeft een erg slecht wegdek, Sjonnie komt niet over een drempel, Almere blijft maar groeien, Stichtse brug (kolere-klim), wegdek sloopt lamp-houder, Wakkerendijk, bekend terrein. Thuis.
Lessen voor volgende keer: krachten beter verdelen, meer voer mee.
Route is 134.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met dit mooiwe weer moet je ergens een excuus vandaan halen om een rondje te rijden. In dit geval dus een nieuwe fietsbrug over de Eem bij Soest. Als je de brug over bent, kan je twee kanten op, om weer uit te komen aan de kant waar je vandaan kwam. Wij kiezen voor het noorden, richting Baarn. Daar kunnen we eerst onder de A1 door, dan meteen naar links de Eem over, en dan weer naar beneden om weer in de polder tussen Eemnes, Baarn en Bunschoten-Spakenburg te belanden.
We rijden netjes om het klaverblad van knooppunt Eemnes, en tot onze verbazing komt uit een fietstunnen ineens een auto, dat mag niet , maar wat doe je eraan? Thee met appelgebak bij het Bluk, ik wist niet dat je daar ook langs deze kant kan komen.
Hierna gaan je onder leiding van Oscar de infrastructuur van Hilversum bewonderen. Mijn enthousiasme kookt nog niet over. Uiteindelijk toch maar niet de saaiste route langs “Hilversum Airport”, en gewoon een bekende route naar huis. Al eerder gezien, maar toch weer lekker: het fietspad tussen Hollandse Rading en Nieuwe wetering (parallel aan de A27, maar niet langs de provinciale weg) is geheel opnieuw geasfalteerd. 't Was al een behoordlijk fietspad, nu is het een supergladde sjeesbaan.
Het thema van vandaag was klimmen en dalen. Oscar reed ook mee, en heeft een barometer in z’n GPS. Niet geijkt, maar dit is zijn hoogte-profiel voor het stuk dat we gezamelijk hebben gereden.
Nadat Oscar bij Hilversum is afgehaakt, hebben we nog wel wat heuveltjes gehad, maar niet echt wereldschokkend. De hoogste piek zit bij Soesterberg, en daar ging ik met 53,6 km/uur naar beneden.
Een tweede thema was paarden. De meeste paarden zijn rustig, met begripvolle ruiters, die ook echt weten dat je eigenlijk niet op een fietspad hoort te zijn, en ook goed ruimte voor je vrijmaken. En er zijn er altijd een paar die met een schrikkerig paard op het fietspad gaan rijden, en onaangenaam reageren als je ze er vriendelijk aan helpt herinneren dat diet niet de handigste actie is. Ik blijf erbij: paarden en ruiters horen eerst hun “rijbewijs” te halen, voor ze de openbare weg op mogen.
Route is 68.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het was vandaag schitterend weer: wat dunne hoge bewolking, maar verder zonnig en een aangename temperatuur. Even een gevarieerd rondje: wat bos voor de mooie kleuren, en wat polders en plassen voor de wijde blik. Het is nog wat mistig, en daardoor erg mooi. Wel druk, maar ik heb de tijd.
Route is 33.9 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met Koos en Mirjam naar huis gereden. Nog meer eikels op de weg, allemaal van de natuurlijke variant. Veel wind, langs de N234 ook nog eens pal tegen. Veel regen, maar de regenbroek doet z’n werk. Het uitzicht van de Wakkerendijk is erg mooi, misschien juist vanwege de regen.
De fluit werkt weer uistekend: een maal voor een auto die om een obstakel op onze weghelft zou zijn beland, en een tweede keer voor een groep wandelaars die het pad blokkereert.
Route is 25.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De tocht begint wat chaotisch, maar dat is niets nieuws. Ik bel de pleisterplaats om te melden dat we eraan komen - toch maar goed dat we vrijdagavond nog even gebeld hebben, maar alles komt nu in orde.
De route is goed verkend (door mij, Jos en Hankie). Ik rijd naast Nico om de richting aan te geven, terwijl Nico het tempo bewaakt. Theo van Goor zorgt voor de wegafzettingen, ne haalt dus meerdere keren de hele groep in om de volgende oversteek vrij te maken. In het begin voor ons allemaal wat onwennig, maar later gaat dat steeds soepeler.
Niet lang na de start laat de Limit zien waarom die niet meer mee mag naar Giessen: de ketting loopt eraf. Reparatie vereist dat er twintig schroeven losgedraaid worden, en we laten deze zelfstandige rijders het zelf uitzoeken. Uiteindelijk bleken ze genoeg gehoord te hebben om op eigen kracht de pleisterplaats te vinden, en staan daar al als wij aankomen.
Ik laat het aan anderen over om de route te bejubelen, maar ondank dat ik me moet concentreren op het goed aangeven van de route, kan ik zelf ook van de omgeving genieten. Het mooiste weiland van de omgeving komen we vlak voor Oud Valkeveen tegen.
Bij Naarden Vesting pikken we Oscar nog op die met een kapotte achterderailleurkabel wat beperkt in de versnellingen zit. Gelukkig heeft Michel Hoogzaad binnenkabels bij zich, en bij de volgende lekke band is ook dat euvel verholpen. Ik weet meteen weer waarom ik een U-turn Away op mijn fiets heb zitten.
Ten zuiden van het Naardermeer vliegt ineens een groep ganzen op. Theo wijst met op de roofvogel die dat op z’n geweten heeft. Bij Fort Uitermeer blijkt dat de groep we ver uiteengeslagen is, ondanks het constante tempo van Nico. Eén van de deelnemers blijkt normaal gesproken met 15 tot 18 km/uur kruissnelheid te rijden, terwijl het Herfst- en Paastreffen meestal met 19 tot 21 km/uur kruissnelheid wordt verreden. Jos brengt de langzaamste rijder naar voren, en Nico houdt hem vanaf nu in de gaten.
Na een stukje Vecht rijden we langs de Spiegelplas. Het waait behoorlijk, er staan zelfs kopjes op de golven. Af en toe krijgen we hier de wind vol tegen, gelukkig zijn we bijna bij de pleisterplaats. Café “De Herberg” blijkt alles goed voor elkaar te hebben, m’n complimenten dat ze dit zo snel konden regelen.
Na de pauze volgen een paar wat saaiere stukjes, maar moeten we ook langzaam rijden om de hele groep weer bij elkaar te krijgen. Nico geeft het tempo aan, maar ik waarschuw wel als ik echt dreig om te vallen. Het oversteken in ’s-Graveland gaat soepel. Hier volgt een stukje dat ik zelf niet getest had, en waarvan Jos en Hankie vonden dat ik daar best ook een “Quest Pest” moment van had mogen maken. Maar uiteindelijk blijkt er niets aan de hand.
We doorkruizen het Spanderswoud om bij de echte Quest Pest Bocht aan te komen. De kopgroep zonder Questen komt daar zonder moeite doorheen, maar Theo van Goor helpt de overige velomobielen even het hoekje om. Helaas heeft de kopgroep dat even niet door, en slaat af, verdwijnt uit het zicht, en daardoor rijdt de rest fout. Weer een leermoment. Uitendelijk komen we weer bij elkaar. Door de bult van de wildbrug valt juist op dit moment de communicatie tussen kop en staart weg.
In Laren hebben we de zoveelste lekke band. Omdat een deel van de groep het nu echt koud krijgt, rijd ik alvast met de hele banden door, terwijl Jos de laatste groep meeneemt. Omdat het toch wat lang wordt, besluiten we om van de laaste afsnijmogelijkheid gebruik te maken, en een afdaling en klim eruit te gooien. Ik rijdt op kop bij de afdaling in Blaricum. Zonder trappen haal ik de 34 km/uur, en rem af en toe maar wat bij. Licht aan, fluit in de aanslag om het fietspad vrij te maken. Beneden geef ik de richtinge aan: Supermarkt en Camping.
’s Avonds hoor ik dat we bij de pauze toch een rijder zijn verloren. Met behulp van de knooppunten routes komt hij wel weer terug, maar dat is toch iets waar we op moeten letten.
Leermomenten:
- De kop en de staart moeten duidelijk herkenbaar zijn. Tijd voor een “Kop” en een “Staart” petje? Tijdelijke afwezigheid moet bij deze mensen gemeld worden om een “Klein Duimpje” van verloren rijders te voorkomen.
- Van tevoren duidelijk aangeven bij de inschrijving wat de snelheid is die we willen rijden. De Kop rijdt een kruissnelheid van 19 tot 21 km/uur op het vlakke. Aan de andere kant: we zullen niemand laten stikken, dus als tijdens de rit iemand het tempo niet bij kan houden, zal toch het tempo naar beneden moeten. Dit blijft lastig: we willen niemand uitsluiten, en het blijft een eigen verantwoordelijkheid, maar dit tempo lag voor veel rijders te laag.
- De route werd mooi gevonden, maar het commentaar vooraf was dat er vooral in een enkele file gereden moest worden. Volgend jaar maar weer een route over wat bredere paden, dan kunnen we weer naast elkaar rijden.
-
We hebben vier portofoons, en ze moeten allemaal uitgedeeld worden:
- De kop.
- De staart.
- De afzetter (sorry Theo).
- Ergens in het midden, om gaten en pech eerder op te merken dan alleen de staart.
-
Instructie voor alle deelnemers:
- Als je de achterligger niet meer in je spiegel ziet bij een splitsing, dan moet je wachten tot je weer bij elkaar bent. Uiteindelijk komt op deze manier de hele groep weer bij elkaar.
- Oversteken zijn afgezet, steek ook meteen over en laat geen gaten vallen bij het oversteken. De kop zorgt ervoor dat voor een lastige kruising de groep bij elkaar kan komen door snelheid te minderen, terwijl de afzetter alvast vooruit rijdt om de kruising op het juiste moment vast te zetten.
- Melden bij kop of staart als je bijvoorbeeld een fietsenmaker opzoekt. Ook weer melden als je terug bent!
- Nog duidelijker maken dat het niet alleen het rijden is, maar vooral ook de sociale happening eromheen. Uiteraard mag je alleen voor de tocht komen, maar de avonden zijn minstens zo leuk.
Voor alle twijfelaars: dit is echt de afstand die ik met mijn fiets heb afgelegd, de fietscomputer stond uiteindelijk op 49,67 km (en een bewogen gemiddelde van 16 km/uur).
Route is 50.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De heenreis naar het Herfsttreffen. Op ligfiets.net had ik aangekondigd dat we om twee uur bij de Dom zouden vertrekken, en dat dan de Eindhovense groep bij de U-ligers zouden aansluiten (of andersom natuurlijk). Tot mijn teleurstelling heeft niemand zich aangemeld voor Utrecht – De Woensberg. Op weg naar de Dom als ik De Bilt nog niet verlaten heb, kom ik twee liggers tegen, en ik herken dat dit juist de Eindhovense groep is, ook niet heel groot. Omdat niemand zich ingeschreven heeft, rijden we niet verder naar de Dom (het is bovendien nog veel te vroeg), maar draai ik om, en rijden we direct naar het Herfsttreffen. Ik wordt om twee uur niet in paniek gebeld waar ik blijf, dus dat gaat allemaal goed.
Onderweg verlies ik een wiel van m'n Cyclone, dat is me nog niet eerder gebeurd. Net als altijd heb ik ook nu gevoeld of de wielen echt vast zitten. Vreemd, maar helaas wel een beschadeging van de tas (geen gat, alleen in de stof die om het frame heen gaat, er kan nog steeds niets uitvallen.
Hoop eikels op de weg, gelukkig voornamelijk van de natuurlijke soort – we zijn inderdaad op weg naar het Herfsttreffen. Wel worden we bij Eemnes op Gooische wijze welkomgeheten door een toeterende auto die toch echt vond dat ’ie erlangs moest. Ook dat mag een eikel genoemd worden.
’s Avonds barbecue, onder het afdakje. De voorgegaarde selderieknol word een paar keer versleten voor vis, maar is erg lekker. Wel vreemd, zo zonder Marcel. Een stuk rustiger, dat dan weer wel. De kaart wordt druk beschreven.
Route is 27.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Rondje wandelen met Pieter. Bij Lage Vuusche geen pannekoek.
Route is 18.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het weer is te mooi om binnen te zitten
Bij achterwetering wat veldonderzoek verricht voor het inhaalexperiment. Als je 38 tot 40 km/u fietst, en je rijdt niet in de berm (dat is, je rijdt niet op de fietssuggestiestroken), maar gewoon rechts op de weg, dan wordt je helemaal niet ingehaald. Auto's dringen niet eens aan.
Route is 35.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een vlotte alternatieve route. Na het knooppunt A9/A2 is een ongeval gebeurd, en dus file. Ambulances aanwezig, dat is minder leuk, dat vergalt toch het gevoel een file voorbij te rijden.
De oversteek van de N201 en het water langs de A2 bij afslag Vinkeveen is op z’n zachtst gezegd interessant . De weg waar je op uitkomt leidt nergens heen, en is dus rustig. Fietst prima, maar de brug is niet heel geschikt, dus toch maar niet herhalen. Bij Nieuwer ter Aa de pont naar Nieuwersluis, en vanaf daar de Vecht naar huis. Als ik Maarssen gepasserd ben zie ik een “Auto te Gast” straat. Ik vermoed dat dit de route is die in Maarsseveen uitkomt, en dat scheelt me een drukker stuk autoweg. Bij Fort de Gagel wordt aan de weg gewerkt, daar dus omrijden. Die stoplichten zijn niet echt fietsvriendelijk afgesteld. Ach, ’t is mooi weer, ik kom er wel.
Route is 44.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Van Duivendrecht naar Huis was na middernacht, en dus onderdeel van het volgende track, de GPS switcht om middernacht. Mooi mistig, en lekker snel.
De SchonerVervoerToer begint om 8:00 met een ontbijt op de NDSM werf. Dat is me te vroeg, dus ik meld me om 11:00 bij de steigen van de pont. Het is rustig maar niet auto-vrij in de stad. Op de tweede Hugo de Grootstraat kom ik de koetsjestocht tegen. Dat duurt even, en echt schoon kan ik het niet noemen. Ik neem een iets andere route dan tevoren gepland om die koetsen niet een tweede keer tegen te komen. Op de Haarlemmerweg rij ik een snorfiets eruit, bij een stoplicht meldt hij dat ik best vooruit wil. Na het stoplicht trek ik door tot 35 km/u…
Geheel in de traditie vertrekt alles te laat, en is het allemaal onduidelijk waar we moeten rijden. Het groepje medeliggers is snel gevonden: een paar versatiles, sunriders, een quest, en een groep tweewielers: nazca fiero’s, challenge fujin, nazca fuego, flevobike greenmachine (berijder in net pak), een M5, een optima condor. Ik vergeet er nu vast een paar. Theo van Andel is er ook met zijn electrische ligfietsmotor. De fietsen moeten acheraan rijden. De frituurauto's stinken heel erg, het duurt gelukkig niet lang of we hebben ze ingehaald.
Bij het Hugo de Grootplein is de eerste manifestatie: minister Cramer en wethouders Vos en Herrema nemen een defilé af van de meest bijzondere voertuigen: een electrische Lotus Elise, de Nuna IV, wat hybride auto’s, de Twikke, en nog wat voertuigen waaronder een paar velomobielen. Of dat de bedoeling was weet ik niet, maar geen van de deelnemers heeft het draaiboek bekeken geloof ik. Hier wordt een convenant ondertekend met vertegenwoordigers van het distributiecentrum dat hier vlak bij ligt om daar alleen nog schonere vrachtwagens toe te laten. Na vertrek van het Hugo de Grootplein lijkt de volgorde helemaal niet meer op wat de organisatie in gedachten had.
Binnen de A10 is een groot gebied, en daarbinnen rijden nog best veel auto’s. Gelukkig zijn er voldoende verkeersregelaars om alle kruisingen vrij te houden. Via Rozengracht, Raadhuisstraat, Spuistraat, Singel en Rokin naar de Dam. Daar lunch, na eerst een bon (met promotiemateriaal) bemachtigd te hebben. Goeie lunch, maar werkelijk geen idee waar ’ie gemaakt is. Alleen de Amsterdamse waterleidingen worden bedankt voor het aanlengen van het drankje. Na een wat chaotisch vertrek opnieuw via de Spuistraat, nu naar het Rembrandtplein. Via de Utrechtsestraat (tramrails!) en het Frederiksplein, Weteringcircuit en Spiegelgracht naar het Museumplein. In de Van Baerlestraat kan ik even doorrijden, de rest van de tocht is zeer traag. De tocht eindigt op de Albert Cuyp. Ik haak af en race naar huis. Bij de RAI is het net zo’n puinhoop als in de rest van de stad. Prestigeprojecten horen eigenlijk afgeschoten te worden voor ze begonnen zijn.
Positief punt van de dag: electrische scooters: niet op te voeren, stinken niet, en zien er nog steeds cool uit (als je daar van houdt).
Route is 46.9 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Voor de verjaardag van Stijn naar Duivendrecht gefietst. Een tactische tussenstop in Amstelveen was wel zo prettig. Alternatieve route via Maarssen is niet voor herhaling vatbaar, eerst uitzoeken hoe je makkelijk langs het kanaal kan rijden. Via Vinkeveen is grappig voor een keertje, maar ook niet heel prettig (druk, smalle wegen). Botshol is dan wel weer mooi.
Van Amstelveen naar Duivendrecht in het donker. De lamp is echt heel goed, zonder straatverlichting hoef je niet eens heel veel langzamer dan overdag te rijden. Met de gebruikelijke pitjes zou ik dat niet graag doen. Verjaardag is gezellig. De terugweg is onderdeel van de volgende dag…
Route is 59.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Autovrije Zondag in Utrecht, gecombineerd met het uitfeest. Minder uitgebreid dan vorig jaar, geen optocht, wel gezellig.
Minder leuk: na een paar rondjes door de korte Catarijnebak rijden we rustig over het oefenterrein van de Trikkes , en daar moet Victor plotseling remmen. Dit scheurt de onderkant van één van de armen van zijn voorvork af. Dit lijkt een productiefout, maar als ik het materiaal zo bekijk, dan ben ik erg blij met mijn ongeveerde vork. Ik zal nog wel horen hoe het afloopt.
Verder stevig geouwehoerd, thee betellen blijft lastig als de zakjes nog niet zijn aangevoerd (als ’ie komt, is de thee wel weer goed). Aanwezig: Jos en Hankie (M5 Tandem), Oscar (Nazca Fuego), Mirjam (Nazca Paseo), Koos (Nazca Pioneer), ik (Trice Q NT), Anna (RaptoBike), Theo (Quest). Ook gezien Peter, Annelies en de kinderen (Ande dit keer op éénwieler).
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ik heb een route gemaakt voor het herfsttreffen van de NVHPV . Maar als je met een grote groep gaat fietsen, dan moet je wel even kijken of wat je verzonnen hebt ook te berijden is. En dus proefrijden, niet helemaal overbodig zo bleek.
De aangepaste route staat ook op m’n blog. Let wel: allemaal nog onder voorbehoud, er wordt nog door anderen getest. Eigenlijk had ik deze route pas nar het herfsttreffen willen plaatsen, maar als de organisatie de route er al opzet, dan doe ik ook niet moeilijk. Dit maakt de voorpret misschien nog wel leuker.
Het begint al op de heenrit: het miezert, en op 12 september heeft het erg hard geregend, en dus staat een deel van de route gewoon nog onder water.
Gelukkig weet ik hier een alternatief, en hoef niet ver om te rijden. Bij het “La Place” restaurant in Laren kom ik op de route. Onder de A1 door, en daar boven meteen al het eerste probleem. Ik weet van een eerdere rit welke weg ik niet moet hebben, vanwege ontbrekende verharding. Dit blijkt nou net de route te zijn die ik verzonnen had. Gelukkig is het maar een kort stukje om, en als ik weer op de oorspronkelijke route kom is het onverhardde deel al achter me. Een tweede stuk onverhardde weg in de route kan ik ook gemakkelijk omzeilen, al komen we nu wel wat meer door het centrum van Laren, en met de plaatselijke voorliefde voor de SUV is dat niet echt leuk. Met 50 fietsers is dat echter veel minder een probleem. Het blijft opletten om de aparte fietspaden te vinden.
Via Crailo naar de Oude Naarderweg, dat gaat nog even flink naar beneden. Het pad ligt onder de bomen, maar aan beide kanten is veel heide te vinden. Mooie laan. Voorbij het restaurant (aan de kant van Blaricum, aan beide einden van dit pad zit een restaurant) linksaf. Ik merk dat de route wel mooi is, maar niet over het geplande pad loopt. Bij het restaurant is me niets opgevallen, maar er komt al snel een zijpad waarmee ik de geplande route kan bekijken. Dit blijkt een paardenpad. Google Earht geeft het aan als een secundaire weg, maar dit is toch niet iets dat ik verwacht had. Meestal zijn die routes fietspaden. Ik rijd nog wat verder, en zie op m’n GPS de volgende lus van de route. Het is niet verstandig om daar meteen al verder te rijden, dus in neem een volslagen ongeschikte route om door te steken naar waar ik naar toe wil. Ik fiets langs de Woensberg, en houd ik m’n achterhoofd dat dit gedeelte verbetering behoeft.
Na de Woensberg kan ik de route vervolgen. De paden zijn smal, maar breed genoeg voor de driewielers. Vlak bij het punt waar ik al eerder was stop ik even voor een banaan. Ook doe ik m’n jas uit, het is inmiddels droog. De route zig-zagt nu langs de rand van Huizen, voornamelijk dwars op de autowegen. Een aantal keren is het vervelend oversteken, met een grote groep is dat grappig genoeg makkelijker. Het is een paar keer opletten (direct na het erf van theehuis “Bos en Hei” zit een vork in het fietspad, linker tak nemen), maar verder is het gewoon het lijntje volgen. Door het bos rijd je langs een schitterend weiland, net iets lager dan de bosrand eromheen, helemaal verscholen. Via Valkeveen een afslag naar Naarden Vesting. Het pad loopt een dijk op, flink steil. Het pad is niet breed, maar zonder tegenliggers moet het lukken. Onder de A1 door, en dan naar Naarden vesting. Hier zijn twee keuzes: met de klok mee, of tegen de klok in. Ik rijd nu “mee”, maar andersom is handiger, je hoeft dan niet parallel aan de drukste weg te rijden, dus in oktober gaan de “tegen”. Het fietspad over de wallen is overigens uitstekend.
Na de vesting het spoor over. Uiteraard de volle laag: twee treinen, waarvan één lange goederentrein, die inderdaad net voorbij de overweg stopt. Vervolgens door een woonwijk, en via de Verlengde Fortlaan naar de ringdijk van het Naardermeer. Vanaf hier zijn de fietspaden uitstekend, breed en recht. Bij de splitsing met de Melkmeent is het mogelijk de route een flink stuk in te korten, mocht dat nodig zijn. Die weg heb ik al vaker gebruikt op weg naar Amstelveen. Ik rijd nu verder richting Weesp, met een leuk bochtje bij Fort Uitermeer. Voor Weesp neem ik de weg langs de Vecht. Hier is de Vecht nog relatief breed, maar hoe sommige van deze boten er bij Vreeland langs moeten weet ik niet.
Bij Hinderdam verlaat ik de Vecht, en neem het pad langs de Spiegelpolder plas. Hoewel het verleidelijk is om het Borge Pad te nemen (een pad dwars door de Ankeveense plassen), is dat met een grote groep, met veel velomobielen niet aan te raden. Ik rijd dus door en kom uit in Nederhorst Den Berg. Hier zouden we een pauze ik in kunnen lassen, maar de pauze laat ik over aan anderen. Bij een bouwplaats is het fietspad even heel beroerd, want verhadr met betonplaten. In de bocht geeft dar heel leuke verschillen. ’t Is gelukkig maar een kort stukje. Hierna volge een lang en recht stuk door de polder. Ik dacht hier een leuk extra lusje toe te kunnen voegen, maar een deel van het traject blijkt voetpad, en bovendien onverhard. Jammer, dan maar recht zo die gaat.
Als ik de Herenweg opdraai zie ik een kreeftje het fietspad oversteken. Knalrood, zal we zo’n aziatisch import diertje zijn. Maf gezicht.
Ik neem hier de route door Kortenhoef. Een smalle weg, gelukkig eenrichtingsverkeer. Helaas hebben sommigen hun auto niet aangepast aan de lokale wegen, en duwen met hun veel te grote pickup truck gewoon door. Ik schat dat de tussenruimte minder dan 50 cm was. Kortenhoef zelf is niet heel verrassend. Ik had gedacht om daar in het centrum een pauze voor te stellen, maar bij nader inzien lijkt me dat helemaal niets. De route zelf is niet onaardig. Er zit ook een fietsenmaker langs deze route, wellicht handig om te onthouden. Door ’s Graveland naar Hilversum. Vervelende oversteek, want net na een bocht. Vanaf hier tot de wildbrug bij Crailo door mooi bos, met mooie lanen. Aan het eind zit een Restaurant, maar dat lijkt me te sjiek. Bovendien alleen op afspraak.
De wildbrug bij Crailo is afgesloten voor honden. Er mogen honden mee bij de tocht, dus via de Fietsrouteplanner maar alvast een alternatief klaargezet. Beide routes ken ik, de route die niet over de wildbrug gaat heb ik al eerder naar Amstelveen gereden. Hoe we dit doen begin oktober merk ik wel.
Eenmaal over de brug neem ik de kortere lus richting “La Place”. Gezien de klimmetjes die we toch voor ons kiezen gaan krijgen, is een iets kortere route niet erg. Bij het Herfsttreffen gebruiken de Nieuwe Crailoseweg. Dat kan niet misgaan. Even bijtanken bij “La Place”, en dan naar huis. Bij de Vuurse Dreef ga ik rechtsaf, ander kom ik op de blokkade van vanochtend uit. Het fietspad tussen Hollandse Rading en Maartensdijk, en de volgende etappe van Maartensdijk tot Nieuwe Wetering is van nieuw asfalt voorzien, mooi vlak, en zonder split. Zo kan het dus ook.
Route is 90.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ergens in Mei had ik nachtglazen voor mijn zonnebril besteld. Ze waren al veel eerder binnen, maar door een communicatiefout was dat bij mij onbekend. Goed, wat bellen, en ze zijn weer teruggevonden. Vandaag bericht, en meteen maar even gehaald, het weer is erg lekker. Zo wordt de trice ook weer eens uitgelaten.
Route is 24.5 km lang. Neem dit met een korreltje zout, de GPS had wat moeite met het vasthouden van een lock.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even een kort en rustig rondje op een dag die heel erg veel regen beloofde. Gelukkig is het tijdens de rit vrijwel helemaal droog, alleen tijdens de pannekoeken regent het, maar daar zitten we onder een parasol (werkt ook tegen de regen). Van het pannekoekenhuis weer terug was ook nog net voor de harde bui, veel langer hadden we niet moeten fietsen.
Ik had even een andere route in gedachten, maar de gemeente heeft het fietspad van het Golfterrein nar de Pyramide opnieuw geasfalteerd (fijn!) en daarna voorzien van een dikke laag split (boe!). Dat fietst niet prettig, hoeveel bordjes slipgevaar je daar ook naast zet…
Maar uiteindelijk was dat split wel een voorbeeld van “Elk nadeel heeft z’n voordeel”, anders waren we goed nat geworden…
Oh ja: Fuego door de 3000 km, donderdag wordt de ketting vervangen en een U-turn Away geïnstalleerd.
Route is 35.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Route is 9.9 km lang.
Meegedaan aan de “Ride for the Roses” op 31 Augustus 2008. Zaterdag heen, met Peter Raadschelders in de trein. Het begint al goed: de trein heeft een kwartier vertraging, en dus loopt de overstap op Rotterdam meteen al mis, we hadden daar immers slecht 7 minuten. In eerste instantie worden we naar een ander perron gedirigeerd, maar een stel rolstoelgebruikers die in hetzelfde schuitje zitten krijgen de instructie om gewoon op hetzelfde perron te wachten op de volgende trein, die volgens dienstregeling 15 minuten na de oorspronkelijke trein moet vertrekken. Utrecht Centraal is niet ingericht voor fietsen of roelstoelen, en de aansluiting naar Goes (Vlissingen) hebben we toch al gemist. Twee trappen met volle bepakking sla ik liever even over. Ik ben blij dat ik op eigen benen sta: van de NS afhnkelijk zijn is geen leuke grap. Ik Rotterdam mogen we (vanwege de verbouwing) met de goederen lift. Lekker ruim, en de gang beneden is ongehoord rustig. We hebben ook voldoende tijd om in te stappen. Het scheelt dat Peter al een keer met de trein naar het Paastreffen is geweest: vier fietsen, twee kinderen en een erg volle kinderkar vergt voorbereiding, en Peter weet van de verschillende treintypes waar de fietscoupé zit.
Goed, uiteindelijk komen we in Goes. Het verkeer is erg rustig, en we fietsen op ons gemak naar de Camping, gelukkig de route goed voorbereid en in de GPS gezet . Jos en Wendy zijn er dan net, en hebben er vrijwel even lang over gedaan als wij. Tent opzetten, en naar de supermarkt om het ontbijt voor de volgende ochtend te halen. We eten een ijsje, en terwijl we een sloepenrace op het Veerse meer bekijken, komt Marcel aangefietst uit Almere. Marcel heeft een uitstekende timing, de tent staat immers al. Hij wil ook een ijsje, en kan ’t hem niet kwalijk nemen: het weer is schitterend.
’s Avonds naar Goes om te eten bij de Griek. Erg lekker. Veel herrie op het marktplein, we nemen daar nog een kopje koffie/thee/groene thee/cappucino/espresso, en vragen meteen naar de beste ijskraam in de buurt. Dat gaat goed, en het ijs is erg lekker.
Zondag ochtend ontbijt, en ik heb iets te minimaal ingepakt: geen bord en mes, maar dat komt vanzelf goed. Wel meer mensen zijn wat vergeten (Jos: fietsbroek). Water vullen (drie liter) en half inpakken. De tent mogen we overdag laten staan, het is al duidelijk het eind van het seizoen. We rijden rustig naar de Zeelandhallen. Alle deelnemers, opgerekt tot 13.000, moeten door een 7 meter brede poort naar binnen. Dat geeft file-vorming. Ik denk dat de grootste beperking voor verdere uitbreiding van het evenement de start en finish zijn, de route zelf strekt zich wel uit.
In het programmaboekje staat: “In verband met de veiligheid moeten ligfietsen achter de groep aansluiten”. Boven dat regeltje staat echter: “Er wordt gestart op volgorde van aanwezigheid”. Die beide regels combineren fantastisch, en wij geven voorrang aan de bovenste, en starten gewoon in de groep. Veiligheid is tegenwoordig een toverwoord om idiote regels te verzinnen. Ik wil de regel over de onveiligheid van ligfietsen wel eens toegelicht zien door het organisatie-commité, ik heb het vermoeden dat ze de sponsoren niet voor het hoofd willen stoten als een groep ongeregeld ze meteen voorbij komt rijden. Ook kan er een grote hoeveelheid fictie aan ten grondslag liggen. Gelukkig zijn vlaggetjes (“ogenprikkers”) niet verplicht zoals dat wel het geval is bij de elfstedentocht. Wat zou er gebeuren als de NVHPV zich als “bedrijfsteam” inschijft? De meeste ligfietsers laten zich niets vertellen en rijden lekker in de groep.
Goed, met wat vertraging en drie startschoten gaan we van start. Voor het eerst van m'n leven invoegen op een snelweg (of dan in elk gevan een weg met ongelijkvloerse kruisingen). Als snel gaat het in een lekker tempo, 35 tot 38 km/u, en na de Zandkreekdam volgt al snel de Zeelandbrug. Door de bocht is voor het eerst een beetje overzicht te krijgen van de groep, en die is vele kilometers lang, een indrukwekkend gezicht. De rand van de Zeelandbrug is vrij hoog, en ik kan maar met moeite over de rand kijken. Wat ik zie zijn heel veel zeilboten. Bij Zierikzee komen we op Schouwen-Duiveland en volgen we niet de aangekondigde route, maar blijven we op de N-weg. Waarschijnlijk een aanpassing gezien het grotere aantal deelnemers dan oorspronkelijk voorzien. Het tempo blijft hoog tot Burgh Haamstede. Daar draaien we de Oosterscheldedam op, met aan het eind van Neeltje Jans een wat hogere brug. Het tempo zakt hier wat in, om aan de andere kant lekker op te lopen. Overigens is het vrijwel de hele dag bijna windstil, met af en toe een licht verfrissend briesje.
Weer terug op Noord-Beveland rijden we een kort stukje over de fantasie-vol benoemde “Oost Westweg”, en nemen we de afslag naar Kamperland. We hebben blijkbaar te hard gereden, want de hele groep wordt tegengehouden totdat de verkeersregelaars op hun plaats staan. We verlaten hier ook de N-wegen, en rijden over wat smallere wegen. In Kamperland moeten we door het dorp, en dat geeft ook een opstopping. De vermoeidheid begint vanaf hier toe te slaan, en ambulances komen steeds vaker langs. Ergens bij geersdijk wil Jos harder en rijdt vooruit. Alw ij onder de Eerste Deltaweg door rijden, ziet Wendy Jos over het viaduct rijden, wij moeten het achtje dan nog volgen. Opnieuw via de Zankreekdam komen we op Zuid-Beveland. Nu richting Goes, en over de ’s-Heer Hendrikskinderendijk een extra lusje om de 100 km vol te maken. Over de spoorbrug naar ’s-Heer Arendskerke en dan over de Noordzakweg – Drieweg naar Nisse. Vanaf daar weer door de weilanden terug naar de Zeelandhallen voor de Roos. Hier is het tempo er echt uit, ik noteer 25 km/u. Uiteraard is er weer sprake van filevorming bij de Zeelandhallen. Ik heb een blikken achterwerk.
De eerste lekke banden hebben we bij de Zeelandbrug al ver achter ons gelaten, dat wil zeggen binnen de eerste 5 km van de tocht. Ik begrijp daar niets van: we fietsen op het schoonste asfalt van Nederland. Zwakke bandjes, toch versleten, ik weet het niet. Aan de andere kant, als een half procent van de race-bandjes lek raakt, staan er met zo'n groep al gauw 60 fietsen aan de kant, en dat is genoeg om op te vallen.
Wat opvalt is dat de meeste racefietsen kaal en schoon zijn. De ligfietsen worden overduidelijk gebruikt, en sommige exemplaren zitten onder een dikke laag modder. Vrijwel allemaal hebben ze dikke banden, spatborden en bagagedragers. Hoezo Spartaans?
De leukste verrassing is het publiek. Ook als ze naar schatting al 3000 deelnemers hebben toegejuicht, ze blijven enthousiast.
Mijn prijs voor doorzettingsvermogen en zelfoverwinning gaat naar Derk. Vier jaar geleden een auto-ongeluk gehad waarna hij zijn linkerknie niet meer kan buigen. Hij heeft de 100 km tocht meegereden op zijn aangepaste roets, ook toen het 35 km/u ging. Aan het eind goed leeg, maar dat was ik ook. Maakt diepe buiging.
Op het terrein van de Zeelandhallen bedenken we dat de sleutel van de poort nog ingeleverd moet worden, en dat de receptie sluit om 5 uur. Op dat moment zijn Jos en Peter binnen een presentje voor vriendin danwel de accu aan het bijladen. Gelukkig komt Jos al snel, en hij wacht op Peter om samen terug te komen. Ik rijd met Wendy en Marcel (en GPS) naar de camping. Daar hoeft de auto niet meteen van het terrein, we krijgen gewoon een eenmalig muntje. We douchen, pakken de droge tent in, en vullen het vocht verder aan. Ik merk een dag later nog steeds dat ik niet te weinig gedronken heb (geen kramp), maar dat ik wel vocht moet aanvullen.
Marcel vertrekt als eerste: het rondje van 100 km is voldoende om warm te draaien, nu nog 200 km naar huis. Hij vertrekt om kwart voor 6, en verwachtte om 3 uur thuis te zijn. Ik doe het hem niet na.
Met Peter ga ik naar het station, en haal daar een patatje met ketchup (ik) of saté-saus (Peter) bij de drukke snack-bar. Jos en Wendy zien ons daar. Zij gaan eerst nog bij de Chinees wat eten: alle wegen staan toch muurvast. Ik kan nog net op tijd een kaartje kopen voor de trein van 19:11. Helaas, erg vol, te vol met fietsen. In plaats van veel stress, wachten we een uur op het station. De volgende trein gaat goed, al komen er later nog veel meer fietsen bij. Op Roozendaal stappen drie dames in die ook naar Utrecht moeten, en al twee treinen hadden moeten overslaan. Toen wij in Goes instapten, stond er al een mountain-bike. Dan onze twee ligfietsen, en later volgen nog twee race-fietsen, twee vouwfietsen en een stadfiets. De conductrice is oprecht verbaasd, maar belooft wel om ons in de gaten te houden op Rotterdam, zodat we er goed uitkomen.
Van de heenweg weten we nog waar de lift is, en zo komen we weer in de spelonken onder het station. Helaas: de lift naar boven werkt niet. Buitenom rennen, de trap op (eerst een jonge moeder met kinderwagen naar boven helpen, we blijven heren), en daarna mijn weekend tas naar boven (nog niet in de trein, ik wil zelf ook mee). Alles gaat pas de trein in als ik zie dat we dat halen. Honderd kilometer fietsen is niet zwaar, met bagage en fietsen de trein in, dat is pas heftig. Overigens heb ik niet kunnen ontdekken of de NS extra treinen heeft ingezet, er waren in elk geval geen extra trein-coupés. Dat moet beter kunnen…
Route is 97.8 km lang.
Route is 9.9 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ik wist dat er niet veel zouden komen, maar ik had toch op een wat grotere opkomst gehoopt. Bij het maken van de “Heikneuter” route viel het me al op dat de Eijkenstijnsesteeg in Bilthoven werd toegevoegd aan de route, terwijl ik toch echt “Vermijd onverharde wegen” aangevinkt had. Even controleren of dat nu echt verhard is. Nee, dat is nog steeds modder, en meer gat dan asfalt.
Route is 37.1 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even een kaartje voor Bas en Carina ophalen bij Mirjam en Koos.
Route is 12.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Weer eens een rondje met de U-liggers: Mirjam, Marjon, Oscar en Ik.
Route is 41.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Nee, niet aangenomen. Op de terugweg maar even ontspannen.
Route is 59.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Gisteren veel regen, morgen ook weer regen verwacht. Vanmiddag was het droog, en dan toch maar even een rondje rijden, op de trice door het bos. Weer nieuwe paadjes uitgeprobeerd.
Bij Baarn kom ik een paar motor trikes tegen. Omdat ze er lol in hebben geven ze precies in mijn oren even gas. Kloothommels, en dan net doen alsof hun neus bloed.
Route is 37.1 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Victor stelde op 29 juli voor om even naar Zandvoort te rijden: “Gewoon de N201 volgen”. En inderdaad, dan kom je in Zandvoort.
In Aalsmeer ontdek ik op de heenweg dat mijn spatbord te vaak tegen mijn zitje geknald is. De popnagels van één van de steuntjes zijn afgebroken. Gelukkig heeft Victor thuis de spullen, dus nu voor even met tape gewerkt, en op de terugweg een korte stop om de boel weer echt vast te zetten. Dat fietst een stuk stiller.
Opmerkingen over de minder dan ideale route. Geen file ondanks het weer, maar dan merk je dat het met fietsroutes een kwestie is van bijna goed, maar net niet helemaal. Langs de N201 (vanaf Loenen a/d Vecht) is het sprinten van stoplicht tot stoplicht, en bij Aalsmeer zijn ze het fietspad helemaal vergeten. Vooral het deel tussen Aalsmeerderbrug en Hoofddorp is erg rommelig (veel onnodige slingeringen, en een hobbelig en verzakt fietspad). Ja, dat heeft te maken met een nieuw bedrijven terrein, nee met fietsers is geen rekening gehouden.
Het stuk tussen de A4 en Hoofddorp is eenrichtingsverkeer, en verder afgesloten voor het meeste verkeer. Als fietser wordt je hier geacht een hobbelig fietspad te volgen, terwijl er een glad en leeg stuk asfalt naast ligt. Dat kan beter. De kruising met de A4 is trouwens apart, een extra bordje om je de goede kant op te sturen kan geen kwaad.
Ook bij de nieuwe wijk bij Uithoorn (Legmeer Zuid, geloof ik) is een rotonde aangelegd, waar de fietsers weer uitgebogen worden en voorrang moeten verlenen - overbodig en onnodig. Nu is die wijk nog leeg, en in de bouwvak kan je doorrijden, maar als die wijk eenmaal bewoond is, zal je als fietser daar altijd moeten stoppen. Het kan instructief zijn om enkele malen mee te fietsen met deskundigen en veelfietsers van de fietsersbond.
Het laatste stuk van Heemstede naar Zandvoort is ook bijna, maar net niet goed. Brommers en fietsers gescheiden (goed!), maar het pad voor fietsers is hobbelig (terwijl brommers vering hebben, worden zij over glad asfalt gestuurd), en om de 200 meter staat er een zig-zag hekje. Waarom?
Ach en dan nog mijn persoonlijk ergernisje: brommers. Mag ik een moker loslaten op een brommer die door de berijder “sportief” door een binnenbocht wordt geloodst (als ik er net aankom), of geeft dat toch juridische problemen? Mag ik de uitlaten van brommers en snorfietsen dichtlijmen of dichtlassen, of is dat ook al illegaal? Gelukkig fiets ik harder dan de meeste snorfietsen, dus dat scheelt, maar achter zo'n ding blijven hangen is een slecht idee. Oh, en als ik 32 km/uur rijdt in een 30 km/uur zone, wat moet ik dan doen met auto's die me per sé willen inhalen?
Voor scholieren-met-een-iPod heb ik inmiddels wel en oplossing: een scheidsrechtersfluitje. Eerst bellen, en als dat niet helpt: de fluit erover. Dat werkt, tot mijn verbazing - veel fietsforensen zijn wanhopig op zoek naar een manier om scholieren veilig te passeren (in beide richtingen).
Route is 141.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even op één dag heen en weer. Dat kan, maar is wel doortrappen. Helemaal als je ook nog ontdekt dat de binnenkabel van je achterderailleur gaar is. En dan merkt je pas hoe lang die kabel is: 210 cm is te kort, 225 cm ook. En dat is de langste maat die standaard beschikbaar is. Lang leve www.ligfiets.net , de dichtsbijzijnde winkel die ook nog open is zit in Haarlem (Bike Planet), en heeft uiteraard 3 meter binnenkabels op voorraad. Meteen twee gehaald, en 't schakelt weer als een zonnetje.
Ook nieuw: een auto links inhalen omdat ’ie te langzaam rijdt, en rechts blokkeert. Inmiddels de 2500 km gepasseerd. De 1000 km was pas eind maart. Dat schiet op.
Track is 87.6 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Zaterdag-avond laat de midzomernachtrit op herhaling gereden. Met vier lage liggers (twee Challenge Hurricanes - Jacob en Ernst, een Challenge Fujin - Arjan, en een Nazca Fuego - ikzelf) bleven we in meer dan één opzicht onder de radar, zeker na de lovende berichten over de volle maan tocht een dag eerder. Hier in Utrecht geen verhalen, maar een tocht van 40 km door het polderland. Ondanks veel regen en een enkele donderslag in de vroege avond klaarde het een half uur voor vertrek op, en kon iedereen droog en op tijd het startpunt bereiken.
Bij vertrek is er nog een laatste restje zonlicht, en we rijden van Bilthoven naar Groenekan, Maartensdijk, en Hollandse Rading. Daar naar het westen. Hier delen we de weg met een paar auto's. De Ixon IQ doet z'n werk. Auto's rijden langzaam of stoppen zelfs, en de lamp is zo helder dat je direct nadat de koplampen uit beeld zijn verdwenen de weg weer duidelijk ziet. Omdat ik de koplamp pas afgelopen voorjaar aangeschaft heb, had ik nog niet echt getest 1 , maar dat is geen miskoop geweest.
De weg loopt dood voor auto's, en we moeten ons door een hek wringen. We volgen het pad langs het Tienhovens kanaal 2 , met een mooi uitzicht op het restant van de zonsondergang. Het pad is wat drassig, maar gezien het weer eerder op de avond is dat geen verrassing. We rijden verder langs de molen naar Tienhoven en Oud Maarsseveen. Daar slaan we af langs de Nedereindsevaart, een smalle weg niet voor doorgaand verkeer. Niet dat dat een probleem is, het is ondertussen tegen elven. De Westbroekse Binnenweg is niet geschikt voor fietsverkeer, zeker niet voor de half-geveerde fietsen waar wij op rijden 3 , en dus rijden we over het mooie en gladde asfalt van het recreatieterrein de Maarsseveense Plassen. Door overhangende bomen is het hier even wat donkerder. Na het laatste pesterige hekje komen we op de Gageldijk: "Slecht wegdek, matig uw snelheid", en dat bord begint al haast te roesten. Het is een kort stukje, en er zijn wegen die veel slechter zijn dan dat fietspad, maar niet als zodanig worden aangemerkt.
Dit brengt ons bij het eerste fort 4 van de avond: Fort De Gagel. We rijden nu een slingerroute naar het Fort op de Ruigenhoekse Dijk. Dit is een (nieuw) fietspad door de polder. Geen mens verder te zien, en we rijden een stuk helemaal alleen op maanlicht. Na de regen is het nu echt helder, en de maan is goed zichtbaar. Nog niet heel hoog boven de horizon 5 , maar desondanks voldoende licht. Wel goed geconcentreerd rijden, maar eigenlijk heel leuk. De GPS is erg handig, en als we met ongeveer 20 km/uur rijden, merkt één van ons op: “Zeg, krijgen we niet zometeen een bocht?” Dat klopt, alles gaat goed, maar je moet wel blijven opletten. Helemaal omdat juist op dat stuk het GPS track een meter of 30 naast het pad blijkt te liggen. Oeps! Als we weer op een gedeelde weg komen gaan de lichten weer aan.
Na het Fort op de Ruigenhoekse Dijk rijden we door het weiland naar Groenekan. Daar maken we een omweg langs nog twee forten: Eerst Fort Blauwkapel – gevolgd door een hoop spoorwegovergangen – en daarna het Fort op de Voordorpse Dijk. Bij Voordorp haakt de eerste af, het lekkers trekt toch minder hard dan een warm bed. Het is inmiddels ook gaan motregenen. Bij het laatste fort haken de twee laatsen af.
Voor herhaling vatbaar.
- behalve dan op Cycle Vision een rondje: met twee Ixon IQ lampen en een Inoled Extreme naast elkaar is de weg erg goed verlicht. Ik weet nu dat één ixon IQ al genoeg is.
- Stel je van dat kanaal niet al te veel voor: een luxe sloot. Maar dat geldt al voor veel van de kanalen die je bij aardrijkskunde hebt geleerd, en daar zat het Tienhovens kanaal niet bij.
- Weg een enkele keer per ongeluk bereden. Niet handig. Snelheid niet comfortabel boven de 12 km/uur te houden. Ook erg hard werkt daar niet.
- Als je de half-ontplofte bunker in Bilthoven niet meetelt.
- Zon op en -onder staat wel in je GPS, evenals onzinnige zaken als sterrenbeeld, maar maan op en -onder staat er niet in.
Track is 37.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even naar “Fort Asperen” voor de expositie “Dichter op de huid”. Sommige mooie dingen, sommige zeiden me niet zo veel. Geur objecten hoeven voor mij niet, zeker niet als het angstzweet van verschillenden mannen is.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even een rondje om de beneb te strekken. Nieuw idler wieltje (Icletta, aangeschaft op Cycle Vision) eindelijk getest. Maakt de Trice een stuk stiller. Er zit er ook een op de Fuego, maar op de Trice nu pas getest omdat ik eerst de verkeerde maat had. Past nu goed.
Track is 41.2 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Hunnebedden kijken. De fietsrouteplanner voor Drente is actief, voor Overijssel overduidelijk nog niet, niet alleen op internet is het verschil duidelijk te zien, maar ook op straat.
Track is 53.8 km long.
Helaas: Sein- en wisselstoring bij Amersfoort, dus daar in de file gestaan, dus die gemiste trein maakte ook niets uit. Alleen stoptreinen naar Utrecht en Amsterdam. Laatste stuk ook maar gefietst, geen zin in een bomvolle stoptrein.
Was een lekkere route door het bos over een goed pad. Dat stuk met gemiddeld 24.8 km/u gereden inclusief stadsverkeer, kruissnelheid 32. Helaas was de tuit van het water ook in het zand gekomen bij de val, dus hoe ik dat zonder kramp heb gered weet ik niet.
Track is 15.0 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Op weg naar Meppel, met de trein (etappe 1).
Track is 6.0 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het riviertje “De Linschoten” is erg fraai.
Track is 82.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een nieuwe route om thuis te komen.
Track is 47.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 8.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Van huis via het Domplein naar de Cycle Vision. Via Loenen om victor op te pikken.
Track is 57.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 76.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 83.8 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 8.1 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even de nieuwe zwarte velgen uitproberen. Ook meteen het viadukt over de A28 gezien met de twee spiralen.
Track is 14.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 60.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Zwart voor m'n velgen. Niet met GPS gereden, later ingetekend.
Track is 24.0 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 30.1 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met Mark, de rest dacht dat het ging regenen: ongeveer twee druppels gevoeld.
Eindelijk de betonnen beelden langs het Amsterdam-Rijn Kanaal bekeken. Die zijn voornamelijk groot. Leuk haarspeld-bochtje voor de brug.
Track is 42.2 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met de trein naar Apeldoorn, samen met Ben Veihelmann. Van Apeldoorn naar Radio Kootwijk, waar René Noordhoek ons opgewacht heeft.
Via het park "De Hoge Veluwe" naar sprotcentrum Papendal gefietst. Lekker tempo, 30 tot 35 km/uur.
Op Papendal voegde de rest van het KNMI zich bij ons. Gezamelijk vanuit Papendal een rondje gereden, voor de liefhebbers nog wat extra klimmetjes er in. Leuk laag tunneltje op het eind (ik zie het probleem niet, maar rijd dan ook op een ligfiets). Met de trein vanaf Arnhem weer naar huis. Dat tunneltje is overigens gebruikt tijdens operatie market garden ( volgens dagboek ).
Track is 90.1 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met de U-liggers rond de vliegbasis (met de klok mee). De andere kant op is leuker. Dat wegdek is toch wel erg beroerd.
Track is 48.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even wat boodschappen bij Bever, en dan de lange weg naar huis.
Track is 27.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Terug door de Loosdrechtseplassen. Muggen!
Track is 49.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Track is 58.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het tweede deel van de bloessemrit.
Track is 82.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Mooie middag: 60 km in 3 uur.
Track is 59.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Verschillende collega’s moesten op Hemelvaartsdag werken in verband met de start van een meetcampagne. Ik ben er even naar toe gefietst, om de sleur te doorbreken.
Track is 81.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Deel 1, volgende week deel 2.
Track is 58.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Nog even snel na het eten testen of de vers geïnstalleerde hoofdsteun een beetje op de juiste plaats zit. Dat valt niet tegen.
Track is 13.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een lekker zonnig rondje.
Track is 53.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Nee, dit is niet de kortste route.
Track is 32.0 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een kort rondje Hilversum. Die spoorlijn ligt toch wel heel erg in de weg.
Track is 41.5 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Bij Groenekan even gekeken waarom ikniet makkelijk in de hoogste versnelling kom: de derailleurbeschermer houd de derailleur tegen bij het kleinse blad. Gelukkig is dat gemakkelijk terug te buigen.
(Zonder GPS gereden, na afloop ingetekend).
Track is 28.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Volgende keer toch iets beter plannen, dit was wel gezellig, maar de omgeving was toch iets minder.
Track is 48.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Van Duivendrecht weer terug naar huis: 24 km/u gemiddeld. Fuego door de 1000 km.
Track is 40.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Na een week kou even lekker fietsen. Wind mee langs het Amsterdam-Rijn Kanaal: 41.8 km/u. Fuego.
Track is 45.8 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Rotweer, geen risico: directe (maar saaie) route. Theo van Soest belt, en rijdt ons tegemoed om de Euroquest te tonen. Zeer fraai resultaat .
Track is 56.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De (ingekortte) toertocht.
Track is 44.0 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De gereden heenweg naar het paastreffen. Nogmaals: sorry voor de modder, al blijft het grappig om een ligfiets tot z'n assen door een plas te zien gaan. Gelukkig is er niemand omgevallen. Het eerste deel is voor herhaling vatbaar.
Track is 56.9 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Vóór we de route met een groep rijden, eerst maar eens kijken hoe het onbekende stuk eruit ziet.
De Treekerweg gaat vlot naar beneden, maar met karretje, of op twee wielen toch maar iets rustiger: asfalt, met veel boomwortels. Kort daarvoor gaat het uiteraard snel omhoog, eerst vals plat, daarna vals steil. Het fietspad is smal, maar goed te doen op m'n trike.
Track is 44.6 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Rondje Doorn met Bastiaan, Theo en Marjon.
Track is 53.2 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een half rondje Domstad op de Fuego. In IJsselstein de snelheidsremmende maatregelen met een veel te hoge snalheid genomen. Ook leuk.
Track is 58.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Rustig en fris rondje door het bos.
Track is 42.3 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Remparachutes testen met Theo van Soest en anderen op de Amerongse berg. Hier zijn foto’s van gemaakt .
Track is 78.2 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Wandelen met Pieter
Track is 8.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Harde zuid-westen wind. Eerst tegen de wind in, tot Woerden. Daar chocolademelk met slagroom en appelgebak genuttigd. Om niet helemaal dezelfde route terug te rijden via montfoort en nieuwegein terug. Totaal: 75 km.
Track is 74.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even naar Amersfoort om m'n GPS te laten herstellen, niet dat het geholpen heeft. Teller staat wel weer op nul.
Track is 42.0 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het schoonmaken van de Trice komt morgen wel weer.
Track is 31.1 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Op de Fuego
Track is 31.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een rondje naar Hilversum. Na de pauze bleef m'n GPS hangen, dus van de Mauritshoeve naar huis staat er niet op.
Mooi uitzicht op het stuk Hilversumseweg (N525) – Eemnesserweg. Voor herhaling vatbaar.
Track is 41.7 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Te mooi weer om binnen te zitten. Even met de Fuego een snel rondje.
Track is 21.4 km long.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]