Ik vier de jaarwisseling bij Marcel en Wendy, samen met Jos en Hankie, Gerold en Maartje en Victor. Ik heb een Quest te leen, en kan dus fietsen. Heeft tevens als voordeel dat de fiets in de meest gevoelige nacht afgesloten staat. “Waar ga je naar toe?” Even m’n fiets wegzetten.
Ik heb wel even gemaild met Almere om te vragen hoeveel sneeuw er gevallen is. Volgens Hankie valt het mee, en Jos komt me op de Stichtsebrug ophalen. Dat moet goed komen.
Net buiten Bilthoven krijg ik een brommer achterop. Ik heb geen zin in een hoop uitlaatgassen in m’n neus, dus ik doe alsof mijn neus bloedt, rijd breed (het fietspad is smal, dat helpt), en versnel. In de spiegel kon ik niet zien of ’t een snorfiets of een echte brommer was, maar tot 47 km/uur kon hij me aardig bijhouden. Gelukkig sloeg hij vrij snel af.
Bij het begin van de Wakkerendijk kom ik het gebied waar het gesneeuwd heeft (we hebben echt geluk gehad met de Appelflappentocht). Het fietspad is voorzien van een goede laag ijs, en de weg zelf staat zo bol als een ton (en is voorzien van klinkers). Kortom, gebeten door de kat of de hond: het maakt niet echt uit waar je rijdt. Even verderop zit ik echt op de oprit naar de Stichtsebrug. Ik volg daar een nieuw fietspad (klinkers, slecht geveegd). Ik moet nog steeds minder braaf worden. Bovenop de Stichtsebrug komt Jos net aan, we hebben gelukkig niet op elkaar hoeven wachten.
Na de brug wijst Jos de weg. Helaas is Almere niet heel actief met sneeuwruimen, zeker niet op 30 en 31 December. Bij de keuze tussen klinkers of een beetje sneeuw, kies ik naïef voor de sneeuw. Bij het begin van het paadje vraagt Jos nog even of het echt niet te is, en ik rem iets te laat: een kleine kop-staart botsing is het gevolg - snelheid vrijwel nul. De lamp stond scheef, en een reeds gekwetst deel van Kwessie is nogmaals geraakt; het duct-tape zat al op de juiste plaats. De achterkant van een Quest is een stuk steviger, Jos heeft geen schade. Om een tweede besneeuwd pad te vermijden, rijden we even wat rond op een industriegebied. Helaas is Almere niet ingericht voor doorgaande fietsers, in elk geval niet overal. Uiteindelijk ploeteren we verder over een stukje besneeuwd pad. Je krijgt het er wel goed warm van.
Even later zijn we bij Jos en Hankie thuis. Ik douche eerst even, en kan daarna aan de thee. Niet veel later komen ook Gerold en Maartje. Tegen vijfen wandelen we naar Marcel en Wendy. We komen toevallig precies tegelijk met Victor aan, klaar voor een leuke avond.
Dit is uiteraard de laatste rit van dit jaar. Vergeet niet om de nieuwe versie van whereabouts.kml in Google Earth te installeren als je me op die manier volgt.
Route is 46.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het is nog even spannend geweest of de tocht door kon gaan. Er was sneeuw en ijzel voorspeld, maar in het Noorden van het land. We zitten hier net ten zuiden van het besneeuwde gebied, en dus gaat de tocht door. Wel hebben 10 deelnemers om allerlei redenen afgezegd.
Omdat ik het dichtst bij woon, kom ik als laatste binnen, maar de thee met appelgebak gaat er prima in. Ik ben vandaag op m’n trice, de appelflappentocht is tenslotte voor open ligfietsen (en de fuego staat nog in Gouda).
De tocht zelf is leuk, maar we komen toch nog enkele gladde stukken tegen. Voor mij niet erg, maar voor alle tweewielers toch iets minder. We waarschuwen elkaar netjes, en nietmand valt over gladheid. Vroeg in de tocht is er wel een valpartij omdat iemand naast het asfalt komt, en daarna terug probeert te sturen.
Martin heeft (voor het eerst in de historie van de tocht!) ook voor appelbeignets gezorgd. We eten deze midden in het bos, aan het begin van een volledig beijsd bospaadje. Een paar mensen willen zich wel even uitleven op mijn Trice. Ik hoop dat tenminste één van de video’s gelukt is (komt later).
Na de stop begint het zachtjes te miezeren. Weer terug bij de Biltsche Hoek ga ik direct naar huis, de rest eet in het hotel.
Route is 35.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Dit is het volledige rondje van de oliebollentocht 2009
Hier geen uitgebreid verslag, maar een verwijzing naar de uitgebreide collectie op ligfiets.net .
Route is 64.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het track ziet er wat vreemd uit, de batterijen gaven even wat problemen.
In tegenstelling tot de heenweg heb ik nu wel over de Holendrechterweg gegaan. Die was inderdaad goed beijst, voorzien van wandelgaten en dus ook flink hobbelig. Het eerste stuk viel nog wel te fietsen, maar dat was bepaald niet geruisloos. Een pony schrok daar zo van dat het arme dier over de afrastering sprong, en voor me uit rende, in de richting van de Abcouderstraatweg. Aangezien daar auto’s rijden, heb ik 112 gebeld, om het beestje weer te vangen. De politie moest uit Breukelen komen (lang leve de provinciegrenzen). Ik had ondertussen de pony op het golfterrein zien lopen. Bij aankomst belt de politie mij, en gaat met mijn informatie op het golfterrein zoeken. Ik glibber verder naar de Abcouderstraatweg, en wacht daar. Gezien de temperatuur krijg ik het niet warmer, en het zal vast ook niet op prijs gesteld worden als ik blijf wachten langs het pad waar de pony weer terug moet wandelen. Ik fiets weer verder, maar hou mijn telefoon goed in de gaten.
De achterband blijft nu goed op spanning, maar het kost me toch nog steeds moeite om boven de 25 km/uur te rijden. Desondanks verloopt de rest van de tocht voorspoedig. Eerder dan verwacht kom ik bij Theo. Aan de Keggedreef eet ik wat. Ook pompen we alle banden nog wat bij, en dan blijkt ook waarom ik de fiets nauwelijks boven de 25 km/uur kreeg. Er zat minder dan 4 bar in beide voorbanden. Nu die luchtvoorraad is aangevuld, rijdt het inderdaad veel prettiger. Ik wordt hier ook gebeld door de politie dat de pony weer terug is bij de eigenaar, met een bedankje voor de melding (van beide kanten trouwens).
We rijden eerst naar het begin van de route. We pikken hem op bij de Floridadreef. De GPS is hier even in knipper-modus: een paar sets batterijen zijn leeg door een combinatie van de lang geleden opgeladen en de kou. Het hele stuk langs het centrum is niet opgenomen. We willen even de toren op om een foto te maken, maar Theo is zijn sleutel vergeten. We pikken de route weer op aan het begin van de Vondellaan. Achter het benzinestation ligt glas op het fietspad. Met een bezem van de pomp ruimen we het grootste deel op. Hierna volgt de Balijelaan. Bij een mogelijk onoverzichtelijk punt maken we een foto . Even verderop moeten we een stukje parallelweg van de Koningin Wilhelminalaan hebben. Dit is over een lengte van ongeveer 150 meter nog volledig beijst. Eenmaal op de Kanaalweg gaat het weer goed. Gezien de regen en de temperaturen van vandaag zal het wel goed komen.
De afdaling na het Amsterdam-Rijnkanaal is interessant. Op dit moment nog erg smal door scheef schoonschuiven. Gelukkig blijf je vrij schoon in een velomobiel.
De doorsteek bij de roemruchte hekjes is beslist niet ijsvrij. We nemen nu even het duoquest alternatief. Ook die is niet geheel ijsvrij, maar we komen er door. De Groenedijk is fietsbaar, maar niet zonder wat glibberen. Uiteindelijk komen we bij Het Zand. Hier is het fietspad zelfs beter dan de rijbaan, niet heel verrassend nu deze weg vrijwel geheel is afgesloten voor autoverkeer. Er zijn hier ook wat nieuwe fietspaadjes aangelegd, waardoor we een paar scherpe bochten uit het oorspronkelijke parcoers kunnen overslaan. Verderop is ook de Parklaan verbeterd. We kiezen er nog steeds voor om de rijbaan te gebruiken, maar misschien hadden we hier zelfs het fietspad kunnen kiezen. Er is in elk geval een heel vreemde bocht uit het parkoers verdwenen. Niet vergeten om aan het eind wel het fietspad te kiesen. Er lijkt hier aan het eind een bejaardenhuis te zitten. Die krijgen maandag de voorstelling van hun leven. Ik eet hier even een krentebol, en dat trekt al bekijks.
Als we het spoor gepasseerd zijn moeten we de Enghlaan op. Theo rijdt voorop, en gaat rechtdoor. Ik toeter, maar hij reageert niet. Uiteindelijk bel ik hem, om te melden dat hij echt anders rijdt dan we verzonnen hadden. Aan het eind van de Enghlaan sta ik even te kijken. Ik rij uiteindelijk iets anders dan oorspronkelijk verzonnen, maar we komen over de dubbele haarspeldbocht. Hierna door Vleuten, en het Haarpad op. In Haarzuilens eten we even iets, en kiezen dan voor de verkortte route naar huis, het begint al donker te worden. Bij de onderdoorgang van de A2 moeten we door een diepe plas (wel uitkijken voor drijvende afzettingspaaltjes). Hier pikken de we fietssnelweg weer op. De extra lucht in de voorbanden maakt het wel een stuk makkelijker.
We rijden hier elk naar huis om even op te frissen. Theo eet later nog bij mij (gebakken knolselderij, zalm, zwammen, en wat salades).
Route is 95.9 km lang (meer dus, vanwege uitvallende GPS).
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Eerst naar Kwessie, en daarna naar Amstelveen. Na het overladen van m’n spullen volgt de eerste verrassing: een lege achterband. Ik heb geen zin om meteen te plakken, dus pomp de band gewoon weer op.
Via fort Voordorp en fort Blauwcapel ga ik naar de ring-noord, even geen zin in scharrelen door de stad. Ik neem de afrit bij de verbindingsweg. Het is even lastig om van het fietspad af te komen, maar dit lukt uiteindelijk wel. De fietssnelweg is niet heel schoon. Vooral het eerste stuk is hobbelen, een unicum voor een snelweg!
Er zit hier een (te brede) auto achter me, en voor de drie kilometer van de fietssnelweg blijft ’ie daar ook netjes rijden. Zodra het “fietspad” ophoudt, komt ’ie er langs, en krijg ik de volle spatwaterlaag. Ach ja, beschaafd zolang het bordje het zegt…
Tot Abcoude gaat het voorspoedig. Dankzij de bordjes van “Gele Quest” zijn op het laatste stuk langs het Amsterdam-Rijnkanaal de gaten aardig te vermijden. In Abcoude neem ik het risico niet dat de Holendrechterweg niet berijdbaar is, en kies een route door Zuid-Oost. Op de Snijdersbergweg staat een bord dat het fietspad is afgesloten, maar dan weer niet hoe je wel moet rijden. Goed, de middenweg dan maar. Dar gaat erg soepel, geen aggressie van automobilisten. Zouden ze al op Kerst vooruitlopen? Na wat afslagen die toch echt een slecht idee leken te zijn kom ik op de Burgemeester Stramanweg, de weg naar Ouderkerk.
Tot nu toe heeft de achterband het niet slecht gehouden, al zal die beslist zachterzijn dan bij vertrek van het KNMI. Voor alle zekerheid ga ik nog even langs bij Bink op het centrum van Amstelveen voor een nieuwe binnenband. De fiets past net in de gang.
’s Avonds toch maar even de achterband controleren. Er zit een piepklein gaatje net naast het ventiel. Die band is wat mij betreft afgeschreven, en er gaat een verse binnenband omheen.
Route is 49.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het is zover: ik mag me ontfermen over “Kwessie”, de koe-quest. Eerst naar Gouda, op de Fuego, daar eten, en daarna weer terug in de Quest. Een detail is dat het heeft gesneeuwd. Al een paar dagen geleden, maar de straten zijn niet overal even begaanbaar.
Heen neem ik de gebruikelijke route door Groenekan. Dit gaat goed, ook de weg langs het fort is goed begaanbaar. Utrecht zelf is minder geweldig. De fietspaden zijn maar matig geveegd, en vaak zijn de knopjes (of de sensoren in het asfalt) maar nauwelijks bereikbaar. Ik doe er een uur over om de A12 te bereiken.
Langs de provinciale wegen is het fietspad wel mooi vrij. Bij Achthoven kies ik er voor om de route langs de provinciale weg te volgen. Het is me niet duidelijk of de Slotlaan berijdbaar is. Dus rechtdoor via Montfoort. Na Montfoort steek ik de IJssel weer over, en neem de gebruikelijke goute via Oudewater naar Gouda.
Ik was wat later dan afgesproken, maar nog ruim op tijd voor het eten. Na het eten nog even een uitgebreide instructie, gedeeltelijk een herhaling van 29 november . Er ligt een Perfect Moire om het achterwiel, maar er zit een scheur in. Dichtgetapet, maar toch: ik heb liever een hele band, zeker met alle verhalen over omslaan bij een klapband achter. Er gaat een oude Schwalbe-band om, met veel profiel.
Terug gaat voorspoedig tot het viaduct met de A12. Daar moet ik voor een stoplicht wachten, en daar beslaat mijn bril. Dat is op zich niet erg: even rijden en het zicht komt weer terug. Bij groen vertrek ik dus rechtuit. Helaas ligt er hier een hoop sneeuw, en heeft Kwessie erg lang nodig om te beslissen of ze op de kant gaat, of toch weer terug naar drie wielen. Gelukkig doet ze het laatste. Ik stap wel even uit om te controleren op schade (en om even bij te komen).
In Utrecht is het nog steeds niet geweldig, maar de volhouder wint. Na twee uur fietsen kom ik om kwart over elf aan op het KNMI. Hier kan ik de fiets veilig parkeren. Spullen overladen op m'n stadsfiets die ik hier maandag al had neergezet, en naar huis. Om middernacht ben ik thuis.
Route is 80.1 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het is te mooi weer om geen foto’s te maken. Met een fototoestel over straat is als een kind in een snoepwinkel: je weet niet meer welke kant je als eerste moet vastleggen. Voor alle duidelijkheid: dit rondje heb ik gewandeld.
Zoals ik al eerder meldde heb ik een nieuwe camera (Canon 7D). En dan ga je uitproberen. Voor de verandering heb ik de handleiding (269 pagina’s op klein formaat) grotendeels doorgewerkt. Nu maar oefenen. Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik nog bezig met het verwerken van de foto’s: 147 stuks, haast 5 GB.
Route is 6.1 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ik ben zelf betrokken bij de voorbereidingen van de Oliebollentocht, maar we willen aan het eind van dit jaar toch ook een rit voor de open liggers. Martin heeft aangeboden een route te verzinnen, en een en ander te organiseren, waarvoor mijn hartelijke dank.
Hij heeft een route gemaakt in de fietsrouteplanner, maar wil die nog een beetje aanpassen. Het wil echter niet lukken op de rotue in Google Earth aan te passen. Ik ga daarom even langs om hem te helpen. Het heeft gesneeuwd, en ik ga op m’n Trice om ongelukken te voorkomen. Ik hoop dat m’n rechtervoorband het houdt. Bij de rit van 13 december stond de band al leeg, maar toen ik gisteren controleerde of m’n band nu wel in orde was, stond ’ie weer plat. Plakken hielp niet meer, dus nu met een verse ( reeds eerder geplakte ) band.
Eenmaal bij Martin blijkt het erg simpel, en toch ook weer niet. GPS Visualizer blijkt routepunten en de route zelf zodanig te verpakken dat je ze niet meer handmatig kunt aanpassen. Dat is het niet eenvoudige deel. Het installeren van Whereabouts lost het probleem definitief op. Het aanpassen van de route in Google Earth is nu een fluitje van een cent.
Ik heb net een nieuwe camera gekocht (Canon 7D met de 15-85 Kit lens). Ik weet dat Martin ook graag foto’s maakt, en met de sneeuw is het wel heel aangenaam om onderweg een paar foto's te maken. We hebben dus naast de route voor de Appelflappentocht , vooral over fotograferen gebabbeld. Later meer over het nieuwe toestel.
Route is 26.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Na weken regen eindelijk droog (en koud). Tijd om een frisse neus te halen. Victor komt naar het Domplein, ik rij op m’n Trice. We zetten het steuntje voor m’n GPS vast – met dank aan Victor voor het maken van het steuntje.
We hebben op de mail niets gehoord van anderen, dus we rijden om 11 uur weg van het Domplein. In de Domstraat komt Oscar ons tegemoed rijden. We besluiten een rondje door het bos te rijden, wellicht iets meer uit de wind dan meteen de polder in. Oscar heeft sinds het herfsttreffen niet meer gefietst, en heeft moeite met mijn (Trice) tempo.
Bij Soesterberg gaan we even lekker naar beneden. ruim boven de 40 km/uur, maar precies weet ik het niet. Ik denk dat de maximum-snelheid van m’n GPS een beetje een artefact is: 57 km/uur geloof ik niet.
In Soest rijden we met wat omzwervingen en missers naar de Smickel voor een pannekoek. Even opwarmen.
Na de pauze rijden we door naar Hilversum, om even het smalste fietspad van de stad te bekijken.
Inhalen is in elk geval onmogelijk, en ’s ochtends komen hordes scholieren je hier tegemoed: in de praktijk is dit dus een tweerichtingenfietspad. Dit is een opzettelijke wijziging, voorheen was dit breder. Ik heb Oscar aangeraden om dit te melden bij het meldpunt van de fietsersbond, en om het in te sturen voor de rubriek ‘Malle Fratsen’ van de Vogelvrije Fietser.
Route is 55.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ja, nog steeds op jacht. Amersfoort-Noord geeft een heel andere fietstocht via Soest. Ik weet nog niet of die optimaal Quest-bestendig is, maar het is wel een prettige fietstocht. Ik heb hem echt nu niet in de spits gereden
Helaas, het huis daar gaat ’t niet worden. Het is 8 jaar oud, maar wat een ongelooflijk slechte bouw. Duidelijk in de hoogtijdagen van de bouw-hype, en daarmee voorzien van zeer slecht materiaal.
’s Middags naar een appartement in Zuilen. Dit was een verkeerde gok, te klein, en feitelijk een bouwval: het hele interieur moet opnieuw gemaakt worden. Dat is misschien wel waar ik rekening mee moet houden, maar dit is te erg. Als klapper is de berging niet ruim genoeg.
Route is 58.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Vorige week zou ik naar Kees gaan om zijn Quest in meer detail te bekijken. Ik mag zijn Quest lenen om met de Oliebollentocht mee te rijden, maar dan moet ik natuurlijk wel weten waar alles te vinden is. Bij de proefrit in Dronten een jaar geleden was ik vergeten te vragen waar de bel zit. Om dat te voorkomen nu toch maar even langs. Vanwege de weersverwachting heb ik de tocht een weekje uitgesteld. Stom, nooit doen. Uiteindelijk viel het mee. Theo van Soest heeft ook zin in een ritje, en gaat mee.
Op weg naar Theo slaap ik nog een beetje, en maar een wat groter rondje door Utrecht. Door de bouw van Larenstein kies ik een andere route naar Theo, en rij te ver door, richting Dom. Geeft niet, ik ben toch veel te vroeg, helaas wel door de steviger mot-regen.
Na een extra lunch, en het volstoppen van de Quest van Theo met proviand, vertrekken we. Het allereerste stuk is voor mij even onbekend, maar al snel zitten we op de ‘makkelijk doorfietsen’ route van de fietsrouteplanner. In Oudewater geeft de fietsrouteplanner een route meer buiten de bebouwde kom aan. Ik heb er geen problemen mee, maar Theo protesteert – terug doen we het anders, en dan denk ik weer ‘wat een route’.
Om kwart over zijn we bij Kees. Na het uitwisselen van wat verenigingsberichten krijg ik uitleg over de Quest, nummer 119, beter bekend als de Koewest, of Kwessie. We hadden per mail al uitgezocht dat Kees en ik even lang zijn. En inderdaad: ik pas zo in Kwessie. Dat gaat andersom ook op, Kees past op mijn Fuego. We rijden een rondje bij Gouda, langs de Reeuwijkse plassen en het veengebied. Het eerste stuk bevat een paar auto-werende maatregelen, en dat is met het overzicht uit een Quest best spannend. Gelukkig weet ik met de Trice ervaring al snel in te schatten hoe ver ik kan gaan – en Kees zal ons nu niet meenemen langs paadjes waar een Quest niet doorheen past, toch?
Kees maakt op een paar blaadjes bijna een mooie schuiver. Later moet hij nog een keer vol in de ankers voor een racende automobilist die op de smalle weggetjes toch wel erg weinig ruimte overlaat. De laatste keer dat hij klaagt over het weggedrag van de Fuego blijkt hij een lekke voorband te hebben. Na dit oponthoud krijgen we een spannend bruggetje, dat is ten minste de belofte. De gemeente vond dat bruggetje blijkbaar ook wat te spannend, en heeft de weg opgehoogd. Het bruggetje is nu helemaal niet meer zo spannend.
Terug in Hekendorp mogen we even hard rijden, Kees kent de weg. Dat gaat best lekker, al rijdt Theo mij er vrij gemakkelijk vanaf. Weer terug bij Kees wisselen we weer van fiets, en maken we een afspraak om Kwessie op te halen (al komen de details later per email).
’s Avonds eet ik mee met Theo, en neem de normale route naar huis. Bij Larenstein blijkt de situatie weer geheel normaal: fietsers kunnen weer aan beide kanten langs de Groenekanseweg.
En dan nu een plaatje dat vaker zal volgen. Een vraag die ik nog wel eens krijg is “Hoe hard rijd je nu op zo’n ding?” En daar zijn vele antwoorden mogelijk: het gemiddelde en de maximum snelheid worden netjes door de fietscomputer en de GPS bijgehouden. Maar die getallen zeggen zo weinig. Een gemiddelde is inclusief verkeerslichten en bandenplakken. Een maximum duurt maar heel even. Een bewogen gemiddelde is voor ’t gevoel ook vaak iets te laag. Een begrip dat tot veel verwarring en discussie leidt is de ‘Kruissnelheid’. Voor vele uitleg vatbaar, en iedereen noemt een ander getal.
Ik heb m'n gps-track genomen, en analyseer die met een eigen programmaatje. Ik maak een histogram van de gereden snelheiden. Horizontaal staan dus de sneheden, en dat zijn histogram-bins. Vertikaal staat de afstand (blauw, links) of de tijd (rood, rechts). Er staat dus welke afstand op het totaal ik met een bepaalde snelheid heb gereden, en hoeveel tijd ik met een bepaalde snelheid heb gereden. De tijd die ik met een snelheid tussen 0 en 1 km/uur heb gereden beeld ik niet af. De vertikale lijnen zijn de gemiddelde snelheid (inclusief en exclusief stilstand).
Ik denk dat de hoogste waarde van de rode grafiek (na de stilstand) de beste waarde is voor de kruissnelheid.
Route is 96.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Om het appartement nog een keer te bekijken, en achtergrond informatie los te krijgen ga ik bij mijn neef Matthijs langs. Ik ben even lui en neem de trein. Op m'n vouwfietsje maak ik een rondje. Het jongerencentrum is nu geheel rustig. In de supermarkt komt wel een publiek dat wat luidruchtig is: een motor met draaiende motor en veel getoeter probeert duidelijk te maken dat 't hem niet snel genoeg gaat, en de buurt mag meegenieten. Onbewust asociaal zullen we maar denken. Achter het appartement luister ik nog even naar de condensoren.
Verder een gezellig avondje bij Matthijs en Lisette.
Route is 5.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Omdat ik een velomobiel wil aanschaffen, zal ik ook op zoek moeten naar een stalling. Dat betekent verhuizen, want mijn huidige berging is onbereikbaar met een velomobiel.
In Amersfoort De Liendert staan een aantal appartementen met garage te koop. Ik ben al wezen kijken met Joop en Riet, en de binnenkant ziet er goed uit, al is de buitenkant wat verlopen. Afgelopen Zaterdag met Stijn geweest, en toen was er een feestje bij het jongerencentrum schuin voor de deur. Dat was wel een minpuntje. Nu met een makelaar nogmaals door het huis om plus- en minpuntjes op te nemen, om in een later stadium eventueel te bieden.
De bezichtiging is een mooi moment om uit te proberen hie het fietsen gaat, het is natuurlijk wel de bedoeling om te fietsen. De bezichtiging verloopt voorspoedig, de binnenkant van het appartement is ook nooit het probleem geweest. De buitenkant is dat wel: Op zolder zijn sporen van lekkages te zien, en er is al bekend dat binnen enkele jaren achterstallig onderhoud weggewerkt moet worden. Achter het huis zit de koeling van de supermarkt.
Ik meld hier nog niet de uitkomst, wel de terugrit. Het eerste deel van de route gaat door Amersfoort, met een paar vervelende stoplichten. De klim valt me mee, al zitten er een paar stukjes in die hard omhoog gaan. Eenmaal op de Amersfoortseweg is het makkelijk, al denk ik dat ik liever consequent rechts rijdt.
Route is 40.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Vandaag een deel van de oliebollentocht voorgereden. Leidsche Rijn verandert zo snel, dat we nog geen geschikte route gevonden hadden. Dus eerst even naar de Dom, om vanaf daar met Theo te vertrekken voor het eerste deel van de route.
Op een paar punten moeten we op het track voor de rijders duidelijk aangeven wat ze moeten doen: waar volgen we de rijbaan, waar moeten we het fietspad volgen, en waar hebben we een gevaarlijke oversteek. Een paar heldere symbolen afspreken, en die goed in de GPS zetten.
Vlak voor we Leidsche Rijn inrijden laat Theo nog even het begin van het J.C.Verthorenpad zien. Een curieus verstopte ingang, maar wel een erg mooi pad. Hier kijken we ook even op de kaart om het basis idee van de route door Leidsche Rijn goed te krijgen. Komende week (10 en 11 november) worden er hier betonnen balken over de weg gelegd voor de nieuwe A2. Dit geeft per balk een oponthoud van ongeveer 10 minuten. Dit staat netjes aangegeven langs het fietspad.
Bij de hekjes nemen we de hoogte van de doorgang op. Het kan zijn dat een Versatile vast loopt. En als er een Leitra meegaat, dan weten we zeker dat er een probleem zal ontstaan. De vraag maar even gesteld op de ligfietsmailinglijst. Alternatief voor DueQuest is gemaakt.
Bij de Langerakbaan stopt het fietspad. Er staat een groot hek dwars op het fietspad. Hier gaan we ons niets van aantrekken. Na een paar hekjes (geen probleem met een (Duo)Quest, wel absurd dat ze er staan). De Groenedijk fietst dan wel weer lekker. Aan het eind van de Groenelaan moeten we even opletten: we moeten hier echt het fietspad op, de Castellumlaan is echt gesloten voor fietsers op het deel dat wij willen gebruiken. De rotonde is nog wat chaotisch, vlak voor de tocht nog even controleren. De Alendorperweg is opgebroken, maar fietsers kunnen vrij gemakkelijk over de stoep. De kruising van de Alendorperweg en de Parkzichtlaan is geheel opgebroken, en het lijkt er op dat we hier helemaal niets mee kunnen. We gaan toch even kijken, er is een stadspark in ontwikkeling, en daar staan een paar beelden, leuk om langs te rijden als het kan.
Al snel wordt duidelijk dat het niet kan. Er zit een obstakel in de route dat ontworpen lijkt om fietsers van alle formaten te pesten. De doorgang is nauwelijks 80 cm, en dat is krap met een Quest. Even verderop komen we inderdaad bij het park aan. Hier staat een beeld van een verkeersongeval. Geheel on brons liggen er twee auto’s (een eend en een Fiat 500), een scooter en verschillende andere attributen op een hoop. Helaas houdt hierna al snel het mooie breede asfalt op, en gaat het over in een houtsprokkelpad. Niet te befietsen.
We gaan weer terug naar de Parkzichtlaan. Die is nog lang niet af, maar we kunnen netjes doorrijden (af en toe op de rijbaan, met de tocht zelf doen we dat voor het hele stuk). Aan het eind kunnen we onder het spoor door, en rijden we via een ouder fietspad soepel naar de smalle themaat. Met twee bochtjes in de afdaling is dat een pad dat er echt in moet. Voor we daar zijn proberen we nog even een gloednieuw en breed fiets/recreatiepad uit. Het houdt helaas al snel op.
We gaan naar Haarzuilens, maar in plaats van de (oorspronkelijk geplande) rechtuit route, gaan we door Vleuten. Theo protesteert wat, maar als hij ziet welk pad de beloning is, is hij al snel om. In de Vier Balken drinken we wat.
De rest van de route is al verkend, en in orde. vanwege het weer rijden we nog even de fietssnelweg op, om een Quest versie van deze foto te maken. We maken het rondje af, en op de Tuinbouwweg sla ik af naar huis.
Route is 49.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Vandaag is de kaderdag van de NVHPV, om het nieuwe beleidsplan te bespreken. Ik zou samen met Theo fietsen, maar hij belt ’s ochtends dat hij ziek is. Ik fiets alleen, regenpak in de aanslag. Meteen in Bilthoven, bij het bouwterrein voor ‘Larenstein’ – bekend van de bunker – hebben ze het fietspad zo onduidelijk omgeleid, dat ik van schrik door Utrecht-noord rijd. Al snel pik ik weer de geplande route op.
Direct na de Vleutense brug passer ik het Alp d'Huez paadje . De vorige keer dat ik hier langskwam waren ze bezig met het zandlichaam, en nu ligt er een mooi breed fietspad. Ik maak foto’s voor Theo.
Het eerste stuk gaat goed, het is vooral droog, en ik vang zelfs wat zon. Tot Snelrewaard houd ik het droog, maar dan gaat het ook hard. Ik doe mijn regenpak aan, en na het strakker trekken van wat koordjes en klittenband houd ik het binnen aardig droog. In Gouda aangekomen kom ik als een verzopen kat binnen, en Kees heeft moeite zijn lachen in te houden. Gelukkig kan ik even onder de douche. Daar blijkt dat Theo niet de enige in de ziekenboeg is: er zijn zes afwezigen met verschillende achtergronden (verkeer, ziekte, onbekend). De discussie is lang maar wel vruchtbaar. Marjolein heeft al een kort bericht op ligfiets.net achtergelaten voor wat betreft het vervolgtraject.
Na een maaltijd van de Chinees vervolgens we elk onze weg. Gelukkig is het nu droog, dat fietst toch prettiger. Uiteraard is het inmiddels donker (ik vertrek om 20:25). Mijn lamp is briljant, zeker nu ik hem net iets hoger heb afgesteld. Auto’s die met groot licht rijden reageren gelukkig vrij vlot om mijn aanwezigheid.
Totale route is 78.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Eerste weekend van oktober: herfsttreffen-weekend. Een erg kleine oogst uit Utrecht deze keer, dus ik rijdt lekker vlot in m'n eentje naar het herfsttreffen. Ik ken de route wel, maar gebruik toch maar weer de deur tot deur planner van de fietsersbond .
Een paar druppeltjes regen, verder is het droog. Wakkerendijk is gedeeltelijk opnieuw geasfalteerd, en nog erg smerig, veel modder en zand op de weg. Het split zal nog wel komen…
’s Avonds is er een barbecue. Lekker, en ik kan mijn groenvoer er netjes vroeg op leggen. Verrassing: Victor (met jarenlange padvinderservaring) kan wel een kampvuur aansteken, maar niet een barbecue. Brandgel krijgt gelukkig alles aan. Na het eten een spelletje ‘ Roborally ’ gespeeld. ’t duurt even voor je door hebt wat de bedoeling is (en ik had het zelf ook al te lang niet gespeeld), maar dan is het best een aardig spelletje. Bedtijd viel mee.
Route is 26.2 km lang.
Sander en Martin willen een start voor hun route naar ’t Goy en Houten. Martin heeft een probleem met zijn GPS, en wil graag begeleiding naar bekend gebied. Ik heb twee mogelijkheden: terug via Wakkerendijk, Baarn en de provinciale weg, of aan de andere kant op Laren heen, en dan over de hei en langs Lage Vuursche. Ondanks de regen van gisteren, gokken we het er op dat de fietspaden door het bos ged begaanbaar zijn. Dat pakt uitstekend uit, en we rijden heerlijk beschut door het bos. Af en toe een zonnetje er bij, dat valt allemaal niet tegen, zeker na gisteren. Het waait nog wel flink, tot Hollandsche Rading merken we daar niet veel van, maar daarna is het echt open. Rond 13:00 weer thuis, en dan hebben we nog netjes helpen vegen en opruimen.
Route is 26.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Houten heeft het slechte wegdek langs het Amsterdam Rijn Kanaal vervangen. Fietsers en ligfietsers zijn uitgenodigd om hierbij aanwezig te zijn. Aanleiding om ons uit te nodigen zal mede het artikel zijn dat ik begin dit jaar in de Ligfiets& heb geschreven, een vroege versie daarvan staat in mijn GeoBlog .
Na een startschot vertrekken alle aanwezigen over het nieuwe deel. Onderweg is een nieuwe fietsbrug te zien. Theo vraagt meteen of de Quest daarover kan. Op Google Earth is nu alleen het zandlichaam van deze brug te zien, de foto's zijn nog uit 2005. Maar de diameter van de ingetekende bocht is ruim 20 meter, dat zou dus gewoon goed moeten gaan.
Aan het eind van het traject volgt een drankje en een hapje met toespraak. De wethouder vertelt hier hoe de aanleg verlopen is. De kanaaldijk zelf is van Rijkswaterstaat. Na lang onderhandelen gaven die toestemming om een recreatief fietspad aan te leggen, niet voorzien van verharding. Een schelpenpaadje dus. Het siert de gemeente Houten dat ze daar geen genoegen mee hebben genomen. Ze zijn verder gaan onderhandelen. Het resultaat mag er wezen: een fraai pad, voorzien van strak asfalt.
Na de toespraken rijden we een rondje rond Houten. Eigenlijk is er maar één stukje dat vervelend is: de binnenweg. Hier zit je nog steeds op dezelfde weg als vaak gehaaste automobilisten. Elders op de route deel je de weg ook, maar daar rijden veel minder automobilisten. Ook de oversteek van de Utrechtseweg (N409) is gevaarlijk, maar hier schijnt een rotonde te komen.
Al met al een gemoedelijk fietstochtje. Het rondje Houte ging in een rustig tempo, maar omdat ik wat laat vertrokken was, heb ik mijn race behoeftes nog aardig kunnen botvieren. Ik vraag me wel af of ik dit rondje ook zeven maal kan fietsen, en wat er dan met Houten gaat gebeuren. Vlak voor huis heb ik nog even een aanval van RVS.
Route is 50.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De Aura Science Team Meeting is weer eens in Nederland, er zitten immers vier instrumenten op Aura, en elk team organiseert de science meeting bij toerbeurt. Dit jaar was OMI aan de beurt. De vorige keer was de meeting in Den Haag, nu in Leiden. Beiden zijn niet optimaal te bereiken vanuit Utrecht en omgeving, en aangezien het programma was samengesteld door het Aura project office, begonnen de lezingen erg vroeg (8:30). Niet erg als je in het hotel zit, maar wel als je uit Utrecht mag komen. Desondanks heb ik er niet voor gekozen om in het hotel te overnachten, en nu ik het opschrijf: het was best te doen.
Tijdens de week veel interessante discussies. Mijn bijdrage zit op het einde, tijdens de OMI Science Team Meeting. Pas na een week met allerlei science resultaten, merk ik dat ik eigenlijk al veel te lang bezig ben met de ‘OMI row anomaly’. Nuttig werk, en na afloop ook veel complimenten, maar ik wil weer aan de wetenschap, dat is er het afgelopen jaar teveel bij ingeschoten.
Ik weet nu ook wat er allemaal met mijn vouwfiets. Het stuur heeft een constructie-fout. Dat het stuur los zit wist ik al. Als je dat echter op de eenvoudige manier aanpast, dan duw je (langzaam) een andere moer los, en precies die moer zorgt voor de verbinding tussen stuur en voorwiel. Een ongehoorde prutconstructie.
Route is 2.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het doel van de reis: een ligfiets-, roeifiets- en steprace, georganiseerd door Paulus. De steprace is door een naburig comité georganiseerd, en dat ook nog in record-tempo, nadat de fietskoeriers hadden afgezegd.
Vlak voor de start begint het te regenen, en tijdens de hele race blijft het wisselvallig, op de Werkerlaan mogen we vol tegen de wind in. De bocht van de Werkerlaan naar de Ruimzichtweg is erg krap met veel grint naast de weg. Van de Hasselterdijk naar het Stadsbroekpad is een weinig overzichtelijke bocht.
De uitslagen staan hier , en ja, Wendy was me net te snel af.
Paulus heeft het prima georganiseerd, compleet met verkeersregelaars, en baanbewaking door de steppers. Omdat ik morgen naar de Aura-meeting mag, neem ik terug de trein.
Route is 48.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Morgen begint de week van de vooruitgang, en Paulus organiseert daarvoor een ligfiets-, roeifiets-, en steprace in Zwolle. Overnachten bij Paulus is geen probleem, en ik heb wel zin in een tochtje. Het weer is goed, niet te warm. Maar wel een stevige wind uit noordelijke richting. Daar mag ik dus 100 km tegenin beuken. Ach, ik trek er voldoende tijd voor uit.
De route heb ik uiteraard verzonnen met behulp van de Fietsrouteplanner. Weer een fraaie route. Bij Zeewolde is er een ANBO wandeling aan de gang. Slalommen tussen de strompelende wandelaars dus. Hoe de route loopt weet ik niet, ik zie ze alleen over een grote afstand naar me toe lopen. Voorbij Harderwijk is het fietspad over de dijk afgesloten. De omleiding is slechts sumier aangegeven, niet heel fraai. Gelukkig geeft de GPS al snel aan dat ik parallel aan de oorspronkelijke route rijd, en dat rijdt een stuk rustiger.
Bij Elburg zijn de batterijtjes van de GPS leeg, en moet ik voor de brug wachten. De batterijen die ik en daarna in zet zijn te lang geleden opgeladen, en de GPS geeft meteen aan dat ze leeg zijn. Ik kan hier nog wel even mee doorrijden, maar niet heel lang. In Elburg zelf is er een braderie aan de gang. Via een achterom-weggetje kan ik er wel langs. Niet heel ver buiten Elburg geeft ook m'n tweede setje batterijen de geest, en moet ik naar de andere helft van de set overstappen (ik het altijd setjes van 4 identieke batterijen, twee in het apparaat, twee daarbuiten, om leeg en vol niet door elkaar te halen). De andere helft is zo ver leeggelopen, dat de GPS niet eens aan wil. Gelukkig vertrek ik altijd met voldoende batterijen…
Achter Kampen zijn ze bezig met weg en spoor. Niet heel overzichtelijk, maar uiteindelijk wel te vinden. Als ik de brug over de IJssel overgestoken ben, volgt een fraai fietspad. Een jochie weet me nog een hele tijd bij te houden op een gare mountainbike. Bij Westenholte mag ik een nieuwe uitbreiding van Zwolle doorkruisen. Met hulp van Paulus en de fietsrouteplanner gaat dat erg vlot, ook al biedt TOPO-NL geen ondersteuning.
Als ik bij Paulus aankom, is Marjolein van Schoot daar al, en staat er ook een pan uitstekende soep. Niet veel later arriveren ook Theo van Goor en een roetser. We helpen Paulus met het klaarmaken van de goody-bags voor morgen, en rond een uur of elf ligt iedereen op bed.
Route is 100.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Vandaag bij rijkswaterstaat geweest om uit te zoeken wat er allemaal voor fietsers gedaan wordt rond de A2. We gaan er op vooruit, het duurt alleen nog even.
De verbindingen die nu open zijn, krijgen geen langdurige afsluitingen meer voor hun kiezen, Met uitzondering van de Zuwe (Vinkeveen - Baambrugge), die wordt waarschijnlijk in de zomervakantie (2010) nog een keer een week of vier afgesloten om de nieuwe fietstunnel af te maken. Ik heb met Gerrit van Zoelen afgesproken dat hij me waarschuwt als er langdurige afsluitingen zijn, zodat we dat ook in de fietsrouteplanner kunnen aangeven. Tussendoor is nog wel hinder te verwachten, bijvoorbeeld bij Breukelen. Als er daar liggers geplaatst worden, zal het fietsverkeer even tegengehouden worden, maar dit is niet aan te geven in de fietsrouteplanner.
Voor fietsers relevante verbeteringen, van noord naar zuid:
- Er komt een viaduct over de Holendrecht. Naast het water is aan beide kanten ruimte voor auto's en fietsers. De constructie is open naar het water, en er komt licht tussen beide rijbanen op het wegdek (denk er aan dat elke rijbaan vijf rijstroken heeft, en beide viaducten dus erg breed zijn. Voorheen lag hier een donker en smal tunneltje. De noordelijke doorgang (gemeentes Amsterdam en Ouderamstel) blijft open, de zuidelijke doorgang (gemeente Abcoude, met LF7) blijft gesloten, met ter plaatse aangegeven omleiding (via afslag Abcoude).
- De Winkeldijk krijgt een echte fietstunnel. Deze tunnel is recht, je kijkt er in één keer doorheen. Hier lag een voetgangerstunneltje met bochten. Een verbetering voor fietsers, en voor de sociale veiligheid. Huidige omleiding via afslag Abcoude).
- Het fietspad tussen het geluidsscherm en de Groenlandsekade blijft bestaan. Niet gevraagd of hier een nieuw wegdek op komt, hoop het wel, in het huidige wegdek zitten een aantal gemene gaten.
- De tunnel bij de Zuwe is nu een met stoplichten geregelde tunnel (één richting tegelijkertijd). Als fietser moet je nu maar zien hoe je er door komt. Link, want deze route wordt ook veel door scholieren gebruikt. Voor auto's verandert de situatie niet, maar er komen wel twee verhoogd aangelegde fietsstroken door de tunnel. Je kan dus niet meer klem gereden worden.
- De verbinding over de N201 en de Geuzensloot (het water langs de N201 nabij de A2) wordt een tweerichtingen fietspad, met een oprit met ruime bochten. Voorheen lag er een strook van nauwelijks een meter breedte (ik kon railing en vangrail tegelijk vastpakken). De afrit had een haarspeldbocht waar ik in elk geval moest afstappen. Op dit moment worden fietsers al via het nieuwe oostelijke viaduct gestuurd. In de uiteindelijke situatie rijden fietsers over de westelijke brug.
- Brug bij Nieuwer ter Aa is al vernieuwd.
- Bij Breukelen komt/is een nieuwe carpool plaats met overdekte fietsenstalling. Dit is een auto-knooppunt om U tegen te zeggen. Voor fietsers in de meest logische richting valt ’t mee, dan rij je er voornamelijk langs, maar ik moet nog zien hoe vaak je moet oversteken als je uit noord-westelijke richting komt.
- De spoedprocedure om een fietsburg aan te leggen tussen Maarssen en Haar-Zuilens is gestart. Ook leuk om te zien waar je allemaal rekening mee moet houden bij deze brug: waterleiding, hoogspanningsleiding, en het verkeer mag bij aanleg niet gehinderd worden.
- Verbindingsweg (Maarssen - Vleuten). Aan de westkant van dit viaduct is (waarschijnlijk door de gemeente Utrecht) een aansluiting gemaakt, waardoor je als fietser auto's uit drie richtingen voorrang mag verlenen. De tekeningen zien er anders uit dan de huidige situatie, dus mogelijk lost dit probleem zich vanzelf op, maar dit is wel een aandachtspuntje.
- Bij de aansluiting van de noordelijke ring zijn fietsers niet welkom (niet dat ik langs die weg wil rijden).
- Ik vermoed dat bij de aansluiting Lage Weide wel fietsers over de A2 kunnen, zeker weet ik dit niet.
- De tunnel bij Leidsche Rijn. Daar moeten ergens wel fietsers over heen kunnen ;-) Ik zag trouwens dat er gewerkt wordt aan het “l’Alp-d’Huezpaadje” , dit lijkt nu een echt fietspad te worden.
- Het fietspad langs de Leidse Rijn (het water) blijft open. Leuk om te weten: op 28 December gaan we hier met 100 velomobielen langs voor de jaarlijkse Oliebollentocht.
- Mogelijk dat er nog een verbinding voor fietsers komt tussen de Leidse Rijn en knooppunt Oudenrijn. Het plaatje lijkt zoveel te suggereren. Omdat daar momenteel niets is, maak ik me daar nu nog niet druk over. Na de opening van de A2 moeten we maar eens een fietspad-inteken-party organiseren.
De weg moet eind 2010 klaar zijn, en dan zullen de meeste tunnels dat ook zijn. Eind 2011 moet het hele project (inclusief verbindingswegen) afgerond zijn.
Route is 23.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
David en Isabelle geven al 10 jaar een feestje. Ik heb ze al te lang niet gezien, en nu ze in Dirkshorn wonen zal ik er ook niet dagelijks over de vloer komen. Het feest met de naam ‘In the woods’ is een goed excuus, en ik hoop ook een paar mensen te zien en spreken die ik al lang niet gezien heb.
De tocht is tevens een soort inspectie van de stand van zaken met de fietsrouteplanner in Noord Holland. Officiëel nog niet beschikbaar, maar in de test-planner al wel. De route die de planner maakte heb ik niet helemaal gevolgd. Ik had een rondje laten maken, met alleen de bestemming als steunpunt. De routeplanner probeert je dat zo min mogelijk hetzelfde fietspad twee maal te laten gebruiken. Dus de oorspronkelijke heenweg liep via ’s Graveland en langs de zuidkant van het Naardermeer, om bij Weesp langs de oostkant van het Amsterdam-Rijn kanaal te gaan. Volgens mij rijdt de westkant prettiger, en dat geeft me bovendien een kans om de Nesciobrug uit te proberen. Ik had de brug nog niet in ’t echt gezien. Ik vind het een heel mooie brug, erg elegant.
Langs Amsterdam is via deze weg geen enkel probleem, alleen jammer dat de Schellingwouderbrug open moest. Zolang ik kan blijven fietsen is het niet koud, maar stilstaan is geen goed idee. Dit is ook mijn eerste tocht met de nieuwe bagagedragen op m’n Fuego – de eerste in elk geval met de tassen er op. Ik heb de fiets in de middenstand gezet, maar dit is nog niet afdoende om in de bochten geheel van de grond te blijven.
Gezien de wind ben ik blij dat ik de Beemste van zuid naar noord mag doorkruizen. Bij Avenhorn verlaat ik de Beemster, en volgt het toetje: tegen de stevige westenwind in.
Het feest is erg leuk, rond 4:00 in bed, morgen verder.
Route is 102.9 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Oscar heeft een route verzonnen voor het paastreffen. Als je verrast wilt worden tijdens het paastreffen, dan vooral niet kijken!
Oscar heeft een heel leuke route verzonnen, maar het is goed dat we ook even meekijken. Er zit een vrij lang stuk over smalle bospaadjes in. Die bospaadjes zijn hobbelig, en op een driewieler (of een ongeveerde tweewieler) gewoon erg zwaar. Bovendien is dat stuk twee jaar geleden ook al gebruikt. Wat we uiteindelijk wel gaan doen verklap ik hier niet, dat merken jullie nog wel (al komt er zonder twijfel een track op m’n geoblog voor iedereen die mee wil rijden.
In Soestdijk nog even een ijsje gesnoept, in Eemnes nog een ijsthee/koffie/warme chcolademelk met appeltaart. Voor de wind wou het prima in de polder: theo 53, ik 48, oscar 43.
Route is 78.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even naar Amsterdam om Stijn en m’n ouders te bezoeken. Onderweg nog een paar foto’s gemaakt voor de hindernissen reeks. Mooi weer, ontspannen dagje.
Route is 104.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Ja, ik heb met de tandemtocht meegereden. Met een onzichtbare stoker, volgend jaar maar een echte tandem proberen te regelen. Maar goed, het was een leuke tocht, met leuke mensen, op een mooie dag, wat wil je nog meer. Oh, en m’n Fuego is nu door de 7 Mm (geheel volgens S.I., megameter), ikzelf nu ruim boven de 10 Mm op twee ligfietsen.
Omdat ik het minst ver hoef te fietsen, ben ik uiteraard als laatste aanwezig. Nog even van 12 hoog m’n eigen flat en het KNMI kunnen zien. Het is een mooi uitzicht van die hoogte. In het begin was het voor sommige stellen nog even wennen op de tandem, vooral Sjef zelf had wat gewenning nodig, vooral bij het wegrijden. Al snel ging het soepeler, maar zeker bij de eerste paar keer oversteken merk je welk koppel al langer op de tandem zit, ern welk koppel nog niet zo lang.
Na een afdaling, en een heuvel bereiken we Doorn. Daar nemen we Thee/Koffie/Fris met gebak, tenzij dat op is, dat werd dus een tosti.
Na Doorn hebben we de heuvels gehad, en rijden we via Langbroek en Odijk via Bunnik naar De Uithof. Daar maken we een paar groepsfoto’s . Een paar koppels vallen hier af, de rest plaket er nog een rondje aan vast, naar paleis Soestdijk en een erg goede ijssalon daar vlakbij.
Route is 78.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Oscar viert zijn verjaardag bij een vriend met dakterras. Beneden staan een paar fraaie (lig)fietsen. Leuke avond, laat thuis. Heen ging nog met 30, terug wat langzamer, een volle maag fietst niet goed. Oscar heeft een rode lantaarn gekregen.
Route is 47.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Als je met een stel ligfietsers de avond doorbrengt, dan is het niet heel moeilijk om het over de fietsinfrastructuur te hebben. Omdat ik voor de infrastructuurcommissie van de NVHPV al bezig was met het formuleren van verschillende types hindernis naar aanleiding van dit bericht en de daarop volgende discussie , heb ik mijn oor goed te luisteren gelegd bij Theo en Marloes (beide velomobilist).
Om de Fietsersbond te overtuigen dat hindernissen echt opgenomen moeten worden in de fietsrouteplanner ben ik bezig met het schrijven van een artikel. Voor illustraties maak ik een tochtje in de omgeving: eerst naar Houten voor de omgekeerde drempels.
Deze kermisattracties zijn bedoeld voor het afremmen van brommers, maar helaas werkt dat niet goed. Velomobielen lopen echter al bij geringe snelheid kans op schade aan de onderkant van de fiets. Na Houten via Utrecht centrum naar de spoorbrug over het ARK. Dit is de meest directe verbinding vanuit Utrecht centrum naar het mooiste fietspad van Nederland . Laten we zeggen dat de aansluiting nog sub-optimaal is.
In Breukelen weet ik een trap met fietsgoot te vinden. Hoewel dit echt inderdeel is van een niet-verplicht fietspad, en dus ‘echte’ fietsinfrastructuur is, is hier in de fietsrouteplanner het label voetgangersdoorsteekje aan gehangen. Ik ga nog een laatste poging ondernemen om de coördinatoren te overtuigen dat het herdefiniëren van voetgangersdoorsteekje een betere tussenoplossing is dan de huidige situatie. Zowel gebruikers als vrijwilligers verstaan onder voetgangersdoorsteekje blijkbaar iets anders dan de huidige starre en beperkte definitie.
In rij door naar Loenen, daar staan een paar paaltjes die werkelijk de moeite waard zijn. Op de terugweg kan ik bij de Maarsseveense Plassen nog even genieten van een U-bocht constructie.
In de Ruigenhoeksche Polder kan ik de nieuwe fietspaden in kaart brengen. Het recreatieschap “Stichtse Groenlanden” heeft ook hier een U-bocht constructie toegepast. Helaas hebben ze de paden voorzien van bord G11 (Verplicht fietspad), en niet van bord G13 (Onverplicht fietspad). Bij dat laatste bord mogen snorfietsen het pad niet op, al zal je er een bordje “Dus niet brommen of snorren” onder moeten hangen. Zie ook RVV 1990, Hoofdstuk II, §1, Artikel 5, lid 3 . Ik heb deze U-bocht constructie maar ingetekend als voetgangersdoorsteekje. Ik moet nog wel een keer terug om de verbinding met dit netwerk over de nieuwe (en anachronistisch grote) parkeerplaats met een voor fietsers toegankelijke weg in te voegen.
Route is 72.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het regent, en het lijkt niet op te houden. Oorspronkelijk zouden Michel en ik naar West-Friesland fietsen, maar het station van Meppel is wel een heel aantrekkelijk alternatief. Ik heb geen zin in een half-natte slaapzak, en kies ook het hazenpad. Totaal voor de vakantie is uiteindelijk ongeveer 400 km.
Route is 7.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De route van vandaag is eenvoudig: één maal proefrijden, nog net voordat de eerste renners van start gaan (om 10:00), en de twee rondjes van de tijdrit zelf. Ik eindig in een tijd van 37:18, met een gemiddelde van 35 km/uur, vier seconden langzamer dan Henk. Ymte wint, met een gemiddelde van 53,4 km/uur (nieuw parcoursrecord).
Vooraf en en afloop gan de naar Nazca. Na afloop is niet helemaal zo gepland: Theo heeft pech aan zijn Quest, en Henk last het onderdeel weer in elkaar. Leuke dag, volgend jaar weer.
Route is 36.1 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
’s Ochtends eerst gekeken waar Nazca zit. De eerste keer rij ik er zo voorbij, maar na het nummer te hebben opgezocht, en ik van de andere kant kom, is het niet te missen. Op vrijdag zijn ze alleen ’s middags open, dus eerst maar even een rondje in de omgeving.
Giethoorn klinkt als een aardige bestemming. Het is nog vroeg, en dus rustig. Op de retour-tocht van Bolsward zijn we hier ook langs gekomen, alleen toen niet moedwillig door het oude centrum gereden. Ik steek nu opnieuw door richting Jonen, maar sla af bij Dwarsgracht. Helemaal aan het eind van Dwarsgracht neem ik thee met appelgebak.
Ik vervolg via een schelpenpad, en kom uiteindelijk bij een knooppunt bord. Het plaatsje “ Muggenbeet ” is vlakbij, en dat is te mooi om te laten lopen. Nu ik terug ben, weet ik dat “Nederland” niet ver was, en dat is natuurlijk ook een mooie. Van beide gehuchten zullen ze geen plaatsnaambordjes meer plaatsen, die zijn waarschijnlijk al te vaak gestolen. Jammer, want daarmee zijn ook de foto-momenten beperkt. Het plaatsje “Muggenbeet” staat ook niet op de wegwijzers.
Via Blokzijl, Leeuwte, St. Jansklooster ga ik weer terug naar Giethoorn. Op de dijk bij Ronduite zet ik er even de sokken ik, morgen is tenslotte al de tijdrit. 47 op de teller, daarna remmen voor andere fietsers. Zonder kar rijdt toch sneller.
In Giethoorn zijn ondertussen ook alle toeristen wakker. Ik lunch (Geitenkaas salade). Inmiddels heeft m'n GPS aangegeven dat de batterijen bijna leeg zijn, en ik vind het ook wel weer mooi. In de ergste drukte laat ik de GPS uit, maar op het laatste deel gaat ’ie weer aan. Ik heb de route van de tijdrit al in de GPS zitten, ik pak nog een klein stukje van het parcours mee. Op de Camping haal ik verse batterijen, en ga naar Henk en Monique (Nazca).
Henk helpt me met m’n achterderailleur (schroef staat niet goed afgesteld, derailleur komt te ver naar binnen), en hij stelt mijn balhoofd opnieuw lichter af (bij Cycle Vision had hij dat ook al gedaan). Ik kijk nog even naar de bagagehouders voor de Fuego. Nog even een nachtje over slapen.
Weer terug op de camping blijkt daar Michel gearriveerd te zijn. Theo en Marloes arriveren pas na zessen
Route is 62.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
’s Nachts heeft het stevig geonweerd, maar gelukkig schijnt de zon als ik wakker wordt. De tent kan ik droog inpakken. Helaas past mijn helm niet in mijn tas, en mag ik vandaag met helmpje fietsen.
De tocht verloopt voorspoedig, erg ver is het ook niet. Wel waait het erg hard, maar ik hoef het gelukkig niet vaak tegenin, al is zijwind ook vermoeiend. Ik kom langs het plaatsje “Windesheim”. Mijn god, wat heeft de VU uitgezocht als partner?
Voorbij “Hoog Zuthem” mag ik wat nieuw aangelegde natuur bewonderen. Vlak voor Berkem passeer ik een snorfiets die net wil wegrijden. Geen zin in stank, dus ik zet even aan. Bij het Prunuspark klopt de fietsrouteplanner niet (inmiddels aangepast), maar het is slechts een detail. Na Berkum onder de A28 door, en via begraafplaats en recreatiepark kom ik bij de Overijsselsche Vecht, en het Haersterveer . Ik vertrok van wat op de foto de overkant is. Onder het dakje hangt een stalen pijp met een hamer gemaakt van een oude stuurpen. Precies op het moment dat ik passeer breekt er een korte maar hevige bui los. Ik mag even in het veerhuis schuilen tot het niet meer hard naar beneden komt.
Bij Paulus navraag gedaan over het Haersterveer. Hij liet het volgende weten:
Aah, je bedoelt het Haersterveer. Dat is van Jacob en Bes. Ja, die ken ik wel, heb 'm zelf ingevoerd in de planner…. Ik begreep het verkeerd: met handbediend meende ik te begrijpen dat je hem zelf moest overhalen. De pont wordt jaarlijks door de gemeente opgeknapt, en de inkomsten zijn voor de pontbaas. Dat zijn ook vaak studenten overigens. Jacob is een bijzonder zwollenaar, en rondom het veer liggen een aantal woonboten die samen met het pand op de wal een soort van commune vormen. Ook is er een Haersterkoor geweest, die ooit op verzoek van de regering in Japan hebben gezongen om daar de nederlandse cultuur te vertegenwoordigen. En dat lukt echt niet als je vals zingt….
Bij Zwartsluis krijg ik nog een paar spetters, maar verder blijft het droog tot ik op de camping kom. Daar kan ik er met een klein tentje gewoon bij: brutalen hebben de halve wereld, maar later hoor ik dat Paulus met een hangmat naast de koeien had willen hangen, en dat ze daar niet zo happig op waren kan ik me dan wel weer voorstellen.
’s Avonds volgt er nog wat onweer, de foto’s staan bij de lichtbeelden .
Route is 63.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Op kraamvisite. Nu is het altijd even puzelen wanneer je welkom bent bij jonge ouders. Gisteren met Pieter gesproken over de telefoon, en dat heeft een mooi misverstand opgeleverd. Hij bedoelde dat hij me vor 10 uur zou bellen voor een duidelijker tijd, maar toen ik om 10 uur voor het huis stond, en zijn auto er niet was, werd me duidelijk dat ik dat niet helemaal goed begrepen had. Goed, rond één uur weer eens proberen.
Eerst maar eens een rondje rijden. Zo kom ik een “fietsers afstappen” bordje tegen waar ik weinig van begrijp, tenzij ze de dag erna met de werkzaamheden zijn begonnen.
Van fietsen wil bij mij de stoelgang nog wel eens op gang komen. Helaas is het nog voor elf uur als ik bij een boerderijterras aankom, en dat is nog niet open. Omdat ik toch echt een toilet wil bezoeken, rij ik maar terug naar Olst, daar is het winkelcentrum wel open. De timing is niet heel beroerd, want het gaat regenen, en bij de ergste bui zit ik nu droog. Na een kop thee met gebak, loop ik og even de andere supermarkt binnen voor een lunch. Ik heb m’n bestek op de camping laten liggen, maar had toch al geen lekker smeer-mes mee.
Na de lunch is het weer droog en rijd ik nog een klein rondje. Om half één probeer ik het opnieuw, en dan is Pieter wel aanwezig.
Sjoerd is een schatje
We drinken wat thee, praten wat, kijken foto’s, Pieter werkt boven, Alda slaapt, ik lees (Geert Maks, “Hoe God verdween uit Jorwerd”, niet uitgekregen, wil wel verder, mooi boek). Ik kan mijn mail even bekijken, en lees op welke camping Theo en Marloes gaan staan. Dat is in elk geval een richtpunt, en ik stuur alvast een aankondiging dat ik er aan kom. Even later lees ik dat Paulus gevraagd had, maar niet mocht komen, we zien morgen wel hoe het loopt.
’s Avonds eten (pasta met spinazie), en wandelen met de kinderwagen. Alda is al aardig opgeknapt, maar we wandelen toch wat aan de snelle kant (Wandeling niet op de GPS). Pieter brengt me na afloop naar de pont.
Route is 34.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Zo, nu echt onderweg. Met de fietsrouteplanner een track naar Nijeveen gemaakt, via Boskamp. Eerste etappe: Olst.
Via Amsterdam Zuid-Oost naar Weesp (langs het Gein is leuker, maar dit is weer eens wat anders). De route door het Gooi gaat net tussen de woonkernen door naar Knoppunt Eemnes. Het is continu bewolkt, en ik zie ook regenbuien, maar gelukkig niet op mijn hoofd. Na een kort stukje Wakkerendijk kom ik via de pont bij Eemnes het N.O.Z. gebied binnen. Net na Bunschoten volgt een stuk over de oude Zeedijk. Dit is een niet verplicht fietspad, aangegeven met bord ‘G13’. Ik wordt hier ingehaald door een cross-motor, de klojo. Het pad is smal, maar wel geheel geasfalteerd.
Bij Nijkerk wordt er een rotonde aangelegd, en mogen de fietsers even een bochtje maken. M’n fluit helpt hier om een auto op mijn aanwezigheid te attenderen. De accu van het stoplicht is leeg, maar oversteken is verder vrij gemakkelijk. Ik vervolg mijn weg over de Zeedijk tot aan strand Nulde, daar ga ik richting Putten. In Putten door de winkelstraat. Nu mag je er fietsen, maar het zou nog steeds prettig zijn als je dit uit kan zetten in de planner (‘alleen bestemmingsverkeer’ voor die straten in de editor).
Direct na Putten begint de Veluwe, en gaat het pad ook lekker omhoog. Met volle vakantiebepakking gaat het af en toe lekker langzaam. Op het eerste Heideveld gaat het alweer naar beneden, wel smal en schelpenpad, dus toch rustig aan. Bij Staverden liggen er plassen op het fietspad, ik had denk ik niet veel vroeger moeten komen. In Elspeet leg ik aan bij een flappentap. Dit is even het laagste punt, en midden in het N.O.Z. gebied. Aantal mensen in klederdracht op de fiets gesignaleerd.
Na Elspeet gaat het weer omhoog, en flink ook. De snelheid daalt af en to tot onder de 15 km/uur. Naast het pad staat een trekker vast in de modder. Er is al een tweede trekker om de eerste er uit te halen. Bij Gortel is het even erg druk, maar gelukkig kan ik er snel langs. Hier gaat het alweer naar beneden, en al snel ben ik bij Epe, Zuuk en de A50. Na de A50 volgt het Apeldoornsch Kanaal, en zit ik in feite al in het gebied van de IJssel.
Voorbij Oene leg ik aan bij een boerderijwinkel. Met een pond kersen rij ik door naar de camping achter het veerhuis. Ik heb geen zin om te koken, en deze camping heeft tevens een restaurant.
Route is 107.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De eerste etappe. Het is vakantie, en dus zijn er weinig U-liggers. Oscar stelt voor een rondje te rijden, en ik stel dan maar voor om die richting Amstelveen te laten lopen. Gerard sluit zich aan bij deze route. We spreken af bij Hilversum.
De route heb ik tijden geleden al eens gemaakt onder de naam Veenrivierenroute. Na flink wat zand in het Gooi, belanden we achtereenvolgens langs de Vecht en het Gein. In Abcoude volgt het applegebak. We vervolgen onze weg langs een stukje Angstel, Holendrecht, en Bullewijk. In Ouderkerk a/d Amstel ga in naar Amstelveen, en hier komt de Amstel ook no bij het lijstje te staan. Oscar en Gerard zullen de Amstel en de Waver, en mogelijk de Winkel nog hebben teogevoegd.
De 27ste zou het weer wat minder worden. Ik blijf een dagje in Amstelveen, spreek even met Stijn, doe wat boodschappen, kortom een ontspannen begin van de vakantie.
Route is 60.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het regent, en behalve de hoge temperatuur wijst niets er op dat het juli is. Prima weer dus om de oliebollentocht uit te proberen.
De algeneme route is startpunt — Domplein — Haarzuilens — Amsterdam Rijn-Kanaal — eindpunt. Het lastige deel is de verbinding tussen die punten. We beginnen bij het Domplein, daar spreken we ten slotte altijd af. Ik had een route voor het eerste deel verzonnen, maar was daar niet gelukkig mee. Gelukkig heeft Theo een beter idee voor deze etappe. Onderaan de Balijebrug worden we tegegehouden vanwege de Triathlon, zwemmers in het water, en fietsers op de weg. De kronkels die je ziet zijn vanwege het plakken van de band van Mirjam. Nee, ik ben niet het water ingesprongen, dat is waarschijnlijk slechte ontvangst onder de brug. Na het plakken mogen we een stukje over het parcours, het duurt nog even totdat de eerste fietsers er zullen zijn. Dat valt nog tegen, en we gaan maar snel op de stoep rijden. Bij de volgende brug kunnen we nog over het fietspad, maar daar komen we ook al snel bij het hardloopparcours – ja een echte triathlon, de olympische variant. We rijden niet langs het hardloopparcours. Dit stuk van de route is voldoende bekend, en we pakken verderop de uitgezette route weer op.
Na het Amsterdam-Rijn Kanaal komen we bij de bouwput van de A2. Er is hier een net tijdelijk fietspad aangelegd. Dit is wel een deel dat we kort voor de tocht nog zullen moeten bekijken, het kan hier per week veranderen. We duiken al snel de nieuwe wijk in, waar we meteen getrakteerd worden op “hekjes”. Vreemd dat een echt fietspad – er staat een brod bij dat het een fietspad is – op deze manier is afgesloten voor fietsers. Maar voor velomobilisten maakt het niet uit, zoals op de foto is te zien.
De route door Leidscherijn is er één met vallen en opstaan. Theo suggereert dat we het informatie-centrum om een route moeten vragen. De route is nog lang niet te lang, we kunnen hier dus best wat kilometers spenderen. Wat we ook doen, in elk geval kort voor de tocht controleren, samen met alle voorrijders. En t.z.t. zal ook een officiële route op het net gezet worden, er zijn voldoende GPS gebruikers.
De geplande route loopt stuk op een bouwterrein. Gerard en ik kiezen voor het modderpad, Theo, Koos en Mirjam gaan de andere kant op. Niet handig – en vooral niet dat ik de onderkant van mijn Trice beschadig, eens moet de eerste keer zijn – maar na wat omzwervingen en een paar telefoontjes komen we weer bij elkaar. We nemen nu de kortste route naar Haarzuilens voor de pauze. Theo informeert meteen of we daar op 28 December ook terrecht kunnen. Dat is nog even lastig. De eerste gelegenheid is misschien gesloten, de tweede gelegenheid is zeker dicht. We hebben het nog niet gevraagd bij het Kasteel.
Na Haarzuilens rijden we door het poldergebied ten noordwesten van Utrecht. Het eerste smalle paadje is geen enkel probleem. Het tweede alternatieve paadje is wellicht wat minder geschikt, of vergt wat aanpassingen aan het hekje.
Hierna rijden we via Nieuwer ter Aa naar het Amsterdam-Rijn Kanaal, en dan via de fietssnelweg – Tilburg, let op: zoe ziet een fietssnelweg eruit – richting Maarssen. Theo heeft er zin in, en rijdt bijna 50 km/uur op dit stuk. M'n Trice is duidelijk langzamer. Koos en Mirjam haken af bij de brug van Maarssen, Gerard heeft al het pontje genomen bij Nieuwer ter Aa. Drie maal steken per Quest op deze brug lijkt niet handig voor de Oliebollentocht, wij maken een extra rondje over het industrieterrein. Via de Zuilense Ring rijden we de geplande route naar start/finish. Hier is het nog even zoeken. Er zitten aan de Manitobadreef twee sportterreinen: op nummer 4 en met nummers 6a-e daartussen op nummer 8. Die laatste moeten we hebben. Hopelijk is een handig geparkeerde Quest voldoende om op 28 december op het juiste startpunt te krijgen.
We besluiten om meteen het eerste deel van de route te testen. Deze keuze van de route is probleemloos. Eén automobilist denkt dat ’ie voorrang krijgt als ’ie maar hard genoeg aan komt rijden. Dat valt toch tegen…
Bij Fort Blauwcapel haak ik af na eerst een boterham van Theo te hebben opgepeuzeld: toch meer meenemen. De rest van de route is goed bekend, het is de route van Theo naar de Dom. Alleen op de vraag hoe daar de eenrichtings-stukken lopen, hebben we allebei geen antwoord. Met één fiets is het allemaal niet zo’n probleem, maar met 100 velomobielen in je kielzog lijkt het handiger om eenrichtingsverkeer te respecteren. Later op de avond moet Theo nog even naar de Dom, en het is inmiddels duidelijk.
Het wordt een leuke tocht. Overigens merk ik wel dat ik al haast een half jaar niet op mijn Trice gezeten had.
Route is 68.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Samen met Bas “Rood Petje” terug naar Utrecht: René is gisteren al gegaan, en Theo had bezoek, en is met de auto van Velomobiel meegereden.
We volgen mijn geplande route van de heenweg, in omgekeerde volgorde. We zijn in elk geval al veel sneller Tilburg uit, al is het eerste deel op het industie-terrein wel even zoeken. Eenmaal op de geplande route rijden in een vrijwel rechte lijn naar het noorden, ten westen van Kaatsheuvel. Het zijn 60-km wegen zonder fietspad, maar als je ziet hoe ze daar mee omgaan in deze omgeving, dan is dit eigenlijk beter. Al snel komen we bij de pont naar Dussen: een ruime en gratis pont. De auto die ons daarvoor onhandig inhaalde staat op dezelfde pont…
Ten noorden van de Bergsche Maas rijden we door het rivierenlandschap. Ik moet naar de WC (nee, geen herenstop). In Waardhuizen vragen we waar het dichtsbijzijnde café is: in Giessen. Nu weet ik de ligging van Giessen, en zo ver hou ik het niet. Gelukkig loopt onze route door Giessen, Noord-Brabant. We rijden door tot we het gesloten café gevonden hebben, om uiteindelijk op een keurig toilet van de Shell benzine-pomp te belanden. Nog even een flesje drinken er achteraan, en we kunnen weer verder. Inmiddels zijn we ingehaald door Allert Jacobs en ??? op de tandem. Via de Afsluitdijk (ja, echt) rijden we Gelderland binnen.
Vlak voor Brakel blijkt een deel van de route toch echt een wandelpad. We nemen de parallelweg aan de 80 km weg. de eerste 200 meter verdient geen schoonheidprijs: een tweerichtingen fietsstrook langs een 80 km weg is geen pretje. Door Brakel komen we al snel bij de tweede pont van de dag. Via een paar forten van de nieuwe Hollandse waterlinie komen we bij Asperen. Vanaf hier is het bekend terrein, al is de route net iets anders dan de laatste keer dat ik hem gereden heb. De Acquoyseweg is voorzien van mooi nieuw asfalt.
In Culemborg volgen we een fietspad dwars door een woonwijk. Dat is geen probleem, al moet je een beetje uitkijken voor kinderen die van links of rechts soms wat hard oversteken. Vlak aan het eind staan twee dames midden op het fietspad te kletsen. De fietsbel helpt niet, dus dan mijn fluitje maar. Het werkt, maar ik krijg toegevoegd dat het best wat minder kan. Ach ja…
Na de pont slaan we linksaf. Na een stuk Lekdijk dat wat langer was dan ik me had voorgesteld komen we via Honswijk op een mooi fietspad. Dat dacht ik tenminste, het lijkt erop dat dit pad bij de laatste vorst-periode flink te lijden heeft gehad. Het is nu in elk geval voorzien van een stevige laag grof grind. Bas ragt er wel overheen met zijn Trice, maar ik moet het echt rustig aan doen. Toch de gemeente Houten hier maar eens op attenderen. Verder geen noemenswaardige gebeurtenissen, al kende Bas de route om Houten heen nog niet. Bij for Vechten gaan we elk onze eigen kant op. Thuis meteen twee wasjes gedraaid.
Route is 90.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De enige lange race waar ik aan mee kan doen in combinatie met mijn overige activiteiten. Gisteren na de officiële opening nog even achter Toni en Ymte in de Duo-Quest aan gereden om het parkoers te verkennen. Ik ben blij dat ik het allemaal al een keertje gezien heb, maar het is niet een ideale voorbereiding: 95 km heen + tochtje naar stadscentrum + tijdritparkoers. Toch weer 120 op de teller, en gezien de hitte geen makkelijke meters. Maar ach, als je een verslag begint met excuses, kan je net zo goed meteen verklappen hoe het gegaan is: niet lekker : 78ste (van de 109) in 36:09.4, met 34.4 km/uur gemiddeld.
Tijdens de rit: warm, erg warm, en een slecht wegdek. Verkeersregelaars hielden de boel goed vrij. Toch niet lekker gereden. Eigen schuld: gisteren te veel meters gemaakt, en vandaag te hard van start. Ik krijg de teller vandaag nauwelijks boven de 40.
Aan de kop was het wel interessant: eerste drie binnen 15 seconden, en de snelste net boven de 50 km/uur gemiddeld. Gezien het parkours vind ik dat ongelooflijk hard. Jammer alleen dat er geen tussentijden zijn, en dat die uitslag ook pas acheraf duidelijk werd.
Na de race terug naar de camping, even douchen, en met melden voor de middagklus. Helpen bij het uitdelen van de vrijwilligerslunchpaketten, en waterdrager spelen voor de EHBO. ’s Avonds de eerste lezingen serie (Wim Schermer, ikzelf en Daniel Lang). Ik had m’n timing op orde, Wim en Daniel waren aan de lange kant. Nu was dat niet heel erg, maar overdag zitten ze andere sprekers in de weg. De praatjes van Wim en Daniel waren interessant, mooie foto’s van Daniel, en interessante resultaten van Wim.
Route is 30.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met vier rijders naar Tilburg gereden: Bas “Rood Petje” de Meijer, Theo van Soest, René Voorburg en ikzelf. Als vertrekpunt afgesproken op de Oude Wulfseweg, kruising met de Lobbendijk, zodat iedereen op het eerste deel de handigste route kan nemen (voor mij over de Uithof, voor Bas en Theo meer door de stad. Hierna volgen we de route van Theo door Houten. Mooi direct, maar of ik hem makkelijk kan reproduceren weet ik niet. We arriveren in elk geval al vlot in Culemborg. Na de pont nemen we een route die de fietsrouteplanner ook wel aangeeft, maar die ik zelf nooit gebruikt heb. De rest rijdt op driewielers, en heeft geen last van het zanderige en ongelijke wegdek. Echt hard gaat het toch niet, en ik ben snel genoeg weer bij. We volgen het spoor richting Geldermalsen. We moeten daar door het centrum, maar uiteindelijk valt ook dat erg mee. We steken de A15 en de Betuwelijn over, richting Waardenburg en (over de Waalbrug) Zaltbommel. Op de brug zitten twee ooievaars, en naast de brug vliegt er nog een in de lucht.
Tussen Zaltbommel en Hedel is de batterij van Bas leeg. Hij heeft zijn Radical Cyclone sub-optimaal beladen, er zit wat speling op zijn dissel en het resultaat is dat zijn kar slingert. Het verplaatsen van het gewicht in kar, een stukje plastic tussen de dissel-bevestiging, en bijtanken met een paar bananen lost het probleem op. We worden hier ook weer ingehaald door een brommerrijder die samen met ons op de pont bij Culemborg stond. Die heeft beslist niet de snelste route genomen. We rijden door naar Hedel, en steken de Maas over. Bij het sluizencomplex bij Engelen begint mijn route. Het is even zoeken in m’n GPS naar de juiste naam van het track, maar dan gaat het ook vlot. Al snel komen we bij Vlijmen. We zijn nu in Noord Brabant, en dat fietst beroerd: binnen de bebouwde kom is alles voorzien van rustieke klinkers. Buiten de beboude kom is het vaak nog droeviger gesteld: glad asfalt voor de auto’s, en ongelijke tegels of klinkers voor de fietsers.
Het is warm, erg warm, en bij de meesten is de water voorraad op. We rijden een dorp binnen, op zoek naar een café. In deze regio liggen die meestal naast de kerk, en die is goed zichtbaar. Helaas lijkt dat in dit dorp niet zo te zijn, maar ik zie een ‘Heineken’ bord, en we lopen daar binnen. Het blijkt de recreatie-ruimte van het plaatselijke bejaardentehuis: er wordt wat gekaart, maar we kunnen gelukkig onze water voorraad bijvullen.
Even verderop stoppen we even bij een Maria-beeldje, en maken hier een groepsfoto . Als rechtgeaard atheïst kwak ik mijn petje gewoon op m’n fiets. We zitten nu al in de gemeente Tilburg. Er staan bordjes “ Tilburg Fietst ” langs de weg. Dat lijkt mij, gezien de infrastructuur, een wat optimistische uitspraak. We bereiken al snel een voorbeeld van die infrastructuur. Bij de oversteek van de Loonse Heideweg (geen hei gezien, naam klopt dus) over een snelweg zijn de stoplichten geheel absurd afgesteld. Als je aan komt rijden, dan zit er een dubbele detectie-lus. Het systeem weet nu dat je er aan komt, en als het rustig is, zouden ze het stoplicht uiteraard op tijd op groen kunnen krijgen. Dit werkt niet, maar het systeem weet nu wel dat we er aan komen, en dan moet het bij het tweede stoplicht toch zeker wel lukken? Je kan immers tussendoor niet afslaan. Nee, ook dit mislukt, de prioriteiten liggen hier duidelijk verkeerd.
Dat het echter altijd maffer kan, zien we onderaan de helling van het viaduct. Zonder aanduiding welke kant je de weg zou willen vervolgen, houdt het fietspad op, en moet je kiezen: links of rechts. Hier wreekt mijn voorbereiding zich: Google Maps is geen fietsrouteplanner. Ik kies voor de verkeerde kant, en begin argwaan te krijgen als we bij een vuistort belanden. Theo laat zijn GPS een alternatief uitrekenen, en uiteindelijk komen we er alsnog, via een erg druk industrieterrein.
De eerste indruk van Tilburg als fietsstad is niet erg positief: rotondes waar je als fietser geheel uit de voorrang gehaald wordt, slecht wegdek op de fietspaden, oversteekplaatsen op drukke wegen waar je werkelijk geen ruimte krijgt als fietser. Ik begin te begrijpen waarom Toni (Cornelissen) en Theo (Smeele) hun fietsersbond-werk concentreren op de binnenstad, en niet over de verbindingswegen – zoals opgemerkt bij de laatste ALV. Het is hier op fietsgebied nog een ontwikkelingsgebied. ’s Avonds is de officiële opening, compleet met wethouder voor een minirondje in de Duo-Quest. De wethouder rept over een fietssnelweg door het centrum, en dat ze op fietsgebied zo vooruitstrevend zijn. Die fietssnelweg ligt er echter al 30 jaar, en budget voor onderhoud is blijkbaar een onbekend verschijnsel. Op dit moment is de fietssnelweg alleen nog te gebruiken met een mountainbike.
Ik denk dat we met z’n allen een interessante ronde kunnen verzinnen over fietsinfrastructuur. Of het kwartje ooit valt bij ambtenaren en bestuurders in gebieden waar dat nu nog niet leeft waag ik te betwijfelen. Ik voel me nu wel gedwongen om een rectificatie toe te voegen aan het stukje over Houten (Ligfiets& 2009-1): als je de weg niet kunt vinden omdat er zoveel goede fietspaden zijn, dan heb je een luxe-probleem.
Route is 95.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Voor de reguliere volgers: nee, niet op de fiets. Dit is alleen het boot-deel, het bezoek aan de Amercentrale staat er niet op.
Route is 22.9 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Toch nog even een rondje met de U-liggers. Een zeer beperkte selectie: alleen Theo is aanwezig. Victor had al aangegeven niet te komen, en Oscar doet mee met de Fortentocht. Waar de rest uithangt weet ik niet, wellicht al op vakantie
Ik heb spierpijn van het wandelen van gisteren , we doen het rustig aan, en we maken er een beperkt rondje Soesterberg van. Theo laat me nog even een mooi stukje zien (Zeisterspoor/Kolonel H.L. van Royenweg), maar die kende ik al (zie o.a. laatste paastreffen heen). Ik heb Theo wel gewaarschuwd voor militair vrachtverkeer op werkdagen, en de cross club die verderop zit.
Dat rustig relatief is blijkt op de Soesterberg: ik rijd met 30+ naar boven, en naar beneder kom ik tot 54 km/uur. Theo is in z'n Quest, en gaat naar beneden met 65 km/uur. Het is broeierig warm, en bij de spoorovergang volgt de appeltaart, met minder traditioneel bitter lemon.
Na de pauze krijgen we een douche op ons dat: kort maar krachtig. Ik vind het niet eens erg, maar ik ga wel op volle kracht en langs de kortste weg naar huis. Nog voordat ik thuis ben is het al weer droog. Onderweg zie ik dat SCHC er nog drie kunstgrasvelden bij aan laat leggen. Hoezo kredietcrisis?
Route is 44.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Nog vlak voor Pieter vader wordt even langs geweest. Afgesproken op het station van Deventer, en daarna naar Olst gelopen. Pieter had een mooie route uitgezocht. Ik wandel duidelijk te weinig: 240 km elfstedentocht (en 600 km in een lang weekend) is geen probleem, maar 15 km wandelen geeft met een paar dagen spierpijn. Ik vind het wel prima: ik fiets graag.
Op de markt in Deventer een kilo kersen gekocht, die hebben het eindpunt niet gehaald.
Huis bekeken, foto's gezien: alles staat klaar voor het kind.
Pieter brengt me na afloop naar station Apeldoorn. Het gaat goed, ik heb nog twee minuten over. Volgende keer gewoon station Deventer, lijkt met voor iedereen gemakkelijker
Route is 16.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Lekker vroeg vertrokken, om 9:00 op de Muntbrug. Tijd bevalt, vertrekpunt toch liever op het Domplein.
Jacob had de route “Utrecht - Montfoort - Linschoten - Oudewater - Haastrecht - Schoonhoven - Lekdijk - Nieuwegein” ook in zijn GPS gezet, maar met wat andere instellingen dan ik hem had gemaakt in de fietsrouteplanner. Omdat de route wel langs dezelfde plaatsen liep, hebben we elkaar afgewisseld met het op kop rijden.
Heerlijk gefietst: mooie route, weinig storend overig verkeer, lekker tempo, lekker weer. Pas toen ik thuis was begon het een beetje te miezeren, tijdens het fietsen geen regen, en veel zon.
Van een afstand de campagne-cabines van CINDI bekeken.
Na afloop nog even thee gedronken bij Peter R. Woont mooi – wel krap met twee kinderen.
Route is 99.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Weer terug naar huis. ’s Ochtends regent het nog wat, na het eten is het gelukkig droog. Ik kies voor de route via Abcoude en het Amsterdam Rijn Kanaal. Voor ik weg rijd, wil ik nog even mijn stuur rechtzetten. Daarbij breekt het boutje af. Gelukkig heeft Riet nog een noodoplossing liggen, maar ik moet nog wel een nieuw inbusboutje halen.
Onderweg maak ik nog even een foto van de aankondiging dat het zelfbedingingpontje “de Koet” voor onbepaalde tijd buiten gebruik is. Toch maar eens vragen over welke termijn we het hier hebben, dan haal ik hem eventueel uit de fietsrouteplanner, toch vervelend als je voor zo’n verrassing komt te staan.
Ook in Abcoude zijn ze driftig aan het verbouwen. Het lijkt erop dat het tegelpad vervangen wordt door asfalt. Lang leve de GPS, ik kom ondanks de incomplete omleiding toch gemakkelijk bij het Gein, en vanaf daar langs het spoor. Daar kom ik een paard met wagen tegen, maar die gaat netjes aan de kant om me langs te laten (ik rijd er uiteraard rustig voorbij). Verder langs het kanaal. Even voorbij de brug van de N201 stop ik voor water en een reep, en stel ik het stuur nogmaals een beetje bij. Hierna rijd ik lekker door, met 33 - 38 km/uur tot aan Maarssen. Hier maak ik lusje voor het mooie weer. Als ik de brug oprijd, zie ik dat het hier net geregend moet hebben, de weg dampt in de zon, en er lijkt een stroom water van de brug te komen. Het is hier warm en benauwd. Als ik de brug afsjees, komt de teller op 47 of zo. Altij lekker, even blazen, alleen jammer van die haakse bocht onderaan.
Ik rijd een stukje langs de Maarseveense Plassen, om de Gageldijk te vermijden. Er lopen hier wel veel wandelaars, en het hek aan het eind is zeer vervelend, maar het pad zelf is beter. Op het laatste (vrijliggende deel) van de Gageldijk is nieuw asfalt aangebracht, nadat er heel wat jaren een bord “slecht wegdek, minder uw snelheid” bij had gestaan. Helaas hebben ze nu ook de lijnen aangebracht, een soort tramrails van haast een centimeter dikte. In de bocht gaat het dus verkeerd, e ndaar kan mijn geimproviseerde stuurboutje niet heel goed tegen. Even verder knutselen, en opnieuw aandraaien. Gelukkig is het een verbinding waar bij ervaren ligfietsers weinig kracht op komt te staan, en na 6000 km (ja, vandaag door de grens) noem ik me voldoende ervaren dat ik niet meer hard aan het stuur trek.
Route is 47.2 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Joop en Riet zijn weer terug van vakantie, reden om weer eens langs te gaan. Bovendien moet er een plank in stukken gezaagd worden. Een plank? Nou, eigenlijk het schilderij boven de tafel. Het is (nog steeds) niet naar wens van Joop, maar ondertussen ook te groot om aan te kunnen werken. Dus ik mag ook meteen een cirkelzaag over het schilderij halen. Dat gaat vlot. In eerste instantie wil Joop de planken nog hergebruiken, maar al snel komt hij er achter dat dat een slecht idee is. Het zagen wes wel veel leuker geweest als het niet precies had gehoeven…
Goed het fietstochtje zelf, dit is tenslotte een blog over het fietsen. Ik heb weer eens de route langs de A2 genomen, om te kijken waar het fietspad deze keer verstopt is. De verwarring is nu compleet bij mij, maar het levert wel mooi materiaal voor de fietsrouteplanner op, jammer alleen dat de editor plat ligt.
- Bij afslag Vinkeveen (A2/N201) is het oude pad geheel weg, je moet nu de Groelandsekade op.
- Er is een nieuwe oprit voor de auto’s gemaakt bij Abcoude. De boog voor de fietsers is fors maar erg netjes. Ik fiets naar boven, maar kom daar tot de ontdekking dat dit echt alleen naar Abcoude leidt. Dus langzaam terug. Expres langzaam gereden om de GPS kans te geven een mooi track log te maken. Dit lijkt uitstekend gelukt.
- Ik moet toch echt de weg naar de Voetangelbrug hebben. De eerste laag van de nieuwe A2 ligt er al.
- Bij de Holendrecht (dat is een klein stroompje dat uitmondt in het Abcoudermeer, vooral bekend van knooppunt Holendrecht). is het kunst en vliegwerk helemaal mooi geworden. Ik maak hier wat lussen om alle aansluitingen goed in beeld te krijgen. Naar boven is een hele klim, blij dat ik het bergverzet al gemonteerd heb. Op de tweede helling ligt me te veel puin, die loop ik. Ik neem toch aan dat er nog een mooie fietsbrug naast de nieuwe A2 komt.
- In Ouderkerk zijn ze bezig met de riolering, en ik rijd niet heel handig een beetje om. Het weer is goed, en de benen willen wel.
Ik kan later in elk geval zeggen dat ik ooit over de A2 gefietst heb. De huidige oversteek loopt over het nieuwe wegdek, of eigenlijk over het kale beton onder het nieuwe wegdek.
Route is 45.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Na al het toer-geweld van de afgelopen weken maar weer eens een rondje met de U-liggers. Theo is er, en ook een nieuwe rijder: Peter, met een tweedehands Nazca Cruiser – Nee Jos, niet al je fietsen zijn nog bij je oorspronkelijke eigenaar. Hij is nu wel in goede handen. Peter doet zijn woon-werk erop: Utrecht naar Wijk bij Duurstede, drie maal in de week. Hij heeft hem nu ruim twee maanden, en heeft het al goed onder de knie, met een goed tempo.
De route van vandaag gaat naar Wijk bij Duurstede, met wat omwegen rond onze favoriete stad Houten. Hier zien we een Uilskuiken, letterlijk. In het langsrijden zie ik in een flits dat een jongen die in de berm loopt een vogel op zijn arm heeft. Hij is valkenier, en heeft een 10 weken oude kerkuil. Het beestje is net van zijn donskleed af, en is moe omdat ’ie net gevlogen heeft. Erg leuk om zo’n mooi beest een keer van dichtbij te zien.
Er zijn veel groepjes onderweg, iets van een kastelentocht. Niet heel veel last van, al is er uiteraard een lolbroek die meldt dat we toch wel erg lui zijn.
Gelukkig ben ik voor het aangekondigde slechte weer weer thuis. Tijdens de rit was het erg lekker, de regenbui ’s avonds was wel erg hard.
Route is 60.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het opwarmertje van donderdagavond. Snel eten, inpakken en wegwezen. Victor moet nog een nieuwe tent halen bij de Decathlon, en ik heb ook nog het één en ander op m’n lijstje staan. Ik kom om kwart over acht aan, net op tijd om vlak voor sluitingstijd door de winkel te rennen. Uiteraard gaan de nieuwe speeltjes meteen op de fiets: een nieuwe crank-set, en nieuwe derailleurwieltjes. De nieuwe crankset heeft bladen met 30-39-50 tanden, ik had 30-42-52. Omdat ik op blad 42 ook 48 km/uur haal, mag het van mij best wat minder.
Waarom niet alleen nieuwe bladen op het oude crankstel geplaatst? Bij het plaatsen van de nieuwe kettingrandbeschermer heb ik het kleinste blad regelmatig moeten verwijderen. Hierbij het ik die schroefdraad lamgedraaid. Dit is schroefdraad die direct in de crankset zit, en dan heb je dus een nieuwe nodig. Overigens was de kettingrandbeschermer veel te groot, die ligt nu dus werkeloos thuis. Nu op zoek naar een 50 tands beschermrand, de oude (zilverkleurige) zit er nu op, en is wat ruim.
Route is 22.6 km lang.
Een rondje met een staartje, maar daarover later meer. Marcel heeft geen GPS mee, en rijdt een rondje met ons. Bij Wommels lacht hij zich gek, ondanks de GPS heb ik niet door dat we een eenvoudig rondje hebben gereden. Achja, linksaf naar Harlingen, en via Arum komen we daar vrij snel. Iets te snel wellicht, want Hankie kan eenmaal in Harlingen niet meer voor of achteruit. Uiteindelijk rijd Jos met Marcel op de tandem terug, terwijl Wendy achterblijft bij Hankie – om uiteindelijk met de auto weer opgehaald te worden. We nemen nu wel de korte en snelle route naar de camping.
Vervolgens rijden Victor en ik door naar de supermarkt om nog wat in te slaan voor de grote tocht: krentebollen, bananen, muesli-repen, en nog wat voor het avondeten. Dat zijn vandaag pannenkoeken, want Peter, Annelies, Ande en Bart komen vandaag, en we gaan ervan uit dat ze mee willen eten.
Route is 59.5 km lang.
Vroeg opgestaan, ik was er om ongeveer 4:30 uit, nog voordat de zon boven de horizon is verschenen. De zonsopkomst is mooi, en belooft weer een erg mooie dag. Ontbijt zo vroeg op de dag is even worstelen, maar ik weet er vier boterhammen in te werken. Het inpakken had ik gisteren al gedaan, we kunnen dus snel vertrekken naar de start. Daar arriveren we netjes op tijd, en al snel mogen we aansluiten bij de startende meute. Op kwart over zes rijden we. Omdat je de route kunt zien, zal ik niet alle plaatsen noemen, alleen gebeurtenissen die me zijn opgevallen.
Vlak voor Harlingen lozen Jos en ik even wat vocht. We halen onze groep in, en op dat moment is dat ’t gemakkelijkst via de weg. We kunnen echter niet heel gemakkelijk invoegen op een moment dat we dat wel zouden moeten doen. De organisatie rijdt ons klem, en stuurt on ’t fietspad op. In Harlingen staan we weer bij elkaar.
Kort na Harlingen heeft Mark-Jan ons ingehaald. De rest van de dag volgt veel losse-handen acrobatiek.
Tot Holwerd rijden we over de fietspaden parallel aan de autoweg. Deze zijn smal, en dat drukt het tempo aardig.
In Dokkum houden we een wat langere pauze dan gepland. Ondanks het vele knutselen van Victor, is er toch wat met zijn fiets. Wellicht dat een ongeveerde M5 lowracer niet heel erg geschikt is voor stoepje-op, stoepje-af. Het resulteert in een gebroken spaak, en spaken voor een enkelzijdig opgehangen wiel met wielmaak 451 en een hoge velg zijn uiteraard niet voorradig. Lang leve de Duct-tape. Niet dat de spaak daarmee hersteld is, het voorkomt in elk geval dat de spaak meer schade aanricht. Victor zal nog een paar keer wat achterblijven om de velgrem bij te stellen. Niet erg, hij houdt er van om af en toe wat sneller te rijden.
Net als ik er even lekker de sokken in heb, komen we bij het bekende elfstedengehucht ‘Bartlehiem’. Hier worden appels uitgedeeld, en mag ik even vol in de ankers. Optrekken met één hand aan het stuur is toch lastig. Als ik traptempo 120 zie verschijnen begint het te dagen: opschakelen zou wel eens handig kunnen zijn.
Onderweg pikken we Yvonne op. Rappe meid (36 km/uur) op een verkortte Baron.
Jos en ik worden even opgehouden door een melkwagen, het leven gaat ook door. We halen de rest van de groep in, en dat gaat met een lekker tempo. Wat heet: tot 47 km/uur. Een paar wielrenner denken heel even dat ze last hebben van L.I.S. (Ligfiets inhaal syndroom), maar zeggen eigenlijk meteen: “Laat ook maar”. Ik zal nog kijken of ik een histogram van de gereden snelheden kan maken, ik ben wel benieuwd hoe die verdeling is.
Vlak voor Bolsward lunchen we op de camping. Water verversen, even naar de WC, en de onderwegvoorraad aanvullen, en kijken of de vlieger er nog staat. Het is even zoeken, maar de vlieger staat nog aan de hemel. Helaas staat er even later ook een traumaheli aan de hemel, er schijnt een klapper met 8 renners te zijn geweest. Kort na ons komen ook Maartje en Gerold binnen. Die hebben aardig doorgetrapt, ze zijn ruim een half uur sneller dan wij. Als we weer op weg gaan komen ook Tom en Marian binnen, Peter en Jacob komen uiteraard nog veel later, die zijn 2 uur later dan wij gestart. Nog 100 km, gewoon een tweede toertocht vandaag.
Op de route naar Sneek hebben veel deelnemers hun auto neergezet. Uiteraard mag de heilige koe geen krasje oplopen, en daarom staan de auto’s schuin in de berm, niet op de autoweg, maar wordt een kwart van het toch al niet heel brede fietspad geblokkeerd. Dit moet handiger en veiliger kunnen.
Hierna weet ik niet zeker of ik alle gebeurtenissen nog in de juiste volgorde heb geplaatst. Doet er ook niet toe.
Ik ben een beetje achterop geraakt bij onze kopgroep. Tussen Sneek en Sloten zet ik er lekker de sokken ik. Een racefietser merkt op: “Liegfietsers horen toch helemaal niet zo veel voordeel van rugwind te hebben?”. De slimmerd had niet door dat de wind van opzij kwam. Uiteindelijk achterhaal ik de kopgroep, maar ze rijden me toch te hard. Ik ga lekker mijn eigen tempo rijden (31/32 km/uur, niet 35/36 km/uur).
We rijden meest over goed asfalt. Toch rijden er relatief veel mensen op mountainbikes, inclusief noppenbanden. Het schijnt tussen de oren te zitten dat banden profiel moeten hebben. Voor de smalle, ronde banden op hoge druk (zoals die op een fiets zitten), is het tegendeel het geval. Bijna wordt ik het slachtoffer van dit misverstand. In een bocht glijdt naast me een fietser op noppenbanden een heel stuk weg.
We komen door het Gaasterland. Heel mooi, en verrassend: niet helemaal plat – ok, slechts 16 meter, maar in een landschap waar een mierenhoop opvalt is dat toch veel – en met bomen.
Een deel van het groepje zit een flink stuk voor me, en ze zitten even aan de kant. Ik hoor vaag wat roepen, maar rij door. Ze stappen snel op, en rijden al gauw bij me. De groep is nu voor het laatste deel weer compleet.
De verzorging is goed, bij Stavoren krijgen we karnemelk en bij Hindeloopen pepermuntjes. Nooit geweten dat koude karnemelk zo goed kan smaken.
Na Hindeloopenbegint het tegenwind gedeelte. Mijn comfortabele snelheid is vanaf daar 24 à 25 km/uur. Dit is net iets harder dan de tandems, en ook net wat harder dan de meeste racefietsers. De echt snelle jongens zijn alweer thuis. Een racefietser merkt op dat ligfietsen nu echt in het voordeel zijn. Maar goed, dat wist ik al, en dat heeft niet alleen met tegenwind te maken – klein hè, dat zadel. Wel merk ik dat ik net iets te weinig gedronken heb, m’n kuiten zitten vlak tegen een lichte kramp aan. Zolang ik nu het traptempo hoog hou, is er niets aan de hand.
We komen netjes aan in Bolsward, en halen de laatste stempel op. Nu nog een paar foto’s, en dan snel naar de camping waar Hankie nog steeds zit – met Annelies, de kinderen en de honden.
Iedereen is moe, en de communicatie loopt niet helemaal zoals gewenst. Als 15.000 deelnemers na 235 km weer in Bolsward terugkomen, blijkt er bij de plaatselijke pizzaboeren niet voldoende voorraad te zijn. Annelies en Hankie kunnen in elk geval niets meer meekrijgen als ze Peter en Jacob ophalen bij hun finish. Uiteindelijk een patatje, maar dat houdt niet over. Volgend jaar maar een lading pastasaus meenemen, dat vult tenminste.
Om de een of andere reden is het heel makkelijk om in slaap te vallen, heel vreemd.
Route is 237.3 km lang.
Het fietspad over het Smakkelaarsveld is weer verlegd, wel prettiger langs deze kant. Op de Utrechtseweg let niet iedereen even goed op. Als iemand me haast van de sokken rijdt, is het het niet eens met mijn aanwezigheid. Ach, laat maar zwemmen.
In De Bilt is de Waterweg nog steeds opgebroken. Ze zijn inmiddels wel bezig met de bestrating.
Route is 7.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Noem me een watje, maar met het weer van de 17de ga ik niet een hele dag fietsen. Het oorspronkelijke plan was om de DTC bultentocht te rijden, in voorbereiding op Limburgs Mooiste. Dat zal ik nu proberen met Hemelvaart (de vrijdag dus, donderdag heb ik al een afspraak).
’s Middags is het weer beter, en rijd ik naar Maarssen waar Victor met opwacht. Hij heeft een paar bladboutjes voor me ingekort, zodat ik de nieuwe kettingrandbeschermet eindelijk kan monteren. Het eerste deel tot Maarssen moet ik me nog haasten, want ik ben aan de late kant vertrokken, en ik wil Victor niet te lang laten wachten. Het is gelukkig rusting op de verschillende fietspaden, en ik kan doorrijden. De Gageldijk bij de Gandhidreef is eindelijk voorzien van nieuw asfalt. Ook de vele paaltjes zijn weggehaald, om hopelijk niet meer terug te komen. Als ik in Maarssen langs de Vecht aankom, staat Victor daar al vijf minuten. Sorry!
In plaats van de Vecht te volgen, proberen we eens een nieuw pad. De noord-west kant van de Machinekade hebben we nog niet eerder gereden, en is afgesloten voor autoverkeer. Bij het begin van de Veenkade ligt een bruggetje zonder wegdek. Dat is even voorzichtig rijden. Bij het water gaan we rechtsaf, en al spoedig volgt een aanval van R.I.S. Omdat Victor op zijn M5LR rijdt, moet hij echt even laten zien dat hij de 50 haalt. Ik net niet, maar kom wel tot 48 volgens de GPS.
Na wat misverstanden waar we zijn (vooral bij Victor), besluiten we het pad langs de Tienhovense Plassen te nemen naar het Vliegveld van Hilversum.Het is een heel mooi gebied, met een heel mooi pad erdoor, maar met vervelende hekjes aan het begin en eind . Overigens is dit pad na een rgenbui niet heel erg geschikt om zonder spatbord te gebruiken, helemaal niet op een lowracer.
Bij het vliegveld heeft Victor zin in een patatje. Ik heb nog niet geluncht, en kan ook wel wat gebruiken. Na het patatje, en flink wat geouwehoer, scheiden hier onze wegen. Victor wil bij de Ankeveense plassen nog even een interessant paadje bekijken, en ik geef aan welke knooppunt-nummers daar voor nodig zijn. Bij het wegrijden stuur ik heb nog wel even het juiste paadje in. Zelf ga is via Hollandse Rading en Maartensdijk weer naar huis. Lekker tegenwind over mooi asfalt.
Victor heeft interesse in mijn oude GPS. Na twee jaar is hij nog prima te gebruiken, maar het is wel duidelijk te zien dat ’ie gebruikt is. Als hij vrijwilliger wordt voor de fietsrouteplanner, dan mag hij hem zo hebben.
Of het aan de vorm van mijn oren ligt weet ik niet, maar ik heb bij het fietsen nogal last van windruis. Om daar vanaf te komen heb ik oordoppen aangeschaft. Ik ben er nog niet uit of dit nu een succes is. Contactgeluid (klinkers) komt nu veel harder door, en ook windruis lijkt niet echt verminderd. Misschien dat de constructie waarbij de filters buiten de oorschelp uitsteken toch niet zo’n goed idee is. Voor concerten zijn ze wel erg goed, dus een miskoop is het niet, maar helaas minder buikbaar dan gehoopt. Toch eens met de audiciën overleggen, want je zou toch denken dat gehoorbescherming voor wielrenners een flinke markt kan zijn, en in afdalingen moet het geluidsniveau ook aanzienlijk zijn.
Route is 37.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Lekker vroeg naar het station. Op kwart over zeven gewekt door veel brandweer. Zo te horen is het dichtbij. Pas als ik wegrijd zie ik dat het een flat op de Kometenlaan betreft. Veel rook achter de flat. Later nog maar even m’n ouders bellen voor het geval het toch echt groot is, en er landelijk berichten verschijnen dat er een flat is afgebrand in Bilthoven.
Maandag lees ik dat er één appartement geheel is uitgebrand, en een ander gedeeltelijk. Op het moment dat ik langskom is het sein ‘brand meester’ nog niet gegeven. Enkele bewoners naar het ziekenhuis vanwege ingeademde rook.
Route is 7.1 km lang.
Van Maartje en Gerold naar het startpunt bij Jaap. Gelukkig weten zij wel de weg.
Route is 9.3 km lang.
Na de pauze heeft Wendy petjes gevonden. Vanwege mijn oranje hesje, raadt ze me een fluoriserend oranje petje aan. Ach, 't valt wel op.
Na de obligate groepsfoto rijden we verder over de Boulevard. Het eerste vertrek is vrij vlot, dus de groep dreigt al uiteen te vallen. Achterin rijdt op dat moment iemand op een geleende, en erg gare hurricane. Bij de pauze zijn de banden op wat bijgepompd, en nu breekt de ketting. Reparatie duurt even, en levert erg zwarte handen op. Goed, verder met de tocht als de ketting er weer om ligt, en door en over alle juiste buisjes en kettingrolletjes ligt.
Bij het duin staat een zigzag hekje. Jos en Hankie tillen hun tandem langs dit hek, en vervolgens tilt Oscar het hek uit de grond. De rest van de groep is er nu een stuk sneller doorheen. Omdat hier weinig kan gebeuren, en er maar één lange weg zonder afslagen is, krijgen we de opdracht ons uit te leven. Met de wind in de rug komen velen tot boven de 50 km/uur, met als uitschieter Tom die bijna de 60 haalt. Gelukkig is het fietspad redelijk overzichtelijk, en niet heel druk. Omdat je hier achter de waterleidingduinen zit, komen er relatief weinig mensen. Op dit stuk wordt niet alleen hard gereden, Superbeekie maakt vlak voor me een duikeling waar ik toch niet heel vrolijk van werd. Het asfalt af rijden met ongeveer 45 km/uur en dan direct het mulle zand in is niet heel verstandig, maar levert wel een spectaculaire duikeling op. Gelukkig geen schade of letsel. Sjef ziet een hobbel over het hoofd, en wordt de duindoorn en brandnetel in gelanceerd. Hij is de enige die in een spijkerbroek rijdt, en zal daar wel blij om zijn. Oh, en de ketting bleek toch gedraaid te zijn verbonden, dus er wordt nog een noodreparatie uitgevoerd.
Als de groep weer bij elkaar is, vervolgen we onze weg door de duinen. Het wegdek is nu geen asfalt meer maar schelpengruis. De snelheid, vooral in de bochten, is hier dan ook een stuk lager. Als we weer buiten het duingebied op asfalt rijden, rijdt het op het asfalt weer een stuk prettiger.
We stoppen nog even bij een zweefvliegtuigterrein voor een plaspauze. Zo'n lier gaat best hard. Bij Ruigenhoek ligt een verkeersknoopje dat duidelijk voor verbetering vatbaar is, ook al is het gloednieuw. Defect ontwerp, zullen we maar denken.
Na een paar leuke lusjes komen we bij een tulpenveld dat nog in bloei staat. Hier komen meer toeristen op af. Grappig gezicht: klein meisje met alleen haar hoofd boven de tulpen uit.
Na een slinger waarbij we haast weer op een aleerder gereden deel van onze eigen route belanden, rijden we weer door de duinen, allen nu wel met bomen erop. Veel korte hellinkjes, goede oefening.
Vlak voor we het bos in komen, wordt de hoofdrijbaan verboden voor fietsers en bromfietsers. Aan ons fietspad staat bord ‘G11‘ (verplicht fietspad, dus verboden voor brommers). aan de overkant van de weg staat bord ‘G12a’ (Fiets/bromfietspad). Dat wil dus zeggen dat die oude brommer die voor ons uitrijdt, en de lucht die ik nog in moet ademen van een flinke lading stof voorziet, daar illegaal rijdt. Ik laat dat duidelijk horen. 't Lucht mij wel op…
Het tempo is hier hoog, en we raken ook een paar mensen kwijt. Een paar ‘locals’ zoeken hun eigen weg omdat het toch al laat is met alle kettingen.
In Noordwijk komen we weer over de Boulevard. Met toch nog een forse groep trekken we meteen de aandacht, en kunnen weer wat positieve voorlichting geven. Gezien de tijd wordt de allerlaatste slinger overgeslagen, en rijden we rechtstreeks naar Voorhout. Ik let hier even niet goed op, en beland met mijn trapper op het achterwiel van Sjef. Gelukkig geen schade, behalve dan aan mijn ego. In Voorhout staat voor de liefhebbers nog bier (ook malt). 't Was een erg leuke dag, nu nog naar huis.
Route is 36.4 km lang.
De allerlaatste etappe is bekend: van ’t Station naar huis. Bij de Catharijnebaan komen twee brommer-voedselkoeriers met veel misbaar aangestormd, en laten de fietsers flink schrikken. Stelletje aso’s. Ik den kdat je al doorhad dat ik niet heel erg fan van brommers ben. Wat mij betreft wordt het tijd dat die k*tdingen van de straat gehaald worden, nergens voor nodig, die ultrafijnstofkanonnen.
In De Bilt zijn ze nog steeds bezig met de bestrating op de Waterweg. Het resultaat mag er wezen, maar heel gelukkig wordt je toch niet van zo’n puinhoop, en dat een half jaar voor je deur.
Route is 7.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Voor de fietsbalans in de gemeente De Bilt moeten er routes verzonnen worden. Ik mag in overleg drie ‘verplaatsingen’ verzinnen. Van het RIVM naar een woonhuis, van dat woonhuis naar de HEMA, en vanaf daar weer naar een ander woonhuis.
Zoals iemand al suggereerde bij de voorbespreking, kan je daar natuurlijk de fietsrouteplanner voor gebruiken, maar eigenlijk willen ze een handmatig gemaakte, gecontroleerde en beschreven route. Uiteraard controleer ik wel met de fietsrouteplanner of mijn routes in de buurt komen van wat de fietsruteplanner verzonnen heeft. Voor elk van de verplaatsingen heb ik mijn eigen route, en de kortste route van de fietsrouteplanner in m’n GPS gezet. En dan nu een rondje voor het mooie weer.
Eerst naar het beginpunt: de portiersloge bij het RIVM. Hier zie ik al het eerste probleem: er lijkt hier geen openbare fietsenstalling te zijn, maar omdat dit mijn vertrekpunt is, hoef ik dat probleem niet op te lossen. Eerst de kortste route. Die steekt al vrij snel de Eerste Brandenburgerweg over, en die is druk. Het is misschien 100 meter korter dan mijn route, maar ik zou hier niet voor kiezen, omdat in deze route twee keer een vervelende oversteek zit (ook nog een keer bij de Melkweg).
De eerste etappe is verder weinig enerverend. Bij het woonhuis zie ik iemand de planten water geven. Ik vraag haar hoe zij naar de HEMA fietst. Mijn vermoeden dat er weinig verschil zit tussen beide spoorwegovergangen wordt bevestigd. Helaas heb ik wel m’n twijfels over de kortste route van de fietsrouteplanner. Laat ik daar maar mee beginnen. Het eerste stuk is prima, en kan ik zo overnemen. Bij de ‘Justus van Gentlaan’ gaat het mis: de fietsrouteplanner stuurt me hier door een woonkamer heen. Dit kan niet kloppen – straks toch maar even de fietsrouteplanner aan de werkelijkheid aanpassen.
Hier zie ik nu ook bevestigd wat ik een aantal dagen eerder al dacht: het Uilenpad is een voetgangerszone, niet optimaal voor een snelle route. Over deze ‘verplaatsing’ was ik al het meest onzeker, omdat ik niet vaak in dit stuk van Bilthoven kom. Toch maar even een second opinion vragen.
Voor de laatste verplaatsing volg ik eerst de route van de fietsrouteplanner. Dit is een route die ik zelf vaak rijd, maar de fietsrouteplanner geeft toch iets anders aan. Al snel kan ik besluiten dat mijn eigen variant niet meer getest hoeft te worden, en dat ik voortaan een andere route naar de Kwinkelier kan kiezen. Bij het gemeentehuis is het fietspad wat onduidelijk, maar de tweede keer gaat dat ook goed. Het doorsteekje van de Tweelingen naar de Kometenlaan staat in de fietsrouteplanner op een heel andere plaats dan die in werkelijkheid zit. Ook maar aanpassen aan de werkelijkheid.
Ik rij weer naar het beginpunt om de alternatieven te testen. De eerste etappe gaat nu via de Zwanenlaan. Ik heb nu voorrang bij de Hertenlaan, en omzeil zo de oversteek van de Eerste Brandenburgerweg. Zeker in de spits is deze route rustiger en sneller.
De tweede etappe rijd ik nu via de Leyenseweg. De oversteek bij de Tweede Brandenburgerweg is nu erg vervelend. Ik moet half op straat gaan staan om goed te kunnen zien of er wat aan komt. Gelukkig zijn er ook automobilisten die een fietser even voor willen laten gaan. Bij de HEMA zie ik nu dat direct bij de Kruisbeklaan oversteken het beste resultaat zal opleveren: je kan hier gemakkelijk het fietspad aan de overkant op rijden (een U-bocht constructie), en vervolgens rustig de stoep op stappen en je fiets in het rek zetten (of eigenlijk ertussen als je je wiel niet opnieuw wilt spaken).
Via de nieuw gevonden route rijd ik weer naar huis. Nog even kijken waar de doorsteek Tweelingen – Kometenlaan nu precies moet komen, en dat was het alweer. Nu nog overleggen met de uitzoekpartner.
Route is 16.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Op zondag 3 mei wordt de stroopwafeltocht verreden. Mooi excuus om de hoek ten zuid-westen van Utrecht wat aan te vullen. Op de fiets erheen dus.
Tot Woerden is de route bekend, die is namelijk vrijwel hetzelfde als de route naar de NVHPV jarvergadering. Toch krijg ik het voor elkaar om drie keer een afslag voorbij te rijden, de nieuwe GPS met “Automotive display” is toch wat wennen, vooral zien waar je zelf bent op de gedetailleerde schaal onderin het scherm is even wennen. De laatste keer helpt het ook niet dat de richtingaanwijzer langs de weg afgebroken is.
Voorbij Woerden begint het nieuwe gebied, het Groene Hart in. Het hoogtteprofiel van de hele tocht is niet heel interessant, maar het is wel te zien dat ik naar beneden rijd. Bij Papekop wordt er aan een nieuw spoorviaduct gewerkt, maar de plaatselijke omleiding is snel gevonden.
In op de minuut af twee uur kom ik veel te vroeg aan in Gouda. Ik rij nog een rondje om de fraaie en oude kerk, om uiteindelijk netjes bij de Waag aan te komen. Ik vul de energievoorraad aan met een patatje ketchup, en wacht de regenbui af onder de luifel van de waag. Om kwart voor twaalf komen de eerste roetsers en overige liggers. Om twaalf uur stopt het met regenen, en vertonen ook de organisatoren – en de rest van de rijders – hun gezicht. De opkomst is groot: 29 rijders op 27 fietsen – het aantal tandems mag je nu zelf uitzoeken.
Route is 46.5 km lang.
Na de pauze vervolgen we de route, eerst langs het stroompje “Vlist” richting Schoonhoven, en daarna richting Bergambacht naar het westen. Dat wil dus ook zeggen dat we lekker tegen de wind in rijden, voor sommigen best heftig. Na Berkenwoude slinger de route, en hebben we de wind meer van opzij.
Het laatste stuk langs de provinciale weg hebben we de wind weer vol in ons snufferd. Het is dan niet ver meer.
Als we weer bij de Waag staan probeer ik Kees van Malssen te bellen. Nu ik toch in Gouda ben, kan ik meteen even overleggen over de lezingen van Cycle Vision 2009 . Ik probeer inderdaad te bellen, maar het telefoonnummer lijkt niet te kloppen. Marcel Vriezekolk heeft in zijn telefoon een hoop informatie over Kees staan, maar nou net niet zijn telefoonnummer. Nu had ik al met Kees afgesproken, en ik probeer het gewoon, het zit toch in de goede hoek op weg naar huis.
Route is 37.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Het weer is te mooi om binnen te zitten. ’s Ochtends een afspraak bij de tandarts, gewoon een periodieke controle. Hoewel: gewoon? Ik ben in 2006 verhuisd, maar had al die tijd niet de moeite genomen om een tandarts op te zoeken. Nu voor het eerst dus wel. Nadat een Berlijnse muur aan tandsteen weggehaald is, kan ik weer naar huis. M’n mond is nog wel wat gevoelig.
Eerst naar de markt, gebruikelijke pinautomaat buiten dienst, dus naar de volgende bank (even de fiets pakken), en dan boodschappen. Als ik dan eindelijk wil vertrekken voor een rondje, kan ik mijn portemonnee niet meer vinden. Na een uurtje zoeken en stevigboos op mezelf zijn vind ik hem gelukkig weer.
Met enige vertraging lig ik dan eindelijk op mijn fiets. Ik heb de geometrie wat aangepast, hij staat nu in de middenstand. Dat gaat weer terug, ik heb de hele tijd het gevoel dat ik er aan de voorkant vanaf glij. De nieuwe cassette en derailleur achterop helpen wel bij het klimmen: 12-25 klimt toch minder dan 11-32. Wat wel erg wennen is de andere schakelrichting van de nieuwe derailleur.
De nieuwe GPS biedt uiteraard meer mogelijkheden, zoals een hoogteprofiel. Ik moet nog even denken hoe ik dat hier zal afbeelden. Ik moet er wel aan denken dat ik de hoogte meter elke keer bij vertrek moet resetten.
Route is 45.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even een rondje rijden om wat spullen te testen. Voor Limburgs Mooiste heb ik een andere cassette achterop gezet. Ik had 12-25, en heb nu 11-32. Voorop had ik al 30-42-52 zitten, ik hoop dat dit genoeg is. Omdat de oude derailleur te kort was, heb ik ook een andere derailleur erop gezet. Deze gaat de andere kant op, dat is wel even wennen, maar links rechts uiteindelijk wel gemakkelijker: naar voren is lichter, naar achteren is zwaarder, en dat geldt nu zowel vóór als achter. Ik weet nu ook dat ik zelf m'n ketting en toebehoor kan vervangen en goed kan afstellen.
Het tweede speeltje is een nieuwe GPS. Ik ben nu ook voor de volle mep gegaan: een Garmin Oregon 400t . Nu dus met hoogtemeter, electronisch kompas, touchscreen, gedetailleerde basiskaart van Europa met hoogteinformatie, draadloos delen van tracks met andere apparaten uit dezelfde serie, en de mogelijkheid om een hartslagmeter en cadansteller aan het apparaat te koppelen (ook draadloos). En uiteraard een geveliger ontvanger dan mijn oude Garmin eTrex Venture Cx (vergelijkbaar met de huidige eTrex Legend HCx , maar dan met een minder gevoelige ontvanger). In 't bos raakte mijn oude GPS het spoor nog wel eens bijster.
Naast deze technische gegevens, is ook de software van het nieuwe apparaat sterk verbeterd. Speciale software is eigenlijk niet meer nodig, het apparaat mount als een harde schijf (of twee, als je er een µ-SD kaartje in stopt). Track logs kan je nu direct uit een specifieke directory kopiëren (dit is niet speciaal, dat kon al).Met dit apparaat kan je ook tracks naar de GPS kopiëren door eenvoudigweg een bestandje over te slepen. De lengte is ook niet langer beperkt, meer dan 500 punten mag. Sterker nog: een monster track log van Gert-Jan (2 MB, 18000 punten) wordt ook gewoon geslikt.
Routes zijn nog steeds een crime, zeker zolang er geen echt goede kaart voor fietsers is, en nee: On Route is een leuke start voor recreatieve fietsers, maar voldoet voor mij niet omdat ik juist als ik ergens naar toe ga een directe route wil hebben. recreatief is vaak in de buurt, en daarmee toch wel bekend (of snel genoeg weer op de bekende weg).
Nadeel van alle draadloze mogelijkheden is wel dat mijn eveneens draadloze fietscomputer het contact helemaal verloren heeft. Die doet het niet meer. Misschien overzetten op de Trice, en een andere (bedrade) teller op de Fuego. Een fietscomputer met cadansteller moet toch voor minder dan €73,00 te koop zijn (zo duur is de teller voor de Oregon, of US$ 60 als er weer eens iemand naar de VS gaat).
Om te proberen of de GPS inderdaad de boosdoener was van de niet-werkende kilometertellen, heb ik de GPS even uit gezet. Verder is er elke seconde een meetpunt opgeslagen. Op de Soestdijkseweg werd ik bij een stoplicht ingehaald door een racefietsster. Toch even kijken of we kunnen racen. Na de oversteek rijden we elk aan één kant van de weg. Ze probeert het wel, maar ik ben toch echt sneller. Omdat m'n teller uitstond, heb ik geen idee hoe hard ik echt ging.
Route is 14.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Victor en ik hebben ons ingeschreven voor Limburgs Mooiste. Dan moet je wel even oefenen. Gelukkig is de Utrechtse Heuvelrug niet heel ver weg, en prima geschikt om wat te oefenen. Gert-Jan vindt het erg leuk dat we dit proberen, en is niet te beroerd om ons even over een paar heuvels te jagen.
We beginnen rustig over de oude spoorlijn. Vervolgens volgen we het fietspad achter de pyramide langs, in elk geval het eerste deel. Dit is vals plat naar boven, maar gaat nog niet noemenswaardig omhoog. We steken door richting Driebergen, en direct na het viaduct van de A12 gaan ew linksaf, naar de zandafgraving bij Maarn, de eerste meer serieuze bult van de dag. Van Maarn naar Door volgt meteen al de tweede. Gert-Jan sleept ons meteen over zes bultjes voor we aan de erg goede appeltaart mogen. Eigenlijk moeten we nu meteen doorbijten, en nog een paar puistjes pakken. We rijden echter lekker vlak weer terug, uiteraard wel in een lekker tempo.
Conclusies van de dag:
- Gert-Jan kan erg hard fietsen, en ’t maakt weinig uit of dat vlak of omhoog gaat.
- Victor vertrouwt zijn remmen toch niet helemaal, nog kijken of het toch de Hurricane wordt. Met 200 mm schijfremmen zitten daar in elk geval ankers op waarmee je stil komt te staan, prettiger in elk geval dan de velgremmetjes van de M5 low racer. Helaas moet je dan wel 6 kilo fiets meer mee omhoog slepen.
- Ik heb achter een andere cassette nodig (met wat grotere kransjes), en waarschijnlijk ook een andere derailleur om die te kunnen bedienen.
- Blijven oefenen. Met de track-log van Gert-Jan van de DTC-Bultentocht moet dat prima lukken.
- Bij de pauze hadden we ongeveer 260 hoogte-meters gehad. Limburgs Mooiste heeft er 10 maal zoveel, en de steilste delen zijn drie maal wat we vandaag hebben gezien. Waar ben ik aan begonnen?
Route is 77.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Via het Domplein naar het Paastreffen. Van de U-liggers gaan Koos & Mirjam, Oscar en ikzelf op Vrijdag, de overige U-liggers volgen op Zaterdag. Wel zijn er veel mee-rijders van verder naar het Westen (Rotterdam, Pijnacker). De jongedames Boelders fietsen de 53 km vanaf het Domplein mee (met volle bepakking). We rijden rustig het vals plat naar boven langs de Amersfoortsestraat. Een klein stukje bos (met goed doorworteld asfalt), en we komen bij het punt waar Oscar al op ons staat te wachten. De Dodeweg (what’s in a name: ze rijden hier harder dan me lief is).
De route gaat dit jaar langs de noordkant van Leusden en door Barneveld. Af en toe stoppen we even voor een banaan of een krentenbol. Het tempo vind ik niet erg hoog, en is aan het eind zelfs laag te noemen (tot 12 km/uur). Wellicht wat te hard begonnen, of de dames moeten nog een beetje trainen. Ná het ritje met Jos en Hankie naar de supermarkt stond het gemiddelde op 16.8 km/uur.
Het weer is overigens fantastisch.
Tentje opzetten, Marcel, Wendy, en de anderen gedag zeggen, en eten bij de Chinees in Harskamp. Voor het gemak eet ik wat de pot schaft (vlees dus).
Dat we midden in het boerenland/“niet op zondag” gebied zijn blijkt bij de terugreis. Een (opgevoerde) brommer, met (mogelijk) beschonken berijder haalt met forse snelheid midden in het op dat moment drukke Harskamp een auto in. Dit terwijl er net een groep ligfietsers langsgekomen is, hij zet z’n maneuvre in op het moment dat ik pal naast hem rijdt. De automobilist verwacht dit helemaal niet, maar gaat ook niet vrijuit: hij slaat naar links af, precies op het verkeerde moment, en zonder richting aan te geven. De brommer doet met een doffe dreun een poging op op de achterbank plaats te nemen. Het achterportier van de auto is ontzet, maar gelukkig valt de (helmloze) brommerrijder de goede kant op. Hij zit onder het glas, maar kan het wel navertellen. Overigens is ’ie nog wel zodanig bij de pinken, dat hij z’n omgebogen nummerplaat nog even terugbuigt voordat de politie arriveert. Kans dat er van beide kanten alcohol in het spel was: vrij groot. Automobilist had geen gordel om.
Uitspraak van de avond: “Doe ’t rustig aan, ’t is maar een brommer”.
Route is 60.3 km lang.
De toertocht, en ik heb hem niet gereden. ’s Ochtends heeft Guus van Schoot de bordjes opgehangen. Het vertrek van de groepen verloopt zo voorspoedig dat hij te laat terug komt om met een groep mee te rijden. Als verrassing is Theo van Soest ook nog even overgekomen. Gedrieën rijden we naar het Ei, waar de opdracht met de eieren zal plaatsvinden. Theo krijgt onderweg een lekke band. Ik geef hem nog snel de coördinaten van het Ei.
Waar de route zichzelf kruist komen we de tweede groep tegen. Gelukkig is het nog een flinke omweg om bij het Ei te komen als je niet tegen de route in rijdt. We zijn ruim op tijd om het parkoers te verzinnen. Helaas is de parkeerplaats voorzien van grint. Dat maakt het extra moeilijk.
Tot mijn verbazing is iedereen in staat om het parkoers te rijden. Ik denk niet dat het te gemakkelijk was. Jos kan de uitdaging niet weerstaan, en rijdt het parkoers op de tandem (alleen, zonder ei, dat dan weer wel).
De allerlaatste groep komt door pech zoveel later dat de eieren al opgeruimd zijn. Ik probeer het zelf ook nog even, maar ik vrees dat mijn bandjes op 7 bar toch iets te hard door het grint drukken. Ik krijg het niet voor elkaar.
Met deze allerlaatste groep rijd ik mee naar de camping. Deze groep lost de vraag pas bij de betreffende kruispunten op. Dit was de bedoeling, en is inderdaad leuk. Andere groepjes lossen bij “Opdracht 5” alle vragen op, en weten dan meteen de route. Dan is het alleen nog een kwestie van de juist bordjes fotograferen.
Als laatste grapje worden Nico en Ik bij het dood-dier-verdeelpunt gezet. We zijn beiden vegetariër.
Bon en Guus hebben ’s avonds nog even de bordjes opgehaald.
Route is 37.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even een rondje via Amstelveen en Duivendrecht (familie-aangelegenheden).
Heen een nieuwe route langs het Amsterdam-Rijn Kanaal. Da's wel een eind, maar geen gekke route.
Terug is het helemaal een puzzel: Ik wil de brug over de A2 bekijken, en vorige week kreeg ik een vraag over de werkzaamheden langs de A2 (voor de Fietsrouteplanner). Het verbaast niet dat de situatie weer heel anders is dan de laatste keer. Ik zal de route weer opnieuw intekenen, maar dit zal zeker nog niet de laatste keer zijn geweest.
Daarna nog even langs Victor om twee bandjes op te halen die hij vorige week voor me heeft meegenomen uit Dronten.
Route is 101.5 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Route is 6.9 km lang.
Route is 15.2 km lang.
Route is 36.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Victor was met de auto naar Bilthoven gekomen, omdat de vorige keer (met de “hoge hurri”) toch wat zwaar gevallen was. Dit keer met de vers gerestaureerde lage Hurri (zwate poeder coating, rood-zwarte wieldoekjes, en kleine wielen). We rijden samen naar de Dom, en omdat we vroeg zijn doen we ’t via de mooie route.
Bij de Dom aangekomen staat Gerard er al. Oscar en Bas komen even aanrijden. Theo geeft nog een interview, terwijl Victor zijn toeter demonstreert (ook voorzien van zwarte coating, en gaat later weer kapot). Als Theo zich na het interview bij ons aansluit zijn we compleet met zes rijders. Vanwege de wind gaan we eerst naar het westen, om daarna lekker terug te zeilen. Het doel wordt dus Woerden.
Na de uitstekende chocolademelk en prima appeltaart, rijden we terug via Kamerik. Ik rijd voorop, en door een wat onhandige afslag (ik ben hier ook maar voor het eerst), komen we weer veel te snel op de weg die we heen ook hebben gebruikt. In Harmelen alsnog afgeslagen, om via de Haar/Haarzuilens terug te rijden. Hier gaan Bas en Theo direct (via de Vleutensebrug), en rijdt de rest naar Maarssen. Daar gaan Victor en ik via de Gageldijk, terwijl Oscar en Gerard via het Amsterdam Rijn Kanaal naar Hilversum rijden.
Route is 66.6 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Even heen en weer voor de jaarvergadering van de NVHPV in Woerden. Er is een hoop besproken, en ik trek nu de commissie “infrastructuur”. Eerst maar eens de gedachten op een rijtje zetten wat de doelen van deze commissie zijn…
Heen door de regen, in elk geval de eerste helft. Terug droog, maar na het eten bij Theo toch weer door de regen naar huis. Regenbroek voldoet erg goed. Op de terguweg nog even door Niels van der Wal uitgedaagd, en toen tot 47,3 km/uur (vlak) gekomen. Dat is een nieuw record.
Route is 57.0 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
’t Is Lente! Volgens een stel maffe meteorologen dan. In elk geval lekker fietsweer. Ook de eerste wielerclubjes zien rijden.
Met Jacob (fiets net schoongemaakt, ook wat verf eraf, je kan ook te ver gaan) een rondje van 65 km totaal. Eerst de fietssnelweg naar Breukelen en daarna een rondje via Woerdense Verlaat.
Aardig rondje om weer te beginnen, jammer van de paar regendruppels aan het eind.
Met de U-liggers moeten we toch echt een keer “Clubshirts” verzinnen. Wie geeft de voorzet?
Route is 65.3 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Gisteren kwam er een verrassend bericht binnen van Gerard: hij stelde voor om met z’n nieuwe speeltje een tocht te maken. Dat is om meerdere redenen verrassend. Meestal is Gerard er vóór het Paastreffen niet bij, het voorstel om een tocht te maken komt niet vaak van hem, en ik had nog niet naar het weerbericht gekeken, en dacht dat het zou regenen.
Nu blijkt de nieuwe fiets Gerard een stuk regenbestendiger te maken; het is een Mango. Gelukkig voor Victor en mezelf was dit niet het belangrijkste vandaag, het is droog gebleven.
Omdat ik nog steeds aan het hoesten ben van de laatste verkoudheid, vroeg ik of het tempo rustig mocht blijven. Uiteindelijk bleek ik harder te rijden dan Victor.
Pauze op het Hoge Erf. Erg goed, voor herhaling vatbaar.
Route is 46.8 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een familiebijeenkomst in Amersfoort.
Route is 43.1 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Een fris rondje, er ligt wat sneeuw, de temperatuur is rond het vriespunt. Vier aanwazigen: ondergetekende, Oscar, Victor en Bram (nieuw, 80 km ligfietservaring). Eerst rustig de stad uit, en dan via de Uithof over de fietsbrug over de A28. Onderaande fietsbrug meteen rechtsaf geslagen, de Jaconssteeg in. Dit is geen fietspad, je krijgt het er wel goed warm van.
Vervolgens via de Amersfoortseweg het bos in. Doorgestoken richting Austerlitz, maar nu eens de andere kant op gereden om te zien waar we uit zouden komen. Dat is eenvoudig: terreinen van Defensie, en wegen waar je niet mag fietsen. Doen alsof je neus bloedt, en gedecideerd (maar wel met licht) doorrijden. We komen weer op bekend terrein, en rijden het vals plat naar beneden. Eerste kennismaking van Bram met het “racefiets inhaal syndroom (RIS)”.
Zo ondertussen begint er behoefte te ontstaan wat te nuttigen. We besluiten naar Lage Vuursche te rijden, of eigenlijk de Mauritshoeve. Helaas, die laatste is gesloten (voorjaarsschoonmaak), dan maar door naar een pannekoek. De wegen bij Lage Vuursche moeten wel erg slecht zijn: erg veel SUV’s.
Route is 50.4 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
Met mooi ijs moet het toch tenminste één keer. Sorry dat in het eerste deel de horizon scheef staat. Het ijs was wel vlak.
Het is wel prettig om zo te proberen hoe de Trice bij gladheid reageert. Erg gecontroleerd, zoals ik ook verwacht bij de Trice. De remmen doen niets , enkelzijdig remmen ook niet. Insturen en tegensturen is erg makkelijk, en het vraagt vervolgens een beetje gevoel hoeveel je tegen moet sturen om een bocht te maken. Ik weet nu wel waarom zo’n bocht een “Powerslide” wordt gemoemd: het kost veel kracht. Een Doughnut is lastiger. Hoe kleiner je de bocht maakt, hoe meer je met het achterwiel controleert waar je naar toe gaat (en hoe minder je stuur er toe doet, dat staat dan toch al op maximale stuuruitslag). Helaas trap ik niet zo rond dat het dode punt er niet toe doet, en dan eindig je vaar ik een volle spin.
Leuk om te doen, voor herhaling vatbaar, maar dan wel met iemand om de camera vast te houden.
Route is 5.7 km lang.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]
De beste wensen voor 2009
Op uitnodiging van het Utrechts Klokkenluiders Gilde was ik op de Domtoren om daar het nieuwe jaar in te luiden. Wat een belevenis. De Salvator (de grootste klok, 8,2 ton) gaf precies op tijd de eerste dreun, waarna het pandemonium kon losbreken. en de overige 13 klokken mee begonnen te doen met het feest.
Mooi uitzicht over Utrecht en het vuurwerk, na afloop nog even naar Theo van Soest mee geweest. Ritje gemaakt op de Trice, in verband met de verwachtte gladheid. Niets van gemerkt overigens.
[ google maps ] [ google earth ] [ gpx ] [ permalink ]